Good Girl Gone Wild (GGGW)

Prologue

It's been a year. Ang bilis naman ng panahon. Isang taon lang ang lumipas pero parang kahapon lang nangyari ang lahat. The pain he had caused still hurts as if it just happened yesterday.

Hanggang ngayon sariwa pa rin sa alaala ko ang mga nangyari. Nasa park ako noon akay-akay ko sa paglakad ang mga aso ko. Masaya ang araw na iyon ngunit may hindi ako inaasahang makita.

Napadaan ako sa gym ng aming park, mayroon kasing maliit na gym doon kung saan ang mga taga-village ay pwedeng maglaro ng iba't-ibang sports, basketball, volleyball, table tennis, etc. Pumasok ako dun, nagbabakasakaling may mga kabataan na naglalaro, ginagawa ko din naman kasing libangan ang panonood ng mga laro. Nadismaya ako nang sa pagpasok ko walang katao-tao. Aalis na sana ako nang may narinig akong tunog galing sa stage, para itong bagay na nahulog. I went up of the stage to check but I was surprised of what I saw. MY BOYFRIEND IS KISSING ANOTHER GIRL WHILE CARRESSING HER BREAST!

They looked surprised when they noticed me. I just can't help myself from crying. It was like I was being stabbed a thousand times straight to the inner core of my heart. I felt like I can't barely breathe.

"Brella, let me explain. That was nothing.", ani Shan.

"NOTHING?!!! You call that nothing?!!!", gusto ko mang sugurin ang babae ay hindi ko nagawa, ayokong mahawa sa kalandian na nananalaytay sa balat at kaluluwa nito.

"Please, just listen to me. She seduced me!", ani Shan.

"At nagpadala ka naman! How dare you! Both of you!", sigaw ko sa kanila sa matinding sakit na nararamdaman ko.

" I thought you love me, but I was wrong.", saad ko kay Shan. Saka ko naman hinarap ang babae, " And I thought you were my bestfriend but I guess you never really were."

Saka ako tumalikod at naglakad palabas ng gym.

Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko, hindi ako makapag-isip ng maayos. Isa pa kasama ko ang mga aso ko pero parang alam nila na malungkot ako kaya hindi sila malikot masyado.  Namalayan ko na lang nasa playground na ako malapit sa isang kindergarten school. Naupo ako sa sa may damuhan. Naisip ko lang kung paano nila ito nagawa sa akin. Naging mabait ako sa kanila, naging mabuting kasintahan at kaibigan.

Patuloy lang ako sa pag-iyak dahil feeling ko anytime sasabog na ang puso ko sa sakit.

"Miss, kung ang lalaking yun ang iniiyakan mo, nagsasayang ka lang ng luha mo."

I was a bit shocked, hindi ko kasi alam kung saan nanggagaling ang malamig na boses na iyon.

"Sino ka? magpakita ka nga!", saad ko. Nagulat ako nang may naramdaman akong may tao sa likod.

" Umuwi ka na. Makulimlim na saka maggagabi na rin.", sabi naman ng ekstanghero.

"Pakialam mo ba! Umali---" paglingon ko ay may inihagis ito sa mukha ko. Hindi ko tuloy nakita kung sino siya kaya mas lalo akong nainis.  Napakabastos talaga at pakialamero din ha. Pero infairness mabango itong hinagis niya. Kinuha ko sa mukha ko iyong jacket, nakita ko ang pigura niya, nakatalikod kasi ito.

"Ayan, jacket ko. Ibalik mo na lang kapag okay ka na.", saka ito tumakbo. Hindi ko nakita ang mukha niya, pero nakatatak na sa isip ko ang malamig na boses niya. Nagsimula na ring pumatak ang ulan.

Ako si Brella Eleixa na sinusumpang hinding-hindi na ako iibig at magpapaloko sa kahit na sino man