O.U.R.S

Nine

လက္တစ္ဖက္မွာ ေႏြးေထြးတဲ့ အထိအေတြ႔တစ္ခုကို ခံစားရင္းနဲ႔ Kyungsoo မ်က္လံုး ေတြ တျဖည္းျဖည္းဖြင့္ၾကည့္မိသည္။
သူ႔လက္ကို ကိုင္ထားတာ ဘယ္သူလဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Xing Hyung!

Kyungsoo မ်က္လံုးေတြ ပြင့္လာတာ ျမင္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိုင္ေနရာကေန ထရပ္လိုက္ၿပီး
ေမးခြန္းေတြ တရစက္ေမးေလေတာ့သည္။

"ငယ္ေလး!  သတိရလာၿပီလား
ဘယ္လိုေနလဲ
သက္သာရဲ႕လား
ဘယ္နားက နာေနေသးလဲ
ေနဦးေနာ္...Hyung ဆရာဝန္လွမ္းေခၚလိုက္ဦးမယ္... "

ေျပာေျပာဆိုိဆိုျဖင့္ပင္ လူနာကုတင္ ေခါင္းရင္းက Bell ကို ဖိတီးလိုက္ေလေတာ့ သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ဆရာက္ခ်လာေလ၏။

စမ္းသပ္စရာ ႐ွိတာ စမ္းသပ္ၿပီးေတာ့မွ
စိတ္ခ်ရၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၿပီး ထြက္သြားေလေတာ့သည္။

ထိုဆရာဝန္ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာသည္က Dae Hyung...

"အိုက္ဂူး...အငယ္ဆံုးေလး
သတိရလာၿပီလား
Xing Hyung က ငယ္ေလးကို ဘယ္ေလာက္စိုးရိမ္သြားတယ္မွတ္လဲ
ဟင္! ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ေနရင္းထိုင္ရင္း ေရကူးကန္ထဲ ျပဳတ္က်ရတာတုန္း "

Kyungsoo လွဲေနတဲ့ ကုတင္ေပၚကို ကိုယ္တစ္ျခမ္းေစာင္းထိုင္ရင္း
Kyungsoo ရဲ႕ နဖူးေပၚက ဆံပင္ေတြကို ခပ္ဖြဖြ ပြတ္သပ္ေပးရင္း Dae Hyung က ဆိုလာေလေတာ့ ကိုယ့္ကို ခ်စ္မွန္းသိသိရက္နဲ႔ပင္ရစ္စရာမ႐ွိ ႐ွာၾကံရစ္ခ်င္လာ၏။

"ဘာလဲ.... Xing Hyung က တအားစိတ္ပူေနတယ္ဆိုေတာ့ Hyung ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္မပူဘူးေပါ့ အဲ့လိုလား! "

Kyungsoo ရဲ႕ စကားကို ၾကားေတာ့ Xing Hyung က ျပံဳးသေယာင္ျပဳလာေလ၏။
Dae Hyung က ေတာ့ သူ႔အက်င့္ေတြကို ေနာေက်ေနသည့္ ပံုစံျဖင့္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ရမ္းရင္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ပင္ ရယ္ေလသည္။

"အမေလး ကိုယ္ေတာ္ေလးရယ္
Hyung က ခင္ဗ်ားေလးကို စိတ္္မပူရင္ ဘယ္သူ႔ကို စိတ္မပူရမတုန္း...
ေဆးရံုကို စစေရာက္လာခ်င္းတုန္းကဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လန္႔သြားတယ္မွတ္တုန္း
ဟင္!  အဆိုးအဆာေလး"

နဖူးကို ေဖာက္ခနဲ ျမည္ေအာင္ ေတာက္ရင္း ေျပာလာေလေတာ့
မနာတဲ့ နဖူးကို ပြတ္ရင္း
ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ Xing Hyung ကို တိုင္မိေတာ့သည္။