သခင္ေလးရွိမရွိမသိေပမဲ့ဗုိက္ဆာလုိ႔သာေအာက္ထပ္ဆင္းလာရတာလူကခပ္လန္႔လန္႔ရယ္။
ဟုိအကုိေျပာခဲ့သလုိတအိမ္သားလုံးကမုန္းေနတာဆုိေတာ့ထမင္းေတာင္ေက်ြးပါ့မလားလုိ႔ေတြးေနမိသည္။
ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနတဲ့မမတစ္ေယာက္ကုိေတြ႕ရတာမုိ႔ျပဳံးျပရင္း
"မမ Nini ဗုိက္ဆာလုိ႔"
"ဟင္ မင္း ကဘယ္သူလဲ"
"Kimkaiပါမမသခင္ေလးေရာျပန္မလာဘူးလား"
"ေအာ္ Kimkaiလား လာေလ"
ထမင္းစာပြဲေခၚကာျပင္ေပးေပမဲ့မ်က္နွာကကုိယ္အေပၚမကည္တာမုိ႔ထမင္းစာပြဲမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထုိင္ရင္းၾကည့္ေနမိသည္။ဟင္းပြဲေတြအမ်ားႀကီးေပမဲ့အေရေသာက္ပန္ကန္ေလးသာယူၿပီးေသာက္ေနလုိက္သည္ေသာက္ၿပီးေတာ့အေပၚထပ္ျပန္တတ္ဖုိ႔လုပ္ေတာ့ခုနမမကniniကုိတစ္လွည့္ထမင္းစားပြဲကုိတစ္လွည့္ၾကည့္ကာ
"ထမင္း မစားဘူးလား ဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"ရပါတယ္မမ ေက်းဇူးတယ္ပါတယ္က်ြန္ေတာ္ကအရည္ဘဲေသာက္လုိ႔ရလုိ႔ပါ အေပၚတတ္ေတာ့မယ္ ေအာ္မမ က်ြန္ေတာ္ေနတဲ့အခန္းကုိသိလားဟင္"
"သိပါတယ္ ဘာပုိ႔ေပးရမလဲ'"
"က်ြန္ေတာ္ကအခန္းကုိမမွတ္မိေတာ့လုိ႔ပုိ႔ေပးပါ့လားဟင္က်ြန္ေတာ္တကယ္မသိလုိ႔ပါ"
ဘယ္လုိေကာင္ေလးလည္းလုိ႔ေတြးရင္းသူ႔အခန္းအထိလုိက္ပုိ႔ေပးၿပီးျပန္ဆင္းလာေတာ့သခင္ေလးကထမင္းဝုိင္းမွာထုိင္ေနတာမုိ႔အရုိးအေသျပဳရင္း
"သခင္ေလး ထမင္းစားေတာ့မလုိ႔လားရွင့္"
"မစားပါဘူးဒါဘယ္သူအတြက္ျပင္ထားတာလဲ"
"သခင္ေလးရဲ႕ခင္ပြန္းဗုိက္ဆာတယ္ဆုိလုိ႔ပါ"
"ေအာ္လာစားေတာ့မလုိ႔လား"
"စားၿပီးၿပီးတဲ့သခင္ေလး"
"ဘာမွေတာင္မေလ်ာ့ေသးပါလား"
"ဟုတ္တယ္သခင္ေလးအရည္ဘဲေသာက္သြားတာ"
"ေန႔တုိင္းအရည္ဘဲေသာက္တာလား"
"ဒီအိမ္စေရာက္ကတည္းကအခုမွပထမဆုံးအႀကိမ္ဆင္းလာတာပါသခင္ေလး"
"ဘာ တစ္ပတ္လုံး အခုတခါဘဲဆင္းလာတာဟုတ္လား"
"ဟုတ္ပါတယ္သခင္ေလး"
စကားမဆုံးခင္ဘဲအေပၚထပ္ကုိတတ္လာခဲ့လုိက္သည္။တံခါးဖြင့္ဝင္ေတာ့အခန္းေထာင့္ေလးမွာငုတ္တုတ္ေလးထုိင္ေနတာေတြ႕ရသည္။အခန္းတံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူအခန္းထဲဝင္လာတဲ့ကုိယ့္ကုိေတြ႕ေတာ့ေခါင္းေလးငု႔ံကာၿငိမ္ေနသည္။
