Good Girl Gone Wild (GGGW)

CHAPTER THREE

I was on my bed trying to fall asleep but something's bugging me. Or should I say someone.

The guy that I met from the shop seemed familiar. He reminded me of someone.

(flashback)

Patuloy lang ako sa pag-iyak dahil feeling ko anytime sasabog na ang puso ko sa sakit.

"Miss, kung ang lalaking yun ang iniiyakan mo, nagsasayang ka lang ng luha mo."

I was a bit shocked, hindi ko kasi alam kung saan nanggagaling ang malamig na boses na iyon.

"Sino ka? magpakita ka nga!", saad ko. Nagulat ako nang may naramdaman akong may tao sa likod.

" Umuwi ka na. Makulimlim na saka maggagabi na rin.", sabi naman ng ekstranghero.

"Pakialam mo ba! Umali---" paglingon ko ay may inihagis ito sa mukha ko. Hindi ko tuloy nakita kung sino siya kaya mas lalo akong nainis.  Napakabastos talaga at pakialamero din ha. Pero infairness mabango itong hinagis niya. Kinuha ko sa mukha ko iyong jacket, nakita ko ang pigura niya, nakatalikod kasi ito.

"Ayan, jacket ko. Ibalik mo na lang kapag okay ka na.", saka ito tumakbo. Hindi ko nakita ang mukha niya, pero nakatatak na sa isip ko ang malamig na boses niya. Nagsimula na ring pumatak ang ulan.

(end of flashback)

Is it possible na siya nga yun? They have the same voice. Pero hindi pa rin ako sigurado malay ko bang baka magkapareho lang sila ng boses.

Tumayo ako at kinuha ko sa walk-in closet ko ang pinaglagyan ko ng mga precious things. Kinuha ko ang jacket mula sa kahon. My initials kasing naka burda sa my upper left malapit sa dibdib ang jacket. J.N. ang nakalagay.

Itinago ko ang jacket dahil balang araw maibabalik ko ito sa nagmamay-ari. Magiging okay din ako, alam ko mawawala din ang sakit when the right time comes. I know it's a cliche, but I believe that time heals the pain.

Sino ka nga ba talaga mr.J.N.?

Dahil sa hindi ako makatulog, kumuha ako ng dress from my closet, applied some make-up at nagsuot ng 5-inch heels. Ohh! I'm ready to rock the night! haha!

I brought my keys, walked silently and went downstairs. Tumatakas lang kasi ako sa parents ko dahil kapag nalaman nila siguradong sermon na naman aabutin ko sa kanila.

Hindi ako dumadaan sa main gate dahil my mga security guards kami and it's a rule na huwag akong palabasin ng bahay after 9pm. Doon ako sa my garden dumadaan kung saan may nilagay akong hagdan na pwede kong gamitin para tumawid sa pader. Hindi iyon nakikita ng mommy ko dahil tinatago ko iyon sa likod ng malalagong halaman and I painted it green just like what the leaves look like, camouflage ba. Duh? I'm intelligent kaya. haha!

I jumped and landed on the ground outside our home. Now I went to the parking lot of our village where I hid my car. The parking lot was made for visitors just a few blocks away from our house.

I started the engine and created a screech sound all over the place. It was like I'm in a racing competition. Fun!!! \^_______^/

I arrived at the bar not exceeding 20 minutes. I went out of the car, took a glimpse of me on the mirror and walked gracefully on the entrance. Now this is life!!!!

Pawis na pawis ako galing sa gitna. I badly need fresh air. Ikaw ba naman ang makipagsayaw sa maraming lalaki sa dance floor eh. I went out of the club dahil medyo pagod na rin ako. Hindi ako masyadong uminom. I'm not in the mood to get drunk.

I leaned on a car parked outside the club. It's a convertible car. I brought a glass of Sherry. It is a strong wine made from south-western Spain. I liked it the first time I have tasted it. We usually drink it before meal because it's a family tradition. Good thing this bar has it.

Nagtagal din ako doon ng ilang minuto bago ko ito naubos. I looked up, I can't see the stars.Medyo maulap kasi kaya natatakpan nito ang mga bituin. I remembered the last time I looked up to see those twinkling lights.

(flashback)

"hey, bakit nandito ka pa?", namamasyal ako nang makita ko si Shan sa may playground ng village. Habit ko kasing ipasyal ang mga aso ko after dinner, it's also a way to easily digest the food I have eaten. Hindi man ako mataba but I always see to it that I do my regular exercise.

"I'm here 'cause I want to be alone but on the second thought maybe I want you to be with me.", then he smiled. He always have those charming smile that every girl would ask for.

I sat beside him. He placed his jacket on the ground before I took a seat. Tinali ko muna ang mga aso ko sa trunk ng puno malapit sa inuupuan namin.

"So what brings you here?", tanong ni Shan.

"Well, I'm here para ipasyal si Chuchi and Acky. It's our habit every night."

"Ahh, you shouldn't go alone lalo na at gabi.", saad niya.

"Eh, wala naman akong makakasama sa pamamasyal. Ayoko naman dalhin si yaya Leni kasi alam kong pagod din naman siya."

"Ahh, you know what?--"

"Hindi pa.Ano yun? Haha!", pinutol ko kasi sasabihin niya.

"haha!ikaw talaga!"natahimik siya ng ilang sandali. I can see seriousness in his eyes."I can go with you.", I did not answer. I gave him a questioning look."You know, that is if you want to. It's okay if you don't wa---",Shan.

"Yeah sure.", I gave him my most beautiful smile. Tinatago ko lang ang kilig ko, ayoko kasing mahalata niya. Pagnagkataong nalaman niyang gusto ko siya siguro magtatago na lang ako sa bahay at never nang magpapakita.

He is staring at me, umiwas ako ng tingin. Tumingala na lang ako para di niya mahalatang naiilang ako s titig niya.

"Oy, tingnan mo oh! Ang gaganda ng stars!", tuwang tuwa kong nasabi.

"Oo nga eh, ang ganda."

Pagtingin ko sa kanya nakatitig pa rin pala siya sa akin.

(end of flashback)

Hindi ko na lang namalayan napaiyak na ako sa pagbabalik-tanaw ko sa magagandang alala namin. It was so magical. At hindi ko alam eh kung bakit nila ako sinaktan. Wala akong ginawang masama. Bago pa ako tuluyang madala bumalik na ako sa bar para kunin ang mga gamit ko nang may biglang humablot sa akin.

"Ouch!Get your hands off me!", sigaw ko.