Damn, Mr. President

Hoofdstuk 7

Tranen stromen over mijn wangen. Waarom was ik daar niet eerder achter gekomen? Als ik er gewoon eerder achter gekomen was! Ik begin harder te huilen en harde snikken verlaten mijn keel. Ik hou 'van die man! En ik heb hem verlaten! Deze keer heb ik hem verlaten, deze keer heb ik hem pijn gedaan. Maar ik moet me sterk houden. Ik veeg de tranen weg. Ik mag mijn baan niet verliezen... niet door dit.. niet omdat ik er te laat achter kwam.

Liam was flink een week ziek en ik heb flink een week voor hem gezorgd. De dokter zei dat het gewoon "een griepje" was. Ik ben hier al een paar weken en Liam en ik hebben veel met elkaar doorgebracht... dit is mijn laatste week. Over drie dagen moet ik naar huis. Ik zet mijn muziek harder en begin harder te rennen door de straten van dit prachtige land, van deze geweldige stad. Ik bots tegen iemand op. 'Sorry.' Zeg ik en ik ren weer verder. Natuurlijk wanneer Liam meteen beter was moest hij meteen weer aan het werk. Wat een bullshit. Dan hoor ik mijn telefoon trillen en ik haal hem uit mijn zak. Ik neem op. 'Met Charlotte Sanders.' Ga ik even uit de drukte weg. 'Hey Char.' Hoor ik Liam aan de andere kant. 'Hey is er iets?' Vraag ik bezorgd. Ik hoor hem aan de andere kant lachen. 'Nee, wil je zo snel mogelijk terug komen? ik moet je wat vragen.'

Aangekleed in een simpele lichte broek met een simpel licht t-shirts loop ik het kantoor van Liam in die aan het bellen is. Ik wacht tot die klaar is en hij kijkt me dan met een glimlach aan. 'Oké dus zo'n belangrijke hoge pipo is jarig.' Grinnikt hij terwijl ik niet weet waar hij naartoe gaat met dit verhaal. 'En hij houdt een feestje, nou niet echt een feestje meer aan saai gala met allerlei grote jurken en mannen in pakken en slow dances en zo maar ik wil vragen of je met me meegaat? Ik kan het echt niet alleen aan daar en ik wil graag met jou gaan.' Glimlach hij. 'Het is overmorgen trouwens, ze hadden de uitnodiging eerder gestuurd maar omdat ik ziek was en zo weet je.'

'Liam ik heb niet eens een jurk.' Lach ik. Ik weet dat hij nerveus is ook al doet hij alsof. 'Maar stel je had een prachtige jurk, met prachtige accessoires, prachtige make-up en geweldige hakken. Zou je dan mee gaan?' Ik knik met kleine blosjes op mijn wangen. 'Rosa!' Roept hij in de spieker en een vrouw komt de kamer inlopen. 'Neem haar mee wil je?' Ze knikt en ze wacht tot ik haar volg. Ik kijk verbaasd naar Liam die een goedkeurend knikje geeft.

Ik sta op en loop Rosa achterna. Het is een stilte en we lopen wat trappen af. Dan opent ze een deur en ze stapt een kamer in en ik volg haar stil. Een grote kamer met marmer, een haard en heel maar dan ook heel veel kleding. Van dames tot herenkleding in alle maten. Zie ik daar zelfs baby kleding? 'Dress size' Is het eerste wat Rosa aan me vraagt.. meer eist. 'Uhm 40 uh nee ik bedoel 8.' In europa heb ik maat 40 maar is de US heb ik 8.. Rosa grinnikt even en opent een kast met allerlei jurken. Heel veel dezelfde in verschillende maten.

'Je kan gaan, ik verwacht dat je hierom 17:00 overmorgen bent.' zegt Rosa en ze wacht tot ik weg ga.... uhm oké, interessant?

