Elliot | WATTY WINNAAR 2020

Hoofdstuk 12.2

Er is een stilte van twee tellen waarin Gaby's en Daila's ogen elkaar ontmoeten, maar al snel gaat Gaby mee met Daila en richt ze haar aandacht op het rode boekje dat Dante niet veel eerder uit een kluis had gehaald.

'Laten we de auto instappen,' zegt Gaby. Tegelijkertijd trekt ze de passagiersdeur open voor zichzelf. Daila en Dante volgen haar voorbeeld. Dante neemt niet de tijd om zijn gordel om te doen en zijn hoofd verschijnt tussen de twee voorstoelen zodat hij meekrijgt wat er in het boekje staat.

Gaby kijkt Daila aan en daarna Dante, voordat haar blik weer afdwaalt naar het boekje. Ze haalt diep adem en zegt: 'Daar gaan we dan.' Ze wikkelt het koord los van het boekje. Haar hand houdt de kaft van het boekje vast en lijkt even te twijfelen, maar dan slaat ze het toch open.

Bijna gelijk dwarrelt er een briefje uit de pagina's op haar schoot.

'Pak het!' roept Daila instinctief. Ze strekt haar arm uit om het blaadje op te vangen terwijl het nog in de lucht hangt, maar de kleine vlaag wind die ze daarmee creëert, zorgt ervoor dat het papier van koers verandert en langs haar hand glipt, om daarna op Gaby's schoot te belanden.

'Wat is het?' vraagt Dante.

Gaby legt het rode lederen boekje in haar handen neer op haar schoot en pakt het briefje met twee handen vast. Het is klein en dubbelgevouwen, dus het eerste wat ze doet, is het openvouwen. Het briefje blijft klein, maar het is groot genoeg voor een boodschap. Gaby's gezicht vertrekt.

'Wat?' vraagt Dante nog een keer. Ook Daila's aandacht is op Gaby gericht en ze probeert mee te lezen.

Langzaam richt Gaby haar hoofd op en kijkt Dante en Daila één voor één aan. Zonder verdere toelichting leest ze de woorden voor. '"Blijf weg van Matthijs."' De lettergrepen komen los van elkaar over haar tong rollen en het duurt daarom even voordat de woorden registreren bij Daila en Dante.

'En een uitroepteken,' voegt Gaby toe als het stil blijft.

'Laat eens zien,' zegt Daila Op hetzelfde moment overbrugt ze de afstand tussen haar en Gaby. Gaby draait het briefje zodat Daila het kan lezen en Dante maakt gebruik van het moment om zijn ogen over de tekst te laten glijden. Zijn ogen bevestigen dat zijn oren niet hebben gelogen; het staat er echt. Wat hem ook opvalt, is dat het briefje handgeschreven is met een blauwe pen.

'Blijf weg van Matthijs?' herhaalt Daila. 'Heeft Elliot dat geschreven?'

'Wie anders?' vraagt Gaby.

'Maar hij heeft ons het nummer van Matthijs gegéven,' zegt Daila. Het was de eerste hint geweest die ze hadden gekregen in de zoektocht naar Elliot, bijna een week geleden op het strand. 'Waarom zegt hij dan nu dat we bij hem weg moeten blijven?'

Gaby laat haar handen, die het briefje nog steeds strak vasthouden, op haar schoot vallen. Haar huid ligt op het oude leer van het boekje dat ook onderdeel uitmaakt van Elliots boodschap.

'Ik weet het niet,' zegt Dante. Zijn stem is nauwelijks harder dan fluistertoon en zijn ogen laten het briefje niet los. De vier woorden herhalen zich steeds in zijn hoofd, gevolgd door 'Waarom?'

Gaby kijkt op naar Daila. 'Ik zou graag willen luisteren naar Elliot,' zegt ze. Met een hoofdknik gebaart ze naar het briefje op het rode boekje. 'Ik heb nooit een goed gevoel gehad over Matthijs.'

'Maar...' begint Daila. Ze is nog te veel in gedachten verzonken om haar zin af te maken. 'Het klopt niet.'

Dante begrijpt Daila's gedachtegang. 'Elliot geeft ons eerst het nummer van Matthijs en nu zegt hij dat we uit zijn buurt moeten blijven?' Als hij het zo samenvat, is er inderdaad weinig logica te vinden.

Gaby kijkt naar het rode boekje op haar schoot en besluit het opnieuw open te slaan. Nadat Elliots boodschap uit de pagina's was komen dwarrelen, had ze het gesloten, maar dat betekent niet dat ze het links moet laten liggen. 'Misschien staat hier meer in,' zegt ze. Haar ogen scannen gehaast de eerste pagina die de functie van een titelpagina heeft. Er staat een naam en twee data.

Daila's ogen vallen op dezelfde informatie en haar mond valt lichtjes open. Ze ziet gelijk waarom Gaby plotseling zo stil is en aarzelt om de volgende pagina om te slaan. Niet alleen is de puzzel zojuist veel ingewikkelder geworden, maar ook veel persoonlijker.

'Wat is er?' vraagt Dante, maar zijn stem dringt niet door tot Gaby of Daila.

'Aagje van der Hei-de Vos?' vraagt Daila zachtjes aan Gaby. De achternaam zegt al genoeg, maar toch wil ze het zeker weten.

'Mijn oma,' zegt Gaby. Ze sluit het boekje weer, maar haar duimen scheiden de kaft van de titelpagina, alsof ze midden in haar handeling is gestopt. 'Ze is vier jaar geleden overleden.'

En nu houdt ze haar dagboek in handen waarvan ze niet eens wist dat het bestond.