Γνωριμία κατά τύχη

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ!κεφάλαιο 36

Ανέβηκα στην σκηνή και αγκάλιασα τον Στέφανο,εκείνος επειδή αντιλήφθηκε πόσο άβολα ένιωθα ευχαρίστησε το κοινό και μας κατέβασε σύντομα.Μου είπε ότι έπρεπε να πάει για κάτι αυτόγραφα και συνεντεύξεις και να τον περιμένω πιο πέρα.Υπάκουσα και πήγα να περιμένω στην σάλα που ήμουν και πριν.Τότε με πλησίασε ο ξάδερφος και ένιωσα να με λούζει κρύος ιδρώτας.Την βάψαμε σκέφτηκα.Ήρθε κοντά μου και μου ψιθύρισε στο αυτί κάνοντάς με να ανατριχιάζω ολόκληρη με τον άσχημο τρόπο.

Ξ-Θα έρθεις τώρα μαζί μου,χωρίς να κάνεις φασαρία για να έχουμε καλά ξεμπερδέματα,γκε γκε?

Ε-Τι θα μου κάνεις?ρώτησα έντρομη

Ξ-Ξέρεις πολύ καλά νομίζω είπε και γέλασε χαιρέκακα,με άρπαξε βίαια από το χέρι και με έσυρε σε έναν διάδρομο που οδηγούσε σε ένα άδειο δωμάτιο,άδειο από κόσμο γεμάτο από κούτες.Αλλά αυτό που με παραξένεψε ήταν ότι ο Στέφανος είδε την σκηνή και δεν είπε τίποτα.

Μεριά Στέφανου

Είπα ψέματα στην μικρή ότι θα πήγαινα για συνεντεύξεις και τα τυπικά,αλλά βγήκα έξω από το ξενοδοχείο,εκεί που είχαμε δώσει ραντεβού με τα αγόρια.Δεν μου αρέσει να της λέω ψέματα,αλλά έπρεπε για χάρη του σχεδίου.Πριν φύγω είδα τον μαλάκα να την πλησιάζει εκεί που καθόταν,κάτι της είπε στο αυτί,δεν κατάλαβα τι,πάντως η μικρή φάνηκε να τρόμαξε,δυστυχώς θα πρέπει να την αφήσω για λίγο ακόμα στα χέρια του.Στη σκέψη μόνο θυμώνω.Τα βήματά μου με έβγαλαν στο στενό δίπλα από το ξενοδοχείο.

Α-Έλα ρε μαλάκα,άργησες

Στεφ-Δεν φταίω εγώ,ο παρουσιαστής είχε ρέντα και είπε την ιστορία της ζωής μου

Στελ-Την έπιασε ο άλλος?

Στεφ-Ναι

Δ-Είδες που την πήγε?Μπορείς να μας πας εκεί σε λίγο?

Στεφ-Είδα ότι την έσυρε σε όλο τον διάδρομο και την πήγε στο τελευταίο δωμάτιο,εκεί που τελειώνουν τα δωμάτια των πελατών,είναι δωμάτιο του προσωπικού νομίζω.

Α-Ωραία,να τη η κάμερα,τους αφήνουμε λίγο να ανάψουν τα αίματα,την έχω φορτίσει,στο τέρμα ο ήχος,ας πάμε μέσα σιγά σιγά είπε και όλοι προχωρήσαμε στο εσωτερικό.Καθοδόν με σταματούσαν δημοσιογράφοι να με ρωτήσουν διάφορα,αλλά δεν έδινα σημασία,ήμουν τόσο απορροφημένος από αυτό που μου συνέβαινε που δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο,παρά μόνο να είναι καλά η μικρή μου.Όσο σκεφτόμουν ότι την κάναμε πειραματόζωο για να πιάσουμε έναν εγκληματία,εκνευριζόμουν.Δεν έφταιγε σε τίποτα η μικρή.Αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση.Περάσαμε την κεντρική σάλα,αυτή που βραβεύτηκα και μπήκαμε στον στενό διάδρομο που ήταν τα δωμάτια,κοιτούσα δεξιά και αριστερά,έβλεπα πελάτες να μπαινοβγαίνουν με τις κάρτες τους,άρα ακόμα ήμασταν σε αυτά των πελατών.Φτάσαμε στο τέλος του διαδρόμου,ένα μικρό δωματιάκι με ξύλινη πόρτα διαφορετική από των υπόλοιπων δωματίων,πάνω έγραφε απαγορεύται η είσοδος στους πελάτες,μόνο προσωπικό,άρα εδώ την είχε,ξαφνικά άκουσα την φωνή της.