En ja hoor, in dezelfde kleding als eergister sta ik voor de deur. Ik wil de erop kloppen maar ik word al naar binnen getrokken. 'Ik heb wat jurken voor je, trek ze aan.' En ze duwt me in een hokje, meer een aparte kamer. Spiegels overal en een bank in het midden. Een eigen kroonluchter en dit is gewoon.. jezus. Ik kijk naar de bordeaux rode jurk die Rosa me gaf. Precies mijn kleur. Ik trek hem aan en ik stap in de zwarte stiletto's die er al stonden. Ik kijk mezelf aan in de spiegel. Het is een zeemeerminnen jurk waardoor je mijn rondingen goed kan zien. Het heeft spaghettibandjes en ik ga niet liegen... ik zie er geweldig uit. Ik stap uit de kamer en Rosa is deze keer niet alleen. Allerlei mannen en vrouwen lopen met make-up en meetlinten rond. 'Owh nee!' Roept een man opeens in het Nederlands naar me. 'Je ziet er geweldig uit... maar het is hem niet. Rosa je kan weggaan nu.' Ik ben even verward. Rosa knikt en loopt weg. 'Je bent Nederlands?' Hij knikt met een glimlach. 'Cool.' Mompel ik onder mijn adem. Hij pakt een jurk uit de kledingkast en geeft hem aan mij. Hij pakt er snel wat hakken bij en gooit ze naar me toe en ik vang ze. 'Hup hup, doe ze aan. Wij gaan zo je haar en make-up doen.'

'Dit is pure perfectie.' Zegt de Nederlandse man. 'Mag ik mezelf nu dan in de spiegel zien?' Hij knikt en trekt me snel bij mijn arm omhoog en ze me voor een spiegel. Mijn mond valt open.... ik ben.. ik wow.

Mijn jurk is.. oké woorden Charlotte! Mijn jurk heeft een simpele top maar vanaf mijn hals tot mijn middel tussen mijn borsten is het bloot en de stof is van zijde en prachtig. De jurk loopt vanaf mijn middel uit en hij reikt helemaal tot aan de grond ook op deze hakken. Het is alsof het een lange rok is met twee banden die van wijd naar steeds dunner bij mijn schouders gaan en weer naar beneden via mijn rug die dus ook een beetje bloot is. De jurk is bovenaan, de top dus, donkerpaars in het midden loopt het geleidelijk door tot een licht paars en helemaal onderaan is het een soort crème wit. Het is prachtig.. De jurk... ik voel dat ik op stiletto's staal maar de kleur ben ik vergeten. Mijn make-up is gewoon perfectie.. de lippen zijn dezelfde kleur als het lichte paars in de jurk en ze lijken dikker. Mijn oogschaduw is dezelfde kleur als de lippen en ik.. wow. Mijn haar hebben ze vanaf het begin bij mijn nek in gevlochten en toen in twee knotjes gezet. Ik draai een rondje en ik voel me als een prinses... ik weet niet waarom maar ik voel me gewoon prachtig.

'Vind je het mooi?' Vraagt de nederlandse man. Ik knik met tranen in mijn ogen. 'Niet huilen dan loopt de make-up uit. Nou ga naar je kamer daar haalt je droomman je o- ik bedoel de president je op.' Grinnikt de man. Snel leiden wat mensen me naar mijn kamer en ik moet mijn best doen om niet te vallen op deze hakken wat moeilijker is dan het lijkt. Ik wacht maar een kwartier in mijn kamer tot er op geklopt wordt. Ik open de deur en ik kijk recht in de ogen van Liam. Zijn bruine ogen glinsteren van blijdschap. Zijn bruine haren zitten mooi in model en hij heeft een klein schattig baardje. Hij heeft een net zwart pak aan en hij is me duidelijk aan het bekijken.

'J-Je bent prachtig.' Ik bloos zacht. 'Dankje.' Hij steekt zijn arm uit en ik haak mijne erin. 'Ready?' Onze ogen ontmoeten elkaar. 'Ready.'

----

Hey peepz,

geen zorgen! ben ook teleurgesteld in me zelf... zucht.  Ik ben een grote teleurstelling.. maar uhm hey? Voor alle mensen die er nog zijn... het spijt me en ik werk er echt aan! Ik ga nu zo een afspeellijst op spotify maken voor schrijven wat dat vind ik leuk en dan ga ik lekker schrijven.. yay! 

Ciao :)