"မင္းအခုဘာလုပ္ေနတာလဲ Kai"
"ဟုိ က်ြန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမွန္းမသိလု႔ိပါသခင္ေလး"
"ဟုတ္လားဒါနဲ႔မင္းငါခုိင္းတာတကယ္လုပ္မွာလား"
"ဟုတ္ကဲ့သခင္ေလး"
"ဒီဆုိင္မွာမုန္႔သြားဝယ္လာခဲ့အိမ္ေရွ႕မွာကားသမားရွိတယ္ေခၚသြားလုိ႔ရတယ္"
"ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ က်ြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ဝယ္ရမွာလဲ"
"ေရာ႕အဲဒီမုန္႔ေတြဝယ္ခဲ့"
သခင္ေလးေပးတဲ့ပုိက္ဆံရယ္မုန္႔စာရင္းစာ႐ြက္ေလးရယ္လိပ္စာကဒ္ေလးရယ္ကုိေသခ်ာၾကည့္ၿပီးေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့ဟုိတခါniniကုိအိမ္ေခၚလာေပးတဲ့အကုိကုိေတြ႕ရတာမု႔ိျပဳံးျပရင္း
"အကုိ nini ကုိဒီလိပ္စာေလးအတုိင္းပုိ႔ေပးပါ့လား"
ေရွ႕ကုိထုိးေပးတဲ့လိပ္စာေလးကုိၾကည့္ရင္းchenတစ္ေယာက္လန္႔သြားရသည္။
မမေလးမေတာ္တဆျဖစ္တဲ့ေနရာကုိျပန္သြားခုိင္းတာဆုိေတာ့ဒီေကာင္ေလးကုိထိတ္လန္႔ေစခ်င္တာျဖစ္မယ္လုိ႔ေတြးလုိက္မိတာေၾကာင့္ေခၚသြားေပးလုိက္သည္။မုန္႔ဆုိင္ေလးေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ေနရာေလးေရာက္ေတာ့ကားေပၚကမဆင္းေသးဘဲchenဘက္လွည့္ကာသခင္ေလးေပးလုိက္တဲ့စာရင္းနဲ႔ပုိက္ဆံေလးကုိျပကာမ်က္နွာငယ္ေလးနဲ႔
"အကုိ သခင္ေလးကဒီပုိက္ဆံနဲ႔ဒီစာ႐ြက္ေလးေပးလုိက္တယ္အဲဒါနဲ႔ဝယ္လုိ႔တကယ္ရတာလားဟင္"
ေငြကနည္းၿပီးမွာတဲ့မုန္႔ကအမ်ားႀကီးေပမဲ့chenလည္းမမေလးနဲ႔မျမင္ရေသးတဲ့ကေလးကုိေတြးမိတာေၾကာင့္ေခါင္းညိမ့္ျပလုိက္ေတာ့ဘယ္ဆုိင္လဲလုိ႔ေမးတာေၾကာင့္ဆုိင္ပါျပလုိက္ေတာ့ဆင္းသြားသည္။
အခုမွသတိထားမိတာအဲဒီကေလးဟာအေႏြးထည္မပါသလုိဖိနပ္လဲစီးမလာခဲ့ပါဒီအတုိင္းသြားရင္သူမ်ားသူ႔ကုိအရူးလုိ႔ထင္မွာေတာင္စိုးရိမ္ရသည္။ဆင္းသြားတဲ့ထုိေကာင္ေလးကုိၾကည့္ေနတုန္းသခင္ေလးဆီကဖုန္းလာလုိ႔ုိကုိင္ၿပီးအခုဟုိေကာင္ေလးကုိလုိက္ပုိ႔ေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ဘာမွမေမးေတာ့ဘဲဖုန္းခ်သြားသည္။
