Good Girl Gone Wild (GGGW)

CHAPTER NINE

"Ang tagal naman ni Justin", I've been waiting for about an hour now. Wala nga kasi akong kotse.

I have no patience. Ayaw na ayaw kong pinaghihintay.

I went out of the campus. Bahala na kung paano ako makakauwi.I strolled the streets. Madilim na rin kasi dahil six thirty na. Nagbantay ako ng taxi, pero halos lahat puno. Rush hour kasi. Ang usapan namin ni  Justin, susunduin niya ako ng 5pm. And now, I kept me waiting for nothing.

Hindi ako sumuko sa paghintay ng empty taxi. I can' t afford to ride on a jeepney kasi ang alam ko, may kanya-kanya silang routa. Eh hindi ko naman alam kung anong jeep ang sasakyan ko na dadaan sa BF Homes, ang subdivision namin.

Bigla kong naramdaman.ang pagpatak ng ulan. Uulan yata ng malakas, ang dilim.kasi ng langit. Wala akong makitang bituin.

"Hop in.", nang may biglang tumigil na.kotse sa harap ko.Tiningnan ko kung sino. Ahhh...yung inaway ko kanina.

(flashback)

Pumasok ako sa cafeteria since I don't have the choice to go out of the school para lang bumili ng pagkain. I left my car kasi nga sinundo ako ni Justin.

I ordered lasagna and a slice of chocolate cake. At least may matino a rin pa lang pagkain dito.

I was about to eat my lasagna when suddenly a ball hit my place. Siyempre nagulat ako, but I composed myself. Whoever did this,should bear the consequence.

I searched for a suspect and saw a handsome man standing behind me.

"I'm sorry, hindi ko sinadya na mapunta ang bola sa mesa mo. I'll just pay for it.", saad nito.

Huh! The nerve!

"Sa tingin mo ba, I can't afford to buy another slice of cake and lasagna?!"

"No.No. That is not what I meant.I  ju---",

"You know what?! Shut up! Since sayang yung pagkain", kinuha ko ang natapong cake at sinaksak ito sa bibig niya."kainin mo yan!" And then I walked out.

(end of flashback)

"No thanks", inirapan ko ito. Saka biglang bumuhos ang malakas na ulan.

Bumaba ito ng sasakyan at binuhat ako para ilagay sa shotgun seat sa loob ng kotse nito.

"Hoy! Bitawan mo ako!!!", nilapag niya na akosa upuan. He put on my seatbelt and locked the door. He hurriedly went at the driver's seat and drove.

"Where do you live?", I didn't answer.

"Hey, don't worry. Pinapatawad na kita sa ginawa mo sa akin kanina.", the nerve!

"Hoy mister, I did not do anything to you! Ikaw tong may kasalanan! I don't need to apologize, not ever!"

"Chill,babe."

"I have a name. Don't you use your flirting skills on me. I'm telling you it will never work. Kaya wag mo akong ma- babe-babe diyan!", paangil kong sabi.

"But I have the prerogative to call you my babe. Saka bakit ka ba laging galit? Wala naman akong ginagawang masama sayo. In fact, I'm helping you right now."

"I did not ask for it.", I attempted to open the door but it's locked.

"Don't bother yourself. You can't open that unless I do it.",sabi nito.

"Pssh. Ihatid mo na lang ako sa Bf Homes. Sa gate lang, bawal ang trespassers.", tumango lang ito. Tumingin na lang ako aa labas ng bintana. Nasaan kaya si Justin? Bakit hindi niya ako sinundo?

Nagulat ako nang ipinasok ni Xander ang kotse niya sa loob.

"You live here?", tanong ko.

"Yeah. Anong block ang bahay niyo?"

"Block C."

"Ahh. I live in block B. Malapit lang pala eh."

Bumaba na ako ng sasakyann pagkarating namin sa kanto. Hanggang doon lang ako nagpahatid.Ayoko naman na hanggang bahay, baka usisain na naman siya nina mommy.

"Hey! Wala man lang thank you?"  sigaw ni Xander nang medyo malayo-layo na ako.

"Bakit? Ikaw tong nagpumilit ahh.", sigaw ko.

Nagkamot ito ng ulo. Sumakay na rin ito ng kotse. Naglakad na ako patungo sa bahay namin.

Nasa gate na ako nang tumunog ang cellphone ko. Tiningnan ko kung sino ang caller.

Justin.

In-off ko ang cellphone saka ako pumasok sa bahay.Hindi ko namuna siya papansinin. Nakakainis siya!

                                                                

(KINAUMAGAHAN)

Naglalakad ako sa hallway nang magkasalubong kami ni Justin.

"Brella, can we talk?", sabi nito.

"No.", naglakad na ulit ako nang hinila niya ko pabalik.

"We need to talk.", nagpause ito saka huminga ng malalim." Hindi ko gustong.paghintayin ka kahapon, may emergency lang kaya hindi kita nasundo agad. I'm sorry."

"Okay", I acted as if hindi ako nasaktan. Hindi niya man lang ba naisip na wala akong kotse? Na hindi ako.marunong mag-commute?Hindi na rin ako nagtanong sa kanya kung ano.ang emergency na sinasabi niya dahil in the first place, wala akong karapatang mag-usisa.

Hinatid niya ako sa classroom. Ginawaran niya  ako ng halik pero umiwas ako. Parte pa rin yun ng aming deal. Nag e-LQ din naman ang magboyfriend ah. Huminga siya ng malalim saka naayukong umalis.

Natatakot na ako sa mga nangyayari. Bakit ba ako.nagagalit? Bakit ba ako.nagtatampo? Wala naman siyang obligasyon sa akin eh. Pero sa isang banda, dapat pa rin akong magalit dahil pinaghintay niya ako. Pwede naman siyang magtext eh.

Kung iba ang gumawa noon sa akin, hindi na ako iiwas pa. Bibigwasan ko na agad ng mukha nito para magtanda. Pero si Justin...iba. Parang gusto kong pakinggan ang paliwanag niya.

Ganyan na ganyan ako noong kami pa ni Shan. Kahit alam ko ang totoo, nagbulagbulagan pa rin ako. Hanggang sa nangyari na nga ang nakita ko sa stage. Ngayon, parang nauulit. Sa tingin ko naman kasi, walang gusto si Justin sa akin. Kailangan ko na talagang pigilan ang nararamdaman ko. Pagkatapos ng deal na ito. Hinding hindi na ako lalapit pa kay Justin.

Makakaya ko.kayang pigilan ang nararamdaman ko? Siguro naman, dapat natuto na ako.

Naputol ang pagmu-muni-muni.ko dahil biglang nagring ang bell. Tanda na tapos na ang klase. Hindi ko namalayan ang bilis ng oras.

Nang magkaroon ako ng vaccant, pumunta ako sa bench malapit sa soccer field. Gusto kong mag-isa. Iniisip ko kung anong gagawin kong hakbang. Ayokong main-love ulit. Now, I'm falling for Justin. I need to stop it before it get worse.