Γνωριμία κατά τύχη

Στη μέση του πουθενά! κεφάλαιο 40

Μετά από δύο εβδομάδες

Η Έλενα είχε αρχίσει να ετοιμάζεται για τη Θεσσαλονίκη.Βρήκε σπίτι κοντά στο Πανεπιστήμιο,έκανε την εγγραφή της,πήγε λίγες μέρες για να μάθει την περιοχή και όλα ήταν έτοιμα πια για την αναχώρησή της.Ο Στέφανος δεν είχε συνηθίσει ακόμη στην ιδέα ότι θα μένουν σε διαφορετικές πόλεις,αλλά προσπαθούσε να το χωνέψει.Η Εύα θα πήγαινε σήμερα για την κατάθεση,από την οποία θα κρίνονταν όλα.Μαζί της ήταν ο Άρης.Φτάνουν έξω από το αστυνομικό τμήμα και κατευθύνονται προς το γραφείο του διοικητή.Ο Άρης την κοιτάει σαν να περιμένει έγκριση,όταν η Εύα του την δίνει εκείνος χτυπάει και μπαίνουν.

Α-Ευ-Καλημέρα σας κύριε διοικητά

Δι-Καλημέρα παιδιά μου,ήρθες για την κατάθεση?

Ευ-Ναι

Δι-Λοιπόν,καταρχάς σε βίασε?

Ευ-Ναι

Δι-Πριν πόσο καιρό?

Ευ-Κοντεύει ένας μήνας

Δι-Πώς έγινε?

Ευ-Ήταν βράδυ και γυρνούσα από το γραφείο,ο δρόμος για το σπίτι μου είναι γεμάτος στενά,σε κάποια φάση εκεί που περπατούσα νιώθω ένα χέρι να με τραβά και να με κολλά στον τοίχο,γύρισα και τον είδα και ήταν ο ξάδερφος της Έλενας,με ρωτούσε πού είναι και επειδή αρνούμουν να του πω γιατί ήξερα τι θα της κάνει είπε να πάρει από εμένα αυτό που ήθελε από εκείνη.Μου είπε ότι αν του έλεγα θα με άφηνε ήσυχη,αλλά επειδή δεν ήθελα να υποφέρει πάλι η κολλητή μου το πήρα όλο πάνω μου.Μου κατέβασε το εσώρουχο και άρχισε να με παρενοχλεί,όταν προχώρησε αρκετά και εγώ πια έκλαιγα ήρθε ο Άρης τον βάρεσε στο κεφάλι και με έσωσε.

Δι-Μάλιστα είπε και έκλεισε το μαγνητοφωνάκι του,σε ευχαριστούμε πολύ για την κατάθεσή σου

Ευ-Τίποτα,ελπίζω να βοήθησα

Δι-Παραπάνω από όσο νομίζεις,με αυτήν την κατάθεση θα μπει μέσα για πολλά χρόνια,να είσαι καλά,αυτή η κατάθεση θα προστεθεί στο ήδη βεβαρυμένο ποινικό μητρώο του.

Ευ-Χαίρομαι,είπα και αφού τον χαιρετήσαμε βγήκαμε από το γραφείο.

Τα υπόλοιπα κορίτσια ήταν στην Γλυφάδα σε ένα καινούριο παγωτατζίδικο που έκανε πάταγο,το παγωτό δεν σερβιρόταν σε μπάλες,αλλά σαν τυλιγμένα ρολάκια.Είχαν καιρό να βγουν μόνο κορίτσια σαν παρέα και σήμερα λίγο καιρό πριν φύγει η Έλενα ήταν ευκαιρία.Τα κορίτσια συζητούσαν και περίμεναν την Εύα.