KARANLIKLAR TANRIÇASI

10. BÖLÜM

MELSA

20 ARALIK 2021

Geçmiyor, bazen unutuyorum ama asla geçmiyor. Günler geçti ama bir an bile kalbimdeki acı geçmedi. Bazen sadece bunları yaşamam gerekiyormuş, bunlar olmak zorundaymış gibi hissediyorum. Fakat yaşadığım dünya imkânsız olan her şeyin bile bir imkânı olduğunu bana gösteriyor. Bunları yaşamak zorunda değildim. Birçok şey engellenebilirdi. William yani dedem buna engel olabilirdi. Her şeyi önceden öğrenseydim belki de böyle bir şeye kalkışmazdım. Daha dikkatli davranırdık. Bu düşüncelerimin bile artık bir önemi yok. Her şey yaşandı ve çoktan bitti. Sadece acı ve öfke kaldı.

Şimdi ise yaşama devam etmek gerekiyor. Yapmam gereken sorumluluklarım, işlerim var. Artık bazı şeyler için acele etmeyeceğim. Her şey zamanı geldiğinde, uygun koşullar sağlandığında olacak. Kendimi geliştireceğim, yaşadıklarımı eğitimin bir parçası olarak görüp hatalarımdan ders çıkaracağım. Artık körü körüne bir şeylere atılmayacağım.

"Prenses açık tonları mı yoksa koyu tonları mı tercih edersiniz? "

"Açık tonlar. " diye cevapladım. Kadın hızla başını sallarken yanındakilere bir şeyler söyledi. Yarın akşam düğünüm olacaktı.

Heyecanlı olduğum söylenemezdi. Değişen tek şey artık evli olmamız olacaktı. Büyük bir şey olmayacaktı, sadece kralın karşısında durup evliliğimizi onaylamasını bekleyecektik. Yemekler yenecekti ve bitecekti. Eğlence olmayacaktı, istememiştim. Mertkan da benimle aynı fikirdeydi. Aslında evliliği ertelemeyi düşünmüştük ama Kral Michael bize söz hakkı bırakmamıştı. Karşısına çıkıp ertelemeyi düşündüğümüzü söylediğimizde bizi azarlayıp kovmuştu. Bir daha da konusunu açmamıştık. Olanlar yüzünden daha öfkeli birine dönüşmüştü. Kimseyi affetmiyor en ufak bir yanlışta ceza veriyordu. En ufak bir şeye tahammülü yoktu.

"Herhangi bir isteğiniz yoksa izninizle çıkalım. " diyen kadına çıkmasını işaret ettim. Artık işleri, soracak bir şeyleri kalmamıştı. Gelinliğimden çiçeklere kadar her şeyi planlayıp bana sadece renk seçeneği sunmuşlardı. Seçimleri Kraliçe Katherina'ya bırakmıştım ama o yine de bazı şeyleri bana bırakmıştı. Halimden memnundum. Üç kadın saygıyla eğilip odamdan hızla çıktılar. Derin bir nefes verirken yatak odama kısa bir bakış attım. Mertkan hala uyuyordu. Düzenli nefes alışverişini duyuyordum.

Sabaha karşı odaya gelmişti. Bu sıralar çok çalışıyor ve yoruluyordu. O uyuduğunda da yardımcılar gelip beni soru yağmuruna tutmuşlardı. Benim bugün yapacak bir işim yoktu. Günlerdir Kral Michael ve bilgelerden krallık ve yönetim hakkında dersler alıyordum. Bir sürü kitap ve parşömenleri defalarca okumamı istemişlerdi. Neredeyse kütüphaneden çıkmıyordum. Tarihimizdeki bütün olan olayları, savaşları en ince detayına kadar öğrenmeye çalışıyordum. Savaş stratejileri, yenilgi olanlarda ne yapılsa galip gelinebileceği daha birçok şey. Beni asla boş bırakmıyorlardı. Aynı zamanda Igor'un eğitimlerine de devam etmiştim. İki gün önce eğitimleri bitirmişti. İstediği gibi olmasa da bizden memnundu. Düğünden sonra o da Gizli Krallık'a dönecekti.

Mertkan'ın işleri daha yoğun geçiyordu. Krallıkta bütün her şeyle o ve Alaz ilgileniyordu. İkisi de çok yoruluyordu. Koltuktan kalkıp yatak odasına ilerlerken pencereden dışarıya kısa bir bakış attım. Hava bugün çok iyi değildi. Kar yağacaktı, hissediyordum. Yatak odasının açık kapısından geçtiğimde Mertkan'ın yatakta yüzüstü bir şekilde yattığını gördüm. Yüzü diğer tarafa dönüktü. Bugünü dinlenerek geçirmek istiyordum. Yatağa yaklaştığımda hareketlendi. Yüzü bana doğru dönerken yatağa çıkıp yan bir şekilde uzandım. Yüzünde huzursuz bir ifade vardı. Saçları dağılmış dudakları öne doğru çıkmıştı. Bakışlarımı yüzünde gezdirirken düşüncelerime dalmamak için uğraştım ama olmadı. Eğer bebeğimiz doğsaydı kime benzeyecekti ya da kız mı erkek mi olacaktı? İlk kelimesi ne olacaktı? Nasıl bir anne ya da baba olacaktık? Mertkan'a babalığın yakışacağına emindim. Kendimden emin değildim, bilmediğim çok şey vardı.