hoofdstuk 9

126 10 3
                                    

Luke kijkt me gebroken aan. 'Het is jouw oom... ik denk dat ik dan maar moet gaan.' En ik loop de dansvloer af naar Liam. 'Ik denk dat we beter kunnen gaan.' Zegt Liam omdat hij aan me ziet als ik ook maar iets ga zeggen nu dat ik ga huilen. Zodra we in de limo weer stappen kijkt hij me onderzoekend aan.

'Hij was het hè? Hij was degene die het allemaal heeft gedaan en je toen heeft laten zitten?' Ik knik zacht en een traan rolt over mijn wang. Liam neemt me in zijn armen. 'Hey het is oké. Zometeen lig je lekker onder de dekens en dan ga je lekker slapen.' Ik begin harder te huilen als ik besef dat ik morgenavond weer in mijn eigen bed lig. 'Hey hey ssht maar.' Hij troost me. Ik ga rechtop zitten en kijk hem gebroken aan. Liam kijkt me aan en hij vraagt me toestemming om iets te vragen via zijn ogen. Ik knik langzaam. 'Heb ik jou ook zoveel pijn gedaan?' Hij veegt een traan weg en doet een klein plukje haar achter mijn oor. 'Meer.' Zeg ik zacht. Nu ontstaan er ook tranen in zijn ogen. Hij trekt me snel in een knuffel.

We lopen de trap op en ik moet aan de ene kant van de gang zijn en hij aan de andere kant. Hij ging zelfs in een andere kamer slapen om ervoor te zorgen dat we tegenover elkaar kunnen slapen. Hij geeft me nog een grote knuffel. 'Welterusten.' Fluistert hij en druk zijn lippen zacht op mijn wangen. Dat moment, dat moment wanneer je gezichten, wanneer je ogen, wanneer je lippen zo dichtbij elkaar zijn als je uit een knuffel stapt. Ik voel zijn adem tegen mijn lippen aan en op dit moment weet ik het zeker.. ik wil hem zoenen, ik wil hem vasthouden en ik wil hem nooit... nooit meer loslaten. Hij buigt zich zover voorover dat onze voorhoofden en neuzen elkaar raken. 'Ik uh.. denk dat ik moet gaan slapen.' Fluister ik zacht. 'Ja..' Zegt hij maar beide gaan we niet weg.. gevangen in elkaars blik en in de lust die we nu voor elkaar voelen. We willen het allebei, ik weet het zeker. Wat ik ook zeker weet is dat ik het niet zou kunnen volhouden.. hij in Amerika en ik in Nederland.. Ik zou hem pijn doen en hij mij.. beide zouden we er niet gelukkig van worden.

En toch.. toch ben ik degene die de afstand overbrug. Ik voel zijn zachte lippen op die van mij. De kus is teder en zacht alsof we elkaar niet willen breken. We gaan langzaam uit elkaar. 'Welterusten.' Zeg ik dan toch enigszins buiten adem. We reiken beide naar de deurknop van de kamers waar we in slapen. Zou.. ik nee.. nee.. ja? Ik draai me om om te zien dat Liam dat ook heeft gedaan. We lopen op elkaar af en onze lippen ontmoeten elkaar in het midden. Deze kus is anders.. deze is vol lust en deze is intimiderender. Alsof we al jaren verkering hebben en jaren naar elkaar moesten kijken zonder elkaar aan te raken en dan nu.. nu dan elkaar eindelijk kunnen zoenen. Ik weet dat wat bediendes kijken maar het maakt me niks uit. We lopen zoenend zijn kamer in en ik trap de deur achter me dicht en Liam en ik gaan even uit elkaar om op adem te komen. We kijken elkaar even aan en Liam lacht dan. Simpelweg van blijdschap. Ik gooi zijn jasje uit en knoop voorzichtig zijn blouse los terwijl we elkaar zoenen. Ik ga met mijn handen over zijn sixpack en ik kus zijn nek. Langzaam maak een spoor over zijn sixpack en ik haal de riem uit zijn broek terwijl ik de broek bij hem uit trek. Ik hoor Liam even mijn naam zacht kreunen wat me doet grinn-

