A War Between Powers (Dutch)

Hoofdstuk 1

Het is nog vroeg in de ochtend en de zon was nog maar een streepje aan de horizon. Falkor was vroeg op, in de hoop nog iets te vangen om te verkopen op de markt. Het is lastig om geld te verdienen dankzij de oorlog, zeker nu de belastingen het dubbelen is van afgelopen jaar. Er hangt een dikke mist door het bos aan de rand van zijn dorp, een aangename wind blaast in zijn richting. Dit maakt het makkelijk om niet snel opgemerkt te worden. Langzaam navigeert Falkor zich door het bos opzoek naar sporen van zijn prooi, een hert van nog geen jaar oud. De hoefsporen en afgebroken takken van de bomen waren moeilijk te zien, maar door zijn jaren lang jagen heeft hij zich zelf aangeleerd zijn prooien te volgen. Langzaam hurkte hij achter een boom toen hij het hert zag. Het is een prachtig exemplaar wat zeker 25 zilverstukken kan opleveren. Hij pakte een pijl en spanden hem aan op de geoliede pees van zijn boog.

'Rustig .'  Dacht Falkor terwijl hij de pees steeds verder naar achter trok. Even bleef hij rustig kijken naar hoe het hert langzaam stond te ademen. Zijn glanzende vacht en grote gewei draagt hij vol trots. De kleine strepen zonlicht schenen langs de bomen neer op de grond. Het dier tilt niets vermoedend zijn kop op om de omgeving af te zoeken. Falkor liet de pees los en heel even leek het wel alsof het enige geluid dat hij hoorde zijn eigen hartslag was. Toen hoorde hij een zachte plof van de pijl die recht door de borst van het hert gaat. Het hert valt stuiptrekkend op de grond. Snel loopt hij met een mes in zijn hand naar het arme dier om hem uit zijn leiden te verlossen, maar het was al te laat. De pijl heeft hem recht door het hart geraakt. Langzaam trok hij de pijl uit de borst van het hert om te zien of hij nog heel is. Nadat de pijl is terug gestoken in zijn pijlenkoker keek hij kort of er geen wolven in de buurt zijn. Het bos ligt niet ver van zijn dorp vandaan en staat er om bekend dat er veel wolven leven. Wanneer er in de winter geen eten is te vinden in de bossen, komen de wolven het dorp binnen opzoek naar eten. Hier hebben zowel de bewoners als de handelaren veel last van. Nu het zomer is zal dit niet vaak gebeuren maar een beetje voorzichtigheid kan geen kwaad. Het hert is zwaar, maar kan voorzichtig terug gesleept worden naar het dorp. hij pakte al zijn spullen en knoopte ze stevig om en vertrok toen weer naar het dorp.

Safloer is een van de armste dorpjes in Abilon en ligt aan de voet van een grote berg. Omdat dit dorp makkelijk bereikbaar is voor omringende landen stond het op de kaart als echte handelsdorp. Maar dankzij de oorlog kiezen steeds meer handelaren de hoofdstad omdat daar meer geld valt te verdienen. Nu is de stad aan het vervallen en omringt het zich met criminaliteit en corruptie. Abilon is een groot land en heeft al veel oorlog gekend met de elfen. Samen met onze buurland Ludorium hebben ze millennia lang zij aan zij gevochten. Ze deden alles om de oorlog te winnen van de elfen, maar zonder resultaat. Ruim 20 jaar geleden heeft Albion vrede verklaard met de elven dankzij de nieuwe koning, Wessel. Na dat zijn vader overleed van ouderdom besloot hij dat het genoeg was en sloot vrede. Na veel tegenzin van onze buurland Ludorium, hun bleven doorvechten wat de kosten ook waren. Na 2 jaar besloot Ludorium ook de oorlog te verklaren aan Albion. Dit heeft al weer duizenden slachtoffers tot gevolg gehad en is al weer 18 jaar aan de gang.

Eenmaal aangekomen bij de ingang van het dorp dacht Falkor dat zijn spieren het zouden begeven. Het was al middag en iedereen was druk bezig zich voor te bereiden voor het grote Handelsdag wat elk moment kan beginnen, wat in een dorpje zoals dit op het moment de enige bron van inkomsten is. Het houd in dat alle handelaren door het hele land trokken om overal dingen te kopen om vervolgens weer mee te nemen naar de hoofdsteden. Met tegenzin waande Falkor zich een weg door de menigte naar de plek die hij zijn thuis mag noemen. Een huisje met daarvoor een smederij van zijn pleegouders Alisa en Brand. Als baby hebben zij hem gevonden voor het dorp gewikkeld in niets meer dan een kleedje. Gelukkig hebben zij hem ingenomen toen niemand anders het wilde of kon, want het is was wel een mond meer om te voeden. Falkor sleept het hert achter het huis waar een klein vervallen schuurtje staat. Hij loopt naar binnen en legde het hert op een geïmproviseerde houten tafel waar het hert gevild kan worden.

