Γνωριμία κατά τύχη

Πρωινές Λιγούρες! κεφάλαιο 21

Η ταινία δεν πρόλαβε να τελειώσει και τη μικρή την είχε πάρει ήδη ο ύπνος.Ήταν τόσο γαλήνια όσο κοιμόταν.Απλά πανέμορφη.Σαν να άφηνε για λίγο όσα τη βασανίζουν και να απολάμβανε έναν ύπνο δίχως όνειρα,ή τουλάχιστον δίχως άσχημα όνειρα.Μακάρι να ονειρευόταν εμένα.Έκλεισα το laptop και το ακούμπησα στο κομοδίνο δίπλα μου.Την έκανα αγκαλιά περνώντας το χέρι μου γύρω από τη λεπτή της μέση.Ήθελα να την κάνω να τα ξεχάσει όλα,να τη βοηθήσω.Φίλησα απαλά τον ώμο της  και έφερα το σώμα μου κοντά στο δικό της,το στέρνο μου ακουμπούσε την πλάτη της.Χωρίς να το καταλάβω αφέθηκα σε έναν ήσυχο ύπνο,χρόνια είχα να κοιμηθώ έτσι.

Επόμενο πρωί

Ενώ κοιμήθηκα τελευταίος σηκώθηκα πρώτος και την κοιτούσα που κοιμόταν.Ήταν τόσο γλυκούλα,τα μαγουλάκια της ελαφρώς κόκκινα από την τριβή με το μαξιλάρι και τα χειλάκια της πρισμένα από τον ύπνο,τα καστανά μαλλάκια της ανακατεμένα με ορισμένες τούφες να καλύπτουν το προσωπάκι της,την χάιδευα απαλά στο κεφάλι της και είδα ένα χαμόγελο να σχιματίζεται στα χείλη της,μάλλον ξύπνησε.Άνοιξε σιγά σιγά τα ματάκια της και με κοίταξε.ΘΕΕ ΜΟΥ,αυτό το είχα ονειρευτεί τόσες φορές και επιτέλους έγινε.

Ε-Καλημέρα

Στεφ-Καλημέρα πριγκίπισσα

Ε-Μμμ,σου έφυγαν τα νεύρα από χθες?

Στεφ-Γίνεται να με κοιτάς έτσι και να έχω νεύρα?

Ε-Δεν ξέρω,τί έγινε τελικά στην ταινία?η κακιά ξαναγύρισε?

Στεφ-όχι

Ε-Συγγνώμη,με πήρε ο ύπνος και δεν την είδα όλη

Στεφ-Δεν πειράζει,κοιμόσουν τόσο γαλήνια και δεν ήθελα να σε ξυπνήσω

Ε-Πρώτη φορά έγινε αυτό από τότε,συνήθως έχω εφιάλτες

Στεφ-Χθες δεν είχες ίσως πρέπει να κοιμάσαι εδώ κάθε βράδυ...λέει με υπονοούμενο

Ε-Μμμμ,από εδώ το πας από εκεί το πας εδώ το καταλήγεις...δεν θέλω να γίνομαι βάρος

Στεφ-Δεν νομίζω ότι 52 κιλά είναι θέμα,στο γυμναστήριο σηκώνω 100

Ε-Χαχα,γιατί με ζύγισες?

Στεφ-Όταν κοιμόσουν...

Ε-Είσαι σοβαρός?λέω με γουρλωμένα μάτια

Στεφ-Πλάκα κάνω μπέμπα

Ε-Μικρό είναι το μάτι σου λέω και εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο,βλέπω ότι είναι η Μαρίνα αλλά λέω να τον τσιγκλίσω λίγο,-Έλα μωρό μου,στο άκουσμα αυτών των λέξεων ο Στέφανος αλλάζει 10 χρώματα και με κοιτάει άγρια,αρχίζω να φοβάμαι για τη σωματική μου ακεραιότητα αλλά συνεχίζω ακάθεκτη ''ναι κι εγώ'' απαντάω, αυτό ήταν παίρνει το κινητό από τα χέρια μου και κοιτάει πώς λέγεται αυτός που τον είπα μωρό μου