Wondoras Soyu

Şaşkınlık 4. bölüm

Doktor Wendy '' Burasını hastane olarak görmeni istemem.'' dedi ve göz kırptı.

Bense sadece güldüm. 

 Annem elinde sıkıca tuttuğu mor çantayı masanın üstüne koydu ve Doktor Wendy'nin ardından odadan çıktı. İlk önce odadaki kapıyı açtım. Burada lavabo vardı. Sonra dolapları açtım. Büyük gardırabun alt çekmecelerinde  bir kaç kitap vardı. Kitapları tek tek çıkarttım. Toplam dört kitap vardı.  Savunma, kontrol, tanıma , uygulama.  İlk başta bunların ne olduğunu anlayamadım. Daha sonra kapılara  yazılıp, yapıştırılmış olan yazılarla ilgili olduğunu düşündüm. Burada bir hafta kalacaktım ve buradada mı eğitim alacaktım ? 

Hah, çok güzel ya. Harika.

Masanın üzerindeki mor çantayı aldım ve koltuğa gömüldüm.  Çantanın bir sürü gözü vardı. Küçük gözlerden birini açtığımda  içinden iki tane beyaz kutu çıktı. İlaç kutularına benziyordu ama üzerinde hiç yazı yoktu.  Onun yerine sadece bir sembol vardı. Bir daire ve dairenin içinde çizgiler.  Kutuların içini açmayı planlıyordum ama düşüncelerim  o garip isimli kitaplara ve kapıların üzerinde yazan yazılara çekildi. 

Burası neresiydi böyle? Buraya gelirken ne hasta bakıcı ne de hemşire görebilmiştim. 

Neden -2. kattaydık. 

Kapıların üzerinde yazan yazılar..

Bu beyaz kutular..

Buraya gelirken bunları neden sormamıştım bilmiyordum. Sanırım tek düşünebildiğim şey hastalığımın ne olduğuydu. Kutuları ve çantayı koltuğun üzerine bıraktım. Doktor Wendy ve annem oda hakkında hiçbir şey söylemeden  dışarı çıkmışlardı. Ama benim onlara sormam gereken sorular vardı. 

Koridora çıktım. Tek bildiğim ve gidebileceğim tek yer büyük salondu.  Bu yüzden oraya  doğru yavaş adımlarla yürüyordum.  Daha önce farketmemiştim ama etraf çok sessizdi.  Bu odalar boşmuydu yoksa herkes uyuyormuydu ? Her iki ihtimali de  dikkate alarak sessizce ilerliyordum. 

Büyük salona yaklaşmışken  adımı duyduğumu sandım.  Daha sonra tekrar aynısı oldu. 

'' Rachel gücünün farkında değil. ''

'' Belki de gücü gerçekten yok Daina ''

'' Bilmiyorum Wendy. Ama ben kızımı tanıyorum..''

Annem ve doktor Wendy konuşuyor olmalıydılar. İlk başta konuşmalarını dinlemeyi düşündüm ama sonra onların yanına gitmekte karar kıldım.

İkisi de ben gelince sustu.  Yarıda  kalan cümlelerinin devamını yuttular.  Annem bir süre sonra beni yanına çağırdı.

'' Rachel, odanı sevmişsidir umarım. ''

İkiside bana hafifçe güldü.

Önce derin bir nefes aldım.

''  Anne, burada ne kadar süre kalacağım ? ''

Annem ve doktor birbirlerine baktılar. 

''Bir sorun mu var Rachel ? ''

Konuşan doktordu.

'' Hayır, hayır yok. Ben sadece, biraz kafam karışık ve demek istediğim anlayamıyorum. Yani burası hiç hastane gibi değil ayrıca dolapta kitaplar buldum, ders kitabı gibiydi ve bu çok saçma ama.. '' 

Yutkundum.  Aklımda kurduğum o kusursuz cümleleri söyleyemiyordum. 

''Kitaplar ve yani o kapıların ütündeki yazılar, yani iyileşmek için eğitim gibi bir şey mi alacağım ? Derslere falan mı girmem gerekiyor ? ''

Annem sözümü kesti. Endişeli gibiydi. 

'' Ah tatlım aslında ..''

'' Ve anne.''

Bu sefer sözümün kesilmesini istemiyordum.

'' Garip ama ben hiç hasta gibi hissetmiyorum. '' 

Yanağıma sıcak bir su damlası düştü. Ağlıyordum. Bir haftanın acısıydı bu.  Annem bana sarılıp ''sakin ol tatlım '' dese de ağlamamı kesmeyecektim. Haftanın başından beri her gün sabah akşam hastaneye gidiyordum. Stormy'nin verdiği ilaçlarla uykuya dalıyor ve uyandığımda hiç bir şey olmamış gibi evime gönderiliyordum.

Bir baş dönmesine başımda toplanıyorlardı. Artık ne hastalığım varsa bilmek istiyordum. Ne hastasıysam öğrenmek istiyordum. Annem elini alnıma koydu.

'' Wendy, yanıyor. ''

''Eve gidebilr miyiz artık ? ''

Sesim çok kısık çıkmıştı.