they are after us (BTS)

17

Rm p.o.v.
Έχουν περάσει εβδομάδες και η Νικολ δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Κάνεις μας δεν χέρεται, είμαστε όλοι χάλια. Δεν ειναι και η θεά αλλά οποιοδήποτε μέλος της παρέας κι αν ήτανε, ακριβώς έτσι θα είμασταν, απλά έτυχε να το πάθει εκείνη. Ο jimin δεν τρωει, συννήθως τον πιέζουμε αλλά είναι λίγες οι φορες που θα μας ακούσει. Τα κορίτσια έχουν πέσει σε κατάθλιψη, όπως όλοι μας αλλά για εκείνες είναι πιο δύσκολο αφού έχουν περάσει τόσα μαζί. Ειμαστε στο σχολείο και το κουδούνι έχει χτυπήσει εδώ και 2 λεπτά, καθόμαστε στην καφετέρια μαζί με το υπόλοιπο σχολείο αλλά κανείς δεν μιλάει ή τρώει. Κανείς δεν ξέρει για την κατάσταση της Νικολ παρα μόνο οι Bad b κι εμείς. Ξαφνικά άρχισε να δονείται το κινητό μου. Άγνωστος. Το σήκωσα και περίμενα

???? Βγες έξω και μην πεις σε κανέναν τίποτα
Rm~ Οκ! Αλλά ποιός είναι;; ειπε ενώ είχε βγεί από την καφετέρια
???? Δεν με αναγνωρίζεις;;;
RM~ Sorry man, εχθές έσπασα λίγο το κινητό και τώρα δεν έχει καλό ήχο
???? Δεν κατάλαβες ποιά είμαι;;
Rm~ όχι
???? Για πες μου, ποιά λείπει απ' την παρέα εδω και κάτι εβδομάδες;;
Rm~ Νικολ!!??
Νι~ Ναιπ, εγώ!!!
Rm~ Omg!! Δεν το πιστεύω, επιτέλους!!!
Νι~ Μπορείς να έρθεις να με πάρεις;; θέλω να έρθω σχολείο, και θέλω να μάθω γιατί ήμουν στο νοσοκομείο
Rm~ Εισαι σίγουρα καλά;;
Νι~ Ναι, θα έρθεις ή όχι;;
Rm~ Οκ μισό να τους το πω και έρχομαι
Νι~ οχι!! Θέλω να είναι εκπληξη
Rm~ Οκ, έρχομαι

Εnd Rm p.o.v.

O Rm έτρεξε και πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου από την τσάντα του κι έφυγε. Οδηγούσε γρήγορα αλλά προσεχτικά. Έφτασε στην είσοδο του κτηρίου και είδε την Νικολ να περιμένει. Βγήκε και έτρεξε στην αγκαλιά της. Εκείνη τον έσφυξε και δάκρυα χαράς έτρεχαν στα μάγουλά της. Μπήκαν στο αμάξι και ο Namjoon της είπε τι είχε γίνει. Αφού σταμάτησαν στο σπίτι της για να αλλάξει ρούχα και να κάνει και ένα γρήγορο μπάνιο, πήγαν κατευθείαν στο σχολείο συγκεκριμένα στη καφετέρια. Μόλις άνοιξαν την πόρτα αντίκρισαν το παρεάκι τους. Δεν τους είχαν δει ακόμα.

Νικολ p.o.v.
Πήρα τον δίσκο και τον γέμισα με φαγητό για όλη τη παρέα. Επιτέλους! Τελείωσα και πηγαμε με τον joonie στο τραπέζι. Ακόμα δεν με έχουν δει κι ας είμαι στα 5 χιλιοστά. Όλοι κοιτάνε κάτω. Τοποθέτησα το δίσκο εκεί που κάθομαι πάντα δηλαδή ανάμεσα σε Namjoon και jimin.

Jm~ Δεν νομίζω οτι μπορείς να καθίσεις σε αυτή τη θέση, είναι πιασμένη. Είπε αλλά δεν σήκωσε το κεφάλι του για να με κοιτάξει, όπως και κανείς άλλος.
Νι~ Εγώ νομίζω πως μου ανήκει μιας και εδώ κάθομαι πάντα