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ကားဆီျပန္လာတဲ့ေကာင္ေလးကုိေတြ႕လုိ႔ေခၚလုိက္ေတာ့ျပဳံးျပၿပီးကားေပၚတတ္လာသည္။မ်က္နွာမွာလဲဒဏ္ရာေတြနဲ႔မုိ႔ဆုိင္မွာျပသနာျဖစ္လာမွန္းသိေပမဲ့ဘာမွမေမးဘဲထားလုိက္သည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့သူဝယ္လာတဲ့မုန္႔ေလးေတြကုိအျပဳံးေလးနဲ႔သခင္ေလးေရွ႕ခ်ေပးကာလက္ကေလးနွစ္ေခ်ာင္းပြတ္ရင္းသခင္ေလးမ်ားဆူမလားလုိ႔ေခါင္းေလးငု႔ံကာေစာင့္ေနသည္။
"သြားေတာ့ရၿပီး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္ေလး"
သခင္ေလးအတြက္မုန္႔ဝယ္ရင္းဒဏ္ရာရလာတာကုိေတာင္တစ္ခြန္းမွမေမးပါ့လားလုိ႔ေတြးၿပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေပမဲ့အစကတည္းကသခင္ေလးကniniကုိမုန္းေနတာဘဲလုိ႔ေတြးမိေတာ့ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲေစာေစာကေသခ်ာမွတ္ထားတဲ့အခန္းေလးထဲျပန္ဝင္လာကာထုိင္ေနၾကေထာင့္ေလးမွာဘဲထုိင္ေနလုိက္သည္။သခင္ေလးဘာေၾကာင့္မုန္းတာလဲမသိေပမဲ့niniကေတာ့သခင္ေလးကုိျမင္ရင္ေပ်ာ္မိသည္။
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကခ်စ္ခင္ယုယေပးမဲ့လူမရွိဘဲႀကီးလာရေတာ့ကုိယ့္ကုိခ်စ္ေပမဲ့လူဆုိတာတစ္ေယာက္မွမရွိပါ။သခင္ေလးကလက္ထပ္မယ္ဆုိေတာ့niniကုိခ်စ္လုိ႔လက္ထပ္မွာလုိ႔ထင္ၿပီးေပ်ာ္ေနတဲ့အေပ်ာ္ေလးကမဂၤလာပြဲမွာကတည္းကအရမ္းမုန္းလုိ႔လက္ထပ္တယ္ဆုိတာသိလုိက္ရေပမဲ့ဘာေၾကာင့္မုန္းတာလဲဆုိတာေတာင္မသိရဘဲအမုန္းခံေနရသည္။သခင္ေလးေဒါသထြက္ၿပီးေဖေဖေမေမတုိ႔လုိမ်ားရုိက္မလားအျပစ္ေပးမလားလုိ႔ေတြးေၾကာက္ေနမိတာေၾကာင့္ဗုိက္ဆာတာေတာင္ေအာက္ဆင္းၿပီးမစားရဲဘဲထားတဲ့အခန္းေလးမွာဘဲၿငိမ္ေနမိသည္။အခန္းထဲကပစၥည္းေတြလဲကုိင္ရင္သခင္ေလးဆူမွာေၾကာက္တာမုိ႔အိမ္ကေပးလုိက္တဲ့အဝတ္အစားအိပ္ေလးနဲ႔ဘဲေနေနလုိက္သည္။
လူေတြကဘာေၾကာင့္မ်ားမုန္းၾကတာလဲလုိ႔ေတြးမိတုိင္းမ်က္ရည္က်ေနမိသည္။ေမေမတုိ႔လည္းတခါေလးေတာင္လာမလည္ၾကတာမုိ႔ခဏေလာက္ေလးေတြ႕ခ်င္ေပမဲ့သခင္ေလးကုိမေျပာရဲတာေၾကာင့္အိမ္ကထည့္လာတဲ့niniမပါတဲ့မိသားစုပုံေလးကုိၾကည့္ေနမိသည္။ေမေမေရာေဖေဖေရာမမနဲ႔ကုိကိုေရာအားလုံးျပဳံးေနၾကေပနဲ႔ဘယ္ေတာ့မ်ားမွဒီမိသားစုပုံေလးထဲniniပါမလဲလုိ႔ေတြးရင္ဝမ္းနည္းလာတာမုိ႔ဓာတ္ပုံေလးပုိက္ရင္းငုိေနမိသည္။ငုိရင္းဘဲအိပ္ေပ်ာ္သြားရသည္။****************************
