Bölüm şarkıları;
Sia- I'm still here.
Ferdi Özbeğen- Büklüm Büklüm
Camila Cebello- Shameless
Keyifle okumanız dileğiyle. :)
🥀
Ona hayatı boyunca istediği o bakışı atamayacaktım. Sadece atabildiğim tek bakış düz ve nefretle dolu bir bakış olabilirdi ona. Daha fazlası olamazdı ve bunu o da biliyordu.
Belki de bunun hırsını yapıp peşimi bırakmıyordu fakat böyle basit bir konu hırs yapılıp böylesine büyütülemezdi.
Hele bu hırs şiddette, hatta karşındaki insana silah çekmeye kadar gidiyorsa ki bu hırs hem insanın kendine hemde etrafındaki insanlara zarar verirdi.
Hırs, sizin yönlendirebildiğiniz kadar iyi ve yararlıydı.
Serkan, yapılı vücudunun üzerindeki siyah takım elbisesi, parmaklarına dizdiği şekilli yüzükleri ve dağınık saçlarıyla tam karşımda, bir eli kolumda bana bakıyordu.
Kararlı koyu kahve gözleri mümkünmüş gibi daha da koyulaşmış, eli kolumu sıkıyordu.
Düşüncelerimi bir kenara atıp bulunduğum konumu sorgulamaya başladım.
Serkan şu an burada mıydı gerçekten?
Buna nasıl cesaret edebilirdi?
Ağabeyimin yanımda olduğundan haberi olmaması olanaksızdı. Bunu bile bile buraya gelmeye nasıl cesaret edebilirdi?
"Senin ne işin var burada?" deyip kolumu elinden kurtardım ve geri çekildim. Geri bir adım atmamla birlikte gözlerini kıstı ve etrafı kollayıp aramızdaki o mesafeyi tekrar kapattı.
"Uzun zamandır görmüyorum seni. Hem ben bir karar aldım. Peşine adam takınca hepsini atlatıyorsun. Gerçi beni bile atlatıyorsun ya..." deyip güldü ve tekrar devam etti.
"O yüzden bizzat kendim gelip alayım seni dedim. Ne dersin?" dediğinde takındığı özgüvene ve emredici sözler sarfetmesi üzerine istem dışı gülmeye başladım ve elimle gülümsememi kapatmaya çalıştım.
Bu gerçekten komikti.
Beni mi alacaktı? Neydim sağa sola taşınabilen bir eşya mı?
Ağzımın üzerindeki elimi geri çeken Serkan gülen yüzüme bakmaya başladı ve elinin tersiyle yanağıma dokundu. Bunun üzerine kaşlarımı çattım ve yüzüme dokunan elini iterek geri çekildim.
Bana dokunarak çok olmaya başlamıştı. Sabır falan da kalmamıştı artık. Adamlarını niye yollamamıştı ki bu sefer hem? Ne değişmişti birden?
Yoksa onların yapamadığını kendi yapıp beni zorla kaçıracak mıydı? Ya da şuna kaçırabilecek miydi diyebilirdik.
"Kendine gel Serkan. Haddini bil artık. Senelerdir seninle uğraşmaktan bıktım. Al köpeklerini de peşimden ve defol git burdan." deyip yanından geçtim fakat bir iki adım atamadan koluma sarılan bir kol beni sertçe duvara fırlattı. Sırtımın ağrımasıyla dudağımı dişledim ve acıdan inlememek için kendimi zor tuttum.
Kolumu tutan elini büküp kasık bölgesine tekmeyi geçirdikten sonra içeri, ağabeyimin bulunduğu masaya doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YEİS
General Fiction🥀 Elimdeki silahı belim ve pantolonum arasındaki o boşluğa yetleştirdikten sonra adımımı ormana doğru attım fakat tam o anda şans yüzüme ışık farlarını yansıtmıştı. Evet bildiğiniz bir çift araba farından bahsediyorum. Bu saatte burdan araba geçmes...