Na wat voelde als uren heeft hij eindelijk het hert klaar om te verkopen. Het vacht is zacht en zal erg gewild worden in de aankomende winter en het gewei is nog klein maar met een beetje geluk zou het verkocht kunnen worden voor 6 zilverstukken. Falkor loopt naar buiten op weg naar de smederij, de zon hing al laag aan de horizon maar er is nog veel te doen. Brand stond klaar bij de ingang en pakte een berg zwaarden in zijn armen, alsof het niets was. Dankzij zijn jaren lang smeden heeft hij brede armen gekregen, wat het werk makkelijker maakte voor hem.

'Falkor... Ik kan je hulp hard gebruiken,' zei Brand toen hij met de zwaarden in zijn armen naar het wapenrek toe loopt. Hij zet de wapens in het rek en draait zich om naar Falkor. 'Er is een zwaard besteld dat gebracht moet worden, ik zou zelf gegaan zijn maar met de handelaren die gaan komen heb ik het erg druk.'

Op de tafel naast het wapenrek ligt een rapier, een vrij smal maar toch scherp wapen. Falkor loopt er naartoe en pakt het met zilver afgewerkte rapier vast, het is lichter dan hij had verwacht. Het wapen is snel en makkelijk te bewegen maar mist de kracht voor een goed gevecht.

'Het wapen moet gebracht worden naar de familie Zakarien,' Falkor keek Brand verward aan. De Familie Zakarien zit vol corrupte officieren en soldaten, ze lopen overdag als waakhonden door de stad. Ze beschuldigen mensen van misdaden die ze niet hebben gedaan puur om geld te eisen. Als er niks te doen is vind je ze drinkend in de kroeg van het dorp, het zijn luie, laffe mensen die het leven niet waard zijn. 'Ach, we moeten alles pakken wat we pakken kunnen in deze tijd,' verteld Brand met een vleugje teleurstelling in zijn stem.

Veel bedrijven hebben het afgelopen jaar moeilijk gehad waardoor ze moesten sluiten. De werkeloosheid in dit dorp is dan ook erg hoog. Veel mensen kiezen er liever voor om in het leger te gaan, daar krijg  je eten en een plek om te slapen. Gister sprak Falkor een van Zakarien zijn bewakers. Dronken van de alcohol vertelde hij dat er een magiër met de handelaren mee reist. Falkor keek de bewaker met grote ogen aan, natuurlijk kent hij de verhalen over magiërs. Mensen die magie kunnen gebruiken kunnen zo vanuit hun handpalm een bal vuur vormen. Zo zou er iemand een heel Front kunnen verdedigen. Falkor ging vaak met Brand om wapens te verkopen aan het front. Nu er veel gevochten wordt zijn de wapens hard nodig om te vechten tegen Ludorium. Daar vertelde de soldaten verhalen van magiërs die hard terug vochten tegen de vijand. Na het horen van die verhalen kon hij niks anders dan inbeelden hoe het zou zijn om zelf magie te hebben. Met magie zou je vrij kunnen leven zonder altijd maar op je hoeden te hoeven zijn.

Falkor schrok toen Brand een hand op zijn schouder legde. 'Als je nu gaat ben je vroeg thuis, je zal al je energie nodig hebben de komende paar dagen. Doe wel voorzichtig het is al laat en ik wil niet dat je wat overkomt,' terwijl hij dat zei liep Brand naar achter om een stuk leer te pakken en het zwaard op zijn rug te knopen. Falkor keek naar de leren riem om zijn schouders en toen weer naar Brand die zijn boog pakte, de zelfde boog die hij vanochtend had gebruikt om te jagen. De boog werd in zijn handen geduwd met de woorden, 'Nooit zonder wapen over straat lopen in deze tijden.' Na dat gezegd te hebben liep Brand weer naar achter in de winkel en ging verder met wapens op te bergen. Na de boog en pijlenkoker om zijn schouder te hebben gedaan liep hij de frisse avondlucht in. Op weg naar het grote huis aan de andere kant van het dorp.

-Tot het volgende hoofdstuk.-