Living with Severus Snape

Wolfling

'Ik verwachte jullie al.' zegt Perkie.
'Oke kunnen jullie mij vertellen wat ik in hemelsnaam hier doe?! Oh en wat is in hemelsnaam een Wolfling?!'
'Severus' Perkamentus knikt naar professor Snape. 'Oke luister goed. Jouw moeder is mijn halfzusje. Jouw vader is mijn achterneefje. Dat maakt jouw mijn nichtje.' Ik knik. Dat begreep ik nog. 'Ga verder... alsjeblieft.' plak ik er nog snel  achteraan. Hij knikt, maar gaat wel verder. 'Nu moet je goed opletten,' zegt hij. 'Een wolfling is een oeroude stam mensen die gave's hebben. Omdat je moeder tot een van die oudere stammen behoort heb jij het gen geërfd. Een wolfling is dus iemand met gave's. De gave's die er zijn zijn: Gedachten lezen, met een handbeweging spullen bewegen, gedachten beïnvloeden, en illusie's opwekken. Omdat jouw moeder alle gaven heeft, en jouw oma ook, heb jij ze ook allemaal. Echter openbaart eentje zich maar tijdens de geboorte. De rest ontwikkelt zich later, maar moet wel onder controle gehouden worden met behulp van oefening.' 'OMG, dat is cool.' Ik wordt hyper. Ik bedoel... Iedereen zal hyper worden als ze dit hoorden. 'Je mag Miss Maves (A/N Maves is de achternaam van Vera) er over vertellen maar niemand anders. Ik zal jullie allebei en professor Snape morgen vrijstellen van school, zodat jullie alles kunnen bespreken. Severus wil je vast gaan? Ik wil nog even iets met miss Hudson bespreken.' Professor Snape trekt een wenkbrauw op, maar loopt wel weg. 'Luister, ik heb hier een boek liggen over Wolflings. Die moet je goed doorlezen want er staat belangrijke informatie in. Ik zorg dat je een speciaal kaartje krijgt voor de Verboden Afdeling zodat je daar onderzoek kan doen. Als ik er echter achter kom dat je hem ergens anders voor gebruikt neem ik hem meteen weer in. Wees er zuinig op.' Hij knikt naar de deur en draait zich daarna om. Ten teken voor mij dat ik mag gaan. Als ik de draaitrap afloop, staat Professor Snape op me te wachten. ' Als we alleen zijn mag je me Severus noemen, nichtje. En nog iets, vergeet niet dat je met vragen altijd bij me mag komen. Misschien geloof je het niet, maar ik geef om je.' Daarna loopt hij weg. Mij verward achterlatend. Ik loop terug naar de leerlingenkamer. Vera wacht me op, 'We moeten naar Fred en George.' Ik glimlach naar haar. We lopen naar de uilentoren, de tweeling wacht ons al op. 'Zeg het!' Ze kijken ons verwachtingsvol aan. Ik kijk Vera aan, zij had tenslotte het plan, dus... 'Oke, kennen jullie die arrogante 6e jaar Slytherin met zijn gang?' We knikken allemaal. 'Wij zijn Slytherins dus kunnen we gewoon naar zijn kamer, het was mijn idee om knalroze permanente haarverf in hun shampoo te doen, met glitters. En hun kamer volledig roze te spuiten. Daarbij wilde ik de kleding van alle Slytherins in Gryffindor kleuren verven.' Nu kijkt zij ons verwachtingsvol aan. We zeggen niks terug maar kijken haar met open mond aan. 'Geen goed idee, dus?' Zegt ze vragend. 'Absoluut wel!' 'We doen het meteen!' aldus de tweeling.

We lopen met zijn vieren naar de leerlingenkamer van Slytherin. 'Wachtwoord!' 'Pureblood' Ze zwaait omhoog en we lopen erdoor. We lopen naar de zesdejaars slaapzaal en openen zachtjes de deur van hun badkamer, die er naast licht. Deze is geluidsdicht dus kunnen we overleggen. 'Vera en ik doen de kamer en kleding jullie de shampoo met glitters.' Ik geef ze een fles en we lopen weg. Als we voorzichtig de slaapkamer in lopen, loop ik naar de kleerkast, met een spreuk is alles Gryffindor gewaad. Na 2 dagen veranderd het wel weer terug. Vera maakt met een spreuk elke muur roze. We glippen de kamer weer uit. De jongens wachten ons op, we geven ze een high-five laten ze de leerlingen kamer uit, we lopen terug naar ons bed en vallen al snel in slaap.