Sonsuzluk Şimdi Başlıyor

Büyük Şaşkınlık.

8. BÖLÜM"Ben... Ben seni seviyorum.""Ne? Beni mi?""Evet. Seni. Lütfen beni affet. Sana çektirdiğim acılar için. Daha önce anlayamadığım için.""Benim. Benim biraz düşünmem lazım. Toparlayamıyorum.""Tamam ama önce anlatmam gereken daha önemli şeyler var."Derin bir nefes aldı ve anlatmaya başladı. ***"Bir süredir bu durumdayım.""Ne ama bu nasıl olur.""Oldu. Çok üzgünüm ama oldu.""Olmaz. Olamaz Kevin. Olamaz. Sen böyle birşeye dönüşemezsin."Söyleyemiyordum. Düşünemiyordum. Beynim durmuş gibiydi. Kevin ilk önce beni sevdiğini söylemişti bu beni o kadar mutlu etmişti ki ama şimdi keyfime limon sıkılmış gibi hissediyorum. Kevinın söylediği şeyle nevrim döndü. Vampire dönüşüyormuş. Evet evet yanlış duymadınız. Bana az önce söylediği şey tam olarak buydu. Inanamıyorum. Nasıl olur. Benim sevdiğim adam bu değil. Yavaş yavaş ağlamaya başladığımı hissediyorum. Kevin beni durdurmaya çalışmadı yada çalışmadı. Gözlerim yaşlar içinde sesimin çatlak çıkmasına aldırış etmeden. "Tamam. Şimdi bunun nasıl olduğunu anlat.""Bundan tam 8 gün önceydi. O gün çok büyük bir fırtına çıkmıştı hatırlıyor musun?""Evet." dedim yarım yamalak. Sesimi duyduğundan bile emin değilim."Evet. Sırılsıklam olmuştum. Saat onu geçiyordu. Kütüphaneye gitmiştim. Yıllık ödevim için araştırma yaptım. Herşey eve dönerken oldu.""Iyi de o saatte taksiyi nerede buldun. Evine çok uzak değil mi ? Issız dağ başında bir yer."Bir anda yüzü daha da soldu. Cevap vermediği için sorma isteği duydum."Sakın bana yürüdüğünü söyleme.""Zaten başıma ne geldiyse bu yüzden geldi. Eve çok yaklaşmıştım. Sokaklar dediğin gibi ıssızdı. Bir de fırtına olunca... Tek başıma sokağın ortasında hızla ilerliyordum. Yalnızdım. Sadece yağmurun sesi duyuluyordu. Her taraf karanlıktı. Bir anda arkamda bir ses duydum. Tam ensemde nefes alıp veriyordu. O kadar yakınımdaydı ki. Korktum. Çok korktum. Sonrasındaysa hissettiğim tek şey acı oldu. Çok büyük bir acı."