"ငယ္ေလး! "
Dae Hyung ရဲ႕ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္အသံကို ၾကားရေပမယ့္လည္း ေခါင္းၿမီးျခံဳထားတဲ့ ေစာင္ကို ဆြဲမခြာခဲ့..
မေသာက္ခ်င္တာကေတာ့ မေသာက္ခ်င္တာပဲ..
အဲ့ဒီ ခါးတူးလန္ေနတဲ့ ေဆးေတြကို Kyungsoo မုန္းသည္..
"ငယ္ေလးရာ
ေဆးေသာက္မွ ေပ်ာက္မယ့္ကိစၥကို ဘာလို႔ဂ်စ္ေနရတာလဲ..
ျမန္ျမန္ေသာက္ ျမန္ျမန္ေပ်ာက္တာေပါ့..ဟင္
ငယ္ေလးက လိမၼာပါတယ္.."
ေစာင္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ရင္း Dae Hyung က ထပ္ေျပာလာျပန္ေတာ့
Kyungsoo လွဲအိပ္ေနရင္းကေန ငုတ္တုပ္ထထိုင္လိုက္သည္။
"Hyung ရာ
ငယ္ေလးက ေနေကာင္းေနပါၿပီဆိုမွ
အဲ့ဒီေဆးေတြ မေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး.."
"ထားခဲ့ Dae! Hyung တိုက္လိုက္မယ္"
ခပ္ေအးေအးစကားသံအဆံုး Dae Hyung က ျဖစ္ပါ့မလားဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ Kyungsoo ကိုၾကည့္လာသည္။
မျဖစ္လဲ ျဖစ္ရေတာ့မွာပါပဲ..
ဒီအိမ္ကလူေတြအကုန္လံုး
Xing Hyung ကို ဘယ္တုန္းကမ်ားလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူးတာမွတ္လို႔..
Dae Hyung ထြက္သြားသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္
Xing Hyungက ပန္းကန္ေသးေသးေလးထဲက ေဆးေတြကို လက္ထဲ ေျပာင္းထည့္ရင္း
တစ္ဖက္ကလည္း ေရတစ္ဝက္ေလာက္႐ွိေနေသာ ဖန္ခြက္ကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။
"ေဆးေသာက္ရမယ္ ငယ္ေလး.."
"သားေနေကာင္းေနၿပီ..
မေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး "
ခပ္ေလးေလး သက္ျပင္းခ်သံတစ္ခုရဲ႕အဆံုးမွာ ေရခြဲကို စားပြဲေပၚျပန္တင္ရင္း အားသြားတဲ့ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ Kyungsoo ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြ ပြတ္ေပးလာသည္။
႐ုတ္တရက္ႀကီး ႏူးညံ့သြားေသာ Hyung ကို Kyungsoo မ်က္ခြံေလးပင့္တင္ၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္။
ထူးဆန္းတယ္။
Xing Hyung ဘာျဖစ္ေနတာလဲ...
"ကဲ..ေပါက္စေလး ဘာမွေလ်ွာက္ေတြးမေနနဲ႔ ေဆးေသာက္ၿပီး အိပ္ေတာ့...
မနက္က် ေက်ာင္းကို Hyung လိုက္ပို႔ေပးမယ္..။"
လြန္ဆန္လို႔လည္း မရေတာ့သည့္အဆံုး Xing Hyung လက္ထဲက ေဆးေတြကို ယူၿပီး ပါးစပ္ထဲ အကုန္ပစ္ထည့္လိုက္ေတာ့ အလိုက္တသိနဲ႔ေရခြက္ကမ္းေပးလာသည္။ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ တစ္ဆို႔ေနတဲ့ ေဆးေတြကို ေရနဲ႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေမ်ွာခ်လိုက္သည္။ လ်ွာဖ်ားမွာတင္က်န္ေနခဲ့တဲ့ ခါးသက္သက္အရသာေၾကာင့္ ႐ွံု႔မဲ့သြားတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း Hyung ကရယ္ကာ ပါးစပ္ထဲကို ခ်ိဳခ်ဥ္တစ္လံုး လာခြံ႔ေလသည္။
YOU ARE READING
O.U.R.S
Fanfictionအလိုလုိုက္တဲ့လူ ႐ွိလို႔ဆိုးတယ္... ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး ခ်စ္ေပးမယ့္လူေတြ ႐ွိေနလို႔ဆိုးတယ္ ဘာျဖစ္လဲ ေျပာ.... Cover by ..AkariXing
