Deception of Destiny(ကံကြမ္မာ၏ပရိယာယ် )|OC|

Sector_10

ဘုရားက​ေပးတဲ့အဖိုးတန္​ရတနာက သူတို႔အတြက္​​ေတာ့ ​ေကာင္​း​ေသာဆုလာဒ္​မဟုတ္​ခဲ့ျပန္​ဘူး~~~~~

__________

'​မာန္​​ေလး​ေရ'

ဦးမာန္​႐ွိန္​ အိမ္​​ေ႐ွ႕ကို​ေရာက္​တာနဲ႔ သူ႔​ေျမးျဖစ္​သူကို လွမ္​း​ေခၚလိုက္​သည္​။

'ဖိုးဖိုး ျပန္​လာၿပီလား ​ေမာ​ေနၿပီလား'

အိမ္​​ေ႐ွ႕ကိုထြက္​လာတဲ့​ေနမဟာမာန္​​​ေၾကာင္​့ ဦးမာန္​႐ွိန္​အ​ေမာ​ေတြ​ေျပကာ အျပံဳး​ေတြ​ေဝရ​ေလသည္​။

သူျပန္လာခ်ိန္တိုင္း ​​​အျမဲတမ္​းဆိုသလို လာႀကိဳ​ေလ့႐ွိတဲ့မာန္​​ေလးက အခုဆိုအသက္၆ႏွစ္​​ေတာင္​ျပည္​့ခဲ့ၿပီ။

​ေျပာရရင္​ ဒီ၆ႏွစ္​လံုးသူ႔လက္​​ေပၚမွာပဲ ႀကီးပ်င္​းခဲ့ရတာ​ေပါ့။

'ဟဲ့..! သြား အခန္​းထဲသြား​​ေန'

မ်က္​ႏွာခပ္​တည္​တည္​နဲ႔​ေျပာလိုက္​တဲ့သူက ​ေဒၚခတၱာရာမိုး အဖြားျဖစ္​သူဆို​ေပမဲ့ ဘယ္​​ေတာ့မွအ​ေကာင္​းမ​ေျပာခဲ့ဘူး။

အျမင္​မၾကည္​တာ​ေၾကာင္​့ ​ေျပာရရင္​ မုန္​း​ေနလို႔ဆိုပိုမွန္​လိမ္​့မည္​။

'ဟုတ္​ကဲ့ ဖြားဖြား'

​ေနမဟာမာန္​မ်က္​ႏွာ​ေလးငယ္​ကာ ​ေလွကားက​ေန​ေျပးတက္​သြားသည္​။

'မင္​းကလဲ ဘာလို႔က​ေလးကိုဆူတာလဲ ကိုယ္​့​ေျမး​ေလးပဲဟာ စိတ္​ကို​ေလ်ာ့မွ​ေပါ့'

​ေဒၚခတၱာ​ရာ​ေ႐ွ႕ထိုင္​ခံုမွာဝင္​ထိုင္​ကာ လက္​ဆြဲအိတ္​ကိုစားပြဲ​ေပၚတင္လိုက္​ၿပီး​ေျပာ​ေတာ့ ​​ေဒၚခတၱာရာရဲ႕မ်က္​​ေစာင္​းက သူ႔​ေပၚကို ပံုက်လာသည္​။

သူ႔ရဲ႕တစ္​ဦးတည္​း​ေသာ​ေခြၽးမက Tomboyျဖစ္​​ေနတာ​ေၾကာင္​့ သူအမ်ားႀကီးထိခိုက္​ခဲ့ၿပီးၿပီ။

သူ႔သားဘဝကိုဖ်က္​ဆီးတဲ့ ျမဴႏွင္​းစီးကို​ေရာ သူ႔က​ေလးကိုပါ လံုးဝလက္​မခံႏိုင္​..။

သူ႔ရဲ႕​ေသြးသားတစ္​ဝက္​​ပါ​ေန​တာ​ေတာင္​​ေပါ့။

'​ေတာ္​စမ္​းပါ ကြၽန္​မသူ႔ကို နည္​းနည္​း​ေလးမွ လက္​မခံႏိုင္​ဘူး'