O şeylerin insan olmadığını anlamış olmalı ki hemen pencereden uzaklaştı.İşte bu onun yaptığı en büyük hatalardan biri oldu.Arkasındaki sehpayı yere devirmesiyle birlikte.O şeylerden biri pencerenin önünde durdu ve sanki gözleri varmışcasına kafasını içeri doğru çevirdi.O iğrenç yüzü ve gözlerinin simsiyah oluşu beni bile korkuttu.M o kadar korkmuştu ki çığlık atmamak için zor duruyordu.Elimle azını kapattım ve-[Sessiz ol] dedim.İçeri bir süre baktıktan sonra devam etti ilk başta gittiğini sanmıştım ne yazıkki gitmemiş.M nin derin bir nefes çekmesi ile camı parçalayıp içeri atladı.M korkudan ayağa kalkamıyor ve doğruca o şeyin yüzüne bakıyordu.Donup kalmıştı bir şeyler yapmam gerekiyordu o şey M nin üzerine doğruca koşuyordu hemen bir şeyler yapmam gerekiyordu ama bu ağır vücut ile çok zordu.M nin devirdiği sehpa yı son anda farkettim ve o şeyin kafasına sıkıca vurdum.Ancak bir süre afallamasını sağlaya bildim bu durumdan faydalanarak koşmaya başladık ancak ben hızlı koşamıyordum.Arkamızdan kapıları kapatıyorduk ama o şeyi kapıların durdura bileceğini düşünmüyordum.M koridorun sonuna vardığında ben ortasındayım arkasını dönüp -[hadi dedi].Ve o anda bi çatırdı duydum kapıyı 1 seferde parçalayan o şey hızla üstüme doğru koşuyordu.Bu durumda istediğim tek şey onun hayatta kalmasıydı ben zaten ölü sayılırdım-[Sen git dedim].Hemen koşmaya başladı onun hayatını kurtarmışken onun beni bu denli bırakması zoruma gitmişti açıkçası.Ama o şeye karşı ne yapabilirdi ki.Bu hayatında sonuna gelmiş gibi hissediyordum koridorun sonuna varırken.O şey hemen arkamdaydı nefesini ensemde hissediyordum.Ve o anda bir ses duydum. -[EĞİL] ! kendimi yere atmam ile birlikte köşeden bir sandalye ile dönüp o şeyin kafasını dağıtması bir oldu.Beni bir kez daha büyülemişti o narin vüdudu ile böyle bir şey başarması ona dahada bağlanmama yol açtı ama onun beni sevmesini beklemiyordum sonuçta ben sadece bir ölüyüm diye düşündüm.Artık benden korkmuyor sanırım beni arkadaşı gibi görüyordu suratıma bakarak.-[Hadi kalkmalısın buradan gitmeliyiz].Diyerek elini uzattı ve beni yerden kaldırdı.-[Evin hemen arkasında bir otopark var eminim bir araba bulabiliriz] diyerek evin arkasındaki mutfak kapısından otoparka vardık.Arabalar vardı ancak arabaların arasında virüslüler vardı hemen mutfağa geri döndük o anda M bana bakarak.-[Onların dikkatini bir şekilde dağıtmalıyız] dedi.Başımla onayladım aklımda bir fikir vardı.Mutfağı arayıp bir parça et bulmamız gerekiyordu yapmamız gereken tek şey et le dikkatlerini dağıtmaktı.Mutağın hiç bir yerinde pişirilmemiş et yoktu.ocakta yanmış bir et vardı ancak oda ilgilerini çekmezdi.M eline bir bıçak aldı ve hafifçe elini keserek etin üstüne damlatmaya başladı.Bu fikir dahiceydi bu şekilde dikkatlerini çekebilirdik.Eti elime aldım bende oldukça açtım ama M yi koruma arzusu daha baskındı oto parkın ortasına kadar ilerdedim.Elimdeki kanlı eti fark edince virüslüler deliye döndü.Üstüme doğru koştururken eti otoparkın diğer ucuna fırlattım hemen yön değiştirip oraya doğru koşmaya başladılar.Yön değiştirdikleri an M beyaz bir kamyonete doğru koşturmaya başladı elinde bir bıçak vardı.Arabanın yanına geldiğinde bıçağın sapı ile arabanın camını kırdı ve içeriden kapıyı açtı ben arabanın yanına ilerlerken direksiyonun altına sağlamca vurup parçaladı orada birşeyler yapıyordu ben M nin yanına otururken virüslüler durumu farkedip.Arabaya doğru koşturmaya başladılar birbirinden ayrı 2 kabloyu birbirine değdirdi ve araba bir anda çalıştı.Otoparkın tellerini parçalayarak hemen otoyola doğru ilerledi.Artık o benim kahramanımdı bu yaptıkları karşısında çok şaşırmıştım.Ve o anda cevabını bilmediğim bir soru geldi aklıma.-[M biz hangi ülkedeyiz].-[yeni ZELANDA.]
