[DROPPED]

ေရႊမင္းသမီး (၁၀)

"႐ွမန္, နင္ျပန္လာရဲေသးတယ္ေပါ့ေလ? နင္က ေတာ္ေတာ္ အ႐ွက္မဲ့တာပဲေနာ္? ငါသာ နင့္ေနရာမွာဆို တသက္လံုး ႏိုင္ငံျခားမွာပဲေနၿပီး ျပန္လာေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး. အထူးသျဖင့္ ႐ွမိသားစုနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒုကၡ ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးေလ."

လမ္းေလ်ွာက္ထြက္ေတာ့မည့္ ႐ွီ႐ွန္းတစ္ေယာက္ ႐ွမန္ဟူေသာ နာမည္ကို ၾကားမိေတာ့ လမ္းဆက္မေလ်ွာက္ေတာ့ဘဲ ခဏရပ္ကာ ျပန္လွည့္လာသည္.

လွလွပပ ဝတ္ဆင္ထားေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ႐ွမန္အား တားဆီးပိတ္ဆို့ထားၿပီး ထိုသူႏွစ္ဦးမွာ ႐ွီ႐ွန္းႏွင့္ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္မ်ွသာ ကြာေဝးေလသည္. ႐ွမန္၏ အၾကည့္တို႔ တေျဖးေျဖး စူး႐ွလာၿပီး ေအးတိေအးစက္ ျပန္ေျပာေလ၏ "ငါ ႐ွမိသားစုနဲ႔ ဘာမွမပတ္သတ္ဘူး"

ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈ အရိပ္အေယာင္က ႐ွရႊမ္းမ်က္ႏွာတြင္ ယွက္သန္းလ်က္႐ွိ၏. "ဟယ္ နင္က လက္သည္းခြံလို မာေျကာတဲ့သူ မဟုတ္လား? ဘာလဲ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ စပြန္ဆာ႐ွာေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား? ေအာ္ ဟုတ္သားပဲ နင္အခု မွီခိုစရာဆိုလို႔ နင့္ ခႏၶာကိုယ္ပဲ ႐ွိေတာ့တာပဲ..."

ဖတ္!
*ပါး႐ိုက္သံ*

႐ွရႊမ္း ႐ွီ႐ွန္းေပၚသို႔ လဲက်သြားေလသည္. ႐ွီ႐ွန္း ခလုတ္တိုက္မိၿပီး ေဘး႐ွိ ပန္းအိုးႏွင့္ တိုက္မိေလေတာ့သည္. ထိုပန္းအိုးမွာ ေလးေထာင့္ပံုသဏၭာန္႐ွိေနၿပီး သူ႔ေထာင့္စြန္းက ႐ွီ႐ွန္းခါးကို နာက်င္သြားေစသည္.

'ငါက ျပဇာတ္ေလးပဲ ရပ္ၾကည့္ေနတာေလဟာ. ဘာလို႔ ငါ့ကို ဆြဲသြင္းရတာလဲဟ! ၿပီးေတာ့ လုခ်င္းယြင္... ငါ့ကို ဖမ္းလိုက္ရင္ သူကို သတ္မွာ စိုးေနတာလား?!'

လုခ်င္းယြင္မွာ သူမေဘးတြင္သာ ရပ္ေနသည္. သူမလဲက်မသြားေအာင္ သူထိန္းေပးလို႔ရေသာ္လည္း လက္ကေလး ပိုက္၍ ျပံဳးကာ ႐ွီ႐ွန္း ပန္းအိုးႏွင့္ တိုက္မိသြားပံုကိုသာ ရပ္ၾကည့္ေနေတာ့သည္.

"အဆင္ေျပလား?" လက္တစ္စံုက သူမ ထႏိုင္ရန္ ကူညီေပးသည္. ႐ွီ႐ွန္း မ်က္ေမွာင္က်ံဳကာ ထို လက္ပိုင္႐ွင္ ႐ွီမို႔ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္.

"အားမို, ႐ွင္ တျခားသူ ကြၽန္မကို႐ိုက္ဖို႔ ခိုင္းတယ္ေပါ့? ကြၽန္မ ဘာလုပ္မိလို႔လဲ?" ႐ွရႊမ္း သူမ မ်က္ႏွာေလးကို ကိုင္ကာ ႐ွီမို႔ထံ တခုခုမွားေနၿပီဟူေသာ အမူအရာျဖင့္ ၾကည္လိုက္သည္. ႐ွရႊမ္းကို ႐ိုက္လိုက္သူမွာ ႐ွီမို႔ လက္ေထာက္ပင္ျဖစ္၏.