The Bad Villain

Amnesia

De politiewagen waarin ik zit stopt voor een groot rood gebouw waar met blauwe letters ‘Politie’ is opgeschreven. Ze openen de deur zodat ik uit de auto kan en nemen mij mee het gebouw in. Ik heb er spijt van dat ik tegen de gespierde man heb gezegd dat ik ‘The Bad Villian’ ben, omdat daardoor mijn straf natuurlijk groter is. Ze denken waarschijnlijk dat ik gestoord ben… Ik heb besloten om het echte verhaal te vertellen, want ik kan er niet meer tegen. Tegen om alles nep te doen.. tegen iedereen te moeten liegen.

 

‘Hallo, ik ben agent Veenstra.’

Ik denk dat ze verwacht dat ik ook ga zeggen hoe ik heet, maar ik durf het niet. Ik barst dan direct weer in tranen uit.. Misschien vinden ze me dan verdacht. Ik ben bang, want als ze al het geld vinden wat ik verstop weten ze hoeveel ik wel niet heb gestolen.. Hoe groot word mijn straf dan wel niet?

De mevrouw staat op en gaat naast me staan.

‘Ik verzoek Uw vriendelijk om op te staan, ik zou Uw graag willen fouilleren. Ik heb geen zin in dit gezeik, maar ik besluit gewoon om al mijn verkleedspullen uit te zien zodat ze zien wie ik echt ben; Een 17 jarig bang meisje. Ik haal het masker van mijn gezicht, doe de pruik af en haal de zak met geld onder mijn shirt vandaan. Mijn lichtbruine haren vallen over mijn schouders en ik voel me direct beter dat ik die irritante kriebelende pruik niet meer op heb. Ik sta op en trek de bankwerkkleding uit, haal alle drugs, geld, sigaretten enzovoort uit mijn zakken. Ik hoor wat geritsel achter me en zie dat de agente alle spullen uit de werkkleding aan het halen is. Als ze daar mee klaar is fouilleert ze mij als ik echt alle spullen uit mijn zakken heb gehaald. Ik ben blij dat ik niet meer kleren uit hoef te doen, want dan zou ze mijn littekens van mijn zelfverwonding zien. Dat ze zou zien dat Austin me mishandeld vind ik niet erg, maar ze hoef de rest niet te zien.. Haar oog blijft op de valse identiteitskaart. Ze opent het en ik zie haar mij vergelijken met de foto daarop.

‘Je lijkt totaal niet op de gene van deze kaart.’

‘Dat klopt’ Zeg ik zachtjes. Ze kijkt me aan met een blik dat ik veder moet vertellen. ‘Als ik een pruik opdoe lijk ik op haar, het was een valse identiteitskaart om de bank binnen te komen.’ Ze knikt naar me en schrijft wat op.

‘Zou je dan misschien je echte naam, geboortedatum en je stad kunnen geven.’

Ik knik naar haar.

‘Mijn naam complete naam is Alice Celine Fay, 30/04/2000 in Hattem’

Ze knikt naar me en schrijft het op. Ze maakt een gebaar dat ik moet gaan zitten.

‘Blijf hier, ik ga even je gegevens nakijken en met een collega overleggen’

De agent kwam na een tijdje terug met een man terug.

‘Doordat je minderjarig bent heb je recht op Juridische hulp. Daarom wil ik je graag voorstellen aan je advocaat.’ Een hele nette meneer met zijn haar naar één kant geborsteld met veel gel komt voor mij zitten. Hij heeft een zwart pak aan ‘Ik laat jullie alleen, zo kan je je verhaal aan je advocaat vertellen.’

‘Ik ben Alice’ Zeg ik zachtjes. Ik zet mijn voeten op de stoel en sla mijn armen om mijn benen heen.

‘Hoi, ik ben Meneer Jonker. Ik verzoek je om de waarheid te vertellen aan iedereen, dat maakt de straf die je krijgt een stuk minder zwaar. Ik stel een vraag en jij beantwoord het’

Ik knik naar hem..

‘Er gaan geruchten rond dat jij ‘The Bad Villian bent, doordat je netzoals bij zijn of haar misdaden een veer hebt neergelegd.’