Sunrise Bridges

Κεφάλαιο 16ο

Τουρίστρια
28.6.2019
▬▬▬▬▬

Η ΝΌΡΑ ΉΤΑΝ το κορίτσι που βοήθησε την Εκάτη να βρει το μέρος που εμέναν οι φοιτητές ανταλλαγής. Οι γαλάζιες ανταύγειες του κοριτσιού με το δυτικό ντύσιμο ανεμιζαν σαν σημαία πίσω της ενώ περπατούσε περισσότερο σαν αερικό πάρα άνθρωπος « Πως είναι μέχρι τώρα; Σε ποιο παράρτημα είσαι ακριβώς;» ρώτησε περπατώντας αργά για να έχουν χρόνο να μιλήσουν λιγάκι.

Η Εκάτη δεν ήθελε να πέσει με τα μούτρα αφού ήταν το πρώτο άτομο που ρωτούσε με αυτόν τρόπο που αμέσως την ρώτησε για αυτό που ήθελε να σπουδάσει, ήταν τόσο απογοητευμένη τις προηγούμενες μέρες που δεν πρόσεξε πόσο πραγματικά ξένη ήταν με κάθε άτομο από την άλλη παρέα, ήταν μάλλον η απελπισία που άρχισε να ξεπλένετε από χθες το βράδυ, ένιωθε ήρεμη, έτοιμη να ξεκινήσει να κάνει ένα βήμα μπρος, να προσαρμοστεί να βρει άτομα με κοινά

- κοινούς θνητούς με λίγα λόγια που δεν μιλούν συνεχώς για δικά τους πράγματα και τους εαυτούς τους, τις αναμνήσεις τους, τους έρωτες τους και κάθε άλλο παρά θέματα που μπορούσε να συμμετέχει, ήταν λες και το έκαναν επίτηδες, σαν να της έκλειναν την πόρτα στα μούτρα όσο παρισταναν τους ευγενικούς.

Η Νόρα ήταν αλλιώς ακόμη και ο τρόπος του ντυσίματος της την εκανε να αισθάνεται περισσότερο σημαντική από πριν, δεν φορούσε μάρκες και δεν μιλούσε αλλόκοτα, ρωτούσε και άκουγε, διεκοπτε ευγενικά να πει κάτι ακόμη και καπως έτσι είχαν κανονικό διάλογο « Στην δημοσιογραφια στον κλάδο των διεθνών ειδήσεων » εξήγησε και στην συνέχεια η Νορα άρχισε να της περιγράφει πως ήταν πάνω κάτω οι δύο καθηγητές αυτού του τμήματος, φάνηκε να μοιράζεται τον ενθουσιασμό της ΕΚΑΤΗΣ.

« Σου πάει! Καλά οι περισσότεροι το ίδιο θε λένε» την σκουντηξε λιγάκι στα πλευρά φιλικά και βύθισε τα χέρια της στις φαρδιές τσέπες του μπουφάν της « Είσαι ήδη γνωστή, δεν μου είπες ότι ήσουν στους ΜπιΓιαΤζεν» η Εκάτη αρχικά την κοίταξε όλο απορία αργότερα θυμήθηκε τι ήταν εκείνη η βλακεια « Α όχι, δεν κάνουμε παρέα απλά ήμουν με αυτούς στην έρευνα» η Νορα ένευσε σαν να ενέκρινε.

« Ήξερα πως το κορίτσι που είπε αντε χεσου σε εκείνον τον ψωναρα θα ήταν πολύ ενταξει » η Εκάτη γέλασε κοιτώντας γύρω γύρω τα μονοπάτια στους διαφορετικούς οικισμούς των ξένων φοιτητών, έκρηξη χρωματων, ήταν χαρούμενη που βρισκόταν ανάμεσα ας μαθητές πιο κοντά σε εκείνην, από την Αμερική όπως η Νορα και ένα σωρό άλλους μαθητές που κάθονταν σε κυκλικά τραπεζια ακούγοντας μουσική, παίζοντας χαρτιά, γελώντας δυνατά, μιλώντας με πάθος σε γλώσσες που δεν ήξερε, ήταν παράξενο αλλά εκεί αισθανόταν μεγαλύτερη ασφάλεια.