"သခင္ေလး ထူးဆန္းတဲ့သတင္းတစ္ခုရတယ္"
"ဘာသတင္းလဲ"
"ဟုိေကာင္ေလးရဲ႕မိသားစုေတြအားလုံးးအိမ္ပါေရာင္းၿပီးျပည္ပကုိထြက္သြားၿပီးတဲ့"
"ဘာ ဘယ္ကုိထြက္သြားတာလဲ"
"အေမရိကလုိ႔ေျပာေပမဲ့ဘယ္ေနရာမွန္းမသိဘူးတဲ့"
"ဟုိေကာင္ေလးသိလား"
"မသိဘူးထင္တယ္သခင္ေလး"
လက္ထပ္ၿပီးတာတစ္လအထိေက်ာင္းတတ္ဖုိ႔လည္းစကားမစသလုိအိမ္ကမိသားစုအေၾကာင္းလဲမေျပာဘဲကုိယ္လက္မသန္စြမ္းသူေတြလုိထားတဲ့ေနရာမွာဘဲေနေနရွာသည္။အိမ္ေရာက္ေတာ့ထမင္းစားခန္းထဲကအသံၾကားလုိ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့ဆန္ျပဳတ္အရည္က်ဲက်ဲေလးထုိင္ေသာက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကုိေတြ႕တာမုိ႔
"စားၿပီးအေပၚတတ္လာခဲ့ေျပာစရာရွိတယ္"
" ဟုတ္ကဲ့ သခင္ေလး"
သခင္ေလးမွာခဲ့တာမုိ႔အၿမန္စားကာအေပၚေျပးတတ္လာကာသခင္ေလးေရွ႕ရပ္ရင္း
"nini ေရာက္ပါၿပီးသခင္ေလး"
"မင္းရဲ႕မိသားစုေတြကုိသတိရလား"
"ဟုတ္ သတိရပါတယ္သခင္ေလး"
"အခုမင္းမိသားစုေတြဘယ္မွာလဲဆုိတာသိလား"
"အိမ္မွာရွိမွာေပါ့ဘာျဖစ္လုိ႔လဲသခင္ေလး"
"မင္းတကယ္မသိေသးတာလား"
"ဘာ ဘာလဲဟင္ သခင္ေလး"
"မင္းရဲ႕မိသားစုေတြအိမ္ပါေရာင္းၿပီးဒီႏုိင္ငံကအၿပီးထြက္သြားၿပီးတဲ့kai"
သခင္ေလးစကားၾကားၿပီးkaiတစ္ေယာက္မိသားစုဓာတ္ပုံေလးကုိင္ရင္းမ်က္ရည္ေတြအဆက္မျပတ္စီးက်လာသည္။အသံတစ္ခ်က္မထြက္ဘဲမ်က္ရည္က်ၿပီးေတာင့္ေတာင့္ေလးရပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကုိၾကည္ကာငါလည္းမင္းလုိဘဲနာက်င္ခံစားခဲ့ရတယ္လုိ႔ေတြးရင္းတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ကာေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းလာခ့ဲလုိက္ေတာ့သည္။မင္းကေတြ႕ခ်င္ရင္ရွာေတြ႕လုိ႔ရေပမဲ့ငါကေတာ့ဒီတစ္သက္မေတြ႕ႏုိင္ေတာ့ဘူးေကာင္ေလးေရလုိ႔ခပ္တုိးတုိးေျပာမိသည္။
YOU ARE READING
အမ်က္ေျပအနမ္းငယ္တစ္ပြင့္
Fanfictionေဒါသေတြေျပေပ်ာက္မယ္ဆုိရင္ သခင္အတြက္အမ်က္ေျပအနမ္းပြင့္ငယ္ကုိ က်ြဳန္ပ္ဆက္သပါ့မယ္သခင္