'Char is alles oké?' Ik open mijn ogen en Liam en ik staan in precies dezelfde positie, dicht bij elkaar. 'Ik uh.. ik moet slapen.' En verward loop ik mijn kamer in. Wat was dat... dat is niet echt gebeurt.. dat wou ik alleen.. NEE CHARLOTTE DAT IS JE BESTE VRIEND JE GAAT HEM KWIJTRAKEN ZO KOM OP! Ik loop naar de badkamer en haal mijn make-up eraf en mijn haar uit de knotjes. Ik kleed me om in mijn pyjama en doe mijn haar in een staart. Ik staar mezelf even aan in de spiegel. Ja dat is het.. ik was gewoon voor het eerst mooi vanavond en daarom anders was hij al lang weg gegaan.

'Hey wat is er aan de hand.' Zegt Charlie als ik word gevloerd. Hij steekt zijn hand uit om te helpen op te staan maar ik sta zelf al op. 'Vanmiddag ga ik naar huis.' Houten stokken die tegen elkaar aan slaan weerklinken door de sportzaal. 'Kom eens.' hij pakt de stok van me af en geeft me twee messen ervoor terug. Daggers.. Twee dolken. Zoek maar op. Zelf pakt hij er ook twee. 'Ik denk dat je er klaar voor bent, uitkijken. Ik hoef nog niet dood.' Plaagt Charlie mij en dan weerklinkt het ijzer tegen ijzer door de ruimte. Messen tegen messen en mensen kijken om. Mijn messen zijn gekruist om het ene mes van Charlie tegen te houden. Hij lacht even en tikt zacht met het vrije mes tegen mijn heup aan. 'Dood.' Grinnikt hij en we gaan verder. 'Er is nog wat wat je me niet verteld.' Zegt hij en ik duik om zijn mes te ontwijken. 'Ja ik heb hem bijna gezoend als je dat bedoeld.' Charlie is even afgeleid en ik vloer hem en hou mijn mes bij zijn keel. 'Dood.' Zeg ik dan nu.

Wat mensen kijken ons aan op het vliegveld en Liam omhelst me... we staan voor de gate, het verste waar hij op dit moment kan komen zonder ticket. We kijken elkaar nog even aan en dan wil ik de gate in lopen.. ik ben 1 ding vergeten... 1 heel belangrijk ding. 'We gaan appen.' Zeg ik zacht maar hij heeft het gehoord. Ik kijk hem aan en tranen zwellen zich op in zijn ogen. 'En we bellen.' We zien de media dus huilen zit er nu niet in... niet nu! Je bent niet meer 12 Charlotte Sanders. 'Ik bezoek jou en jij bezoekt mij.' Gaat hij door en beide steken we een hand omhoog... voor de eed. 'We blijven beste vrienden.' Toch stroomt er een traan over mijn wang. 'Voor het leven.' Vult hij aan. 'Wat er ook gebeurd.' Leugens, leugens, leugens. 'Wij blijven altijd bij elkaar.' Deze keer is het niet de vader van Liam die zegt dat hij moet gaan maar is het de omroeper die zegt dat mijn vliegtuig over 10 minuten vertrekt. We omhelzen elkaar nog één keer. Een traan rolt over zijn wang en ik veeg hem weg.. we zijn er beide van bewust dat media dit gaat vast leggen en het tegen hem gaat gebruiken maar het lijkt hem op dit moment hem niet zoveel kunnen schelen. Ik pak mijn koffer en ik loop weg. Heel zacht hoor ik 'Ah fuck it.' En dan word ik bij mijn schouder vast gepakt en ik voel iemands lippen op die van mij... en het is beter dan ik me ooit heb verbeeld. 

==== 

Hey babes,

oké, sorry.. sorry.. argh het spijt me zo. Sorry.. 

ja oké dat is vrijwel alles wat ik te zeggen heb :(.. vergeef me (?)

bye bye <3

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Oct 22, 2018 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

Damn, Mr. PresidentWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu