“Rhiaaaaan!” tawag sa akin ng cute na nilalang na ito..
“Oh? Bakit Enzo? Nuh na naman yon??”
“Tsssk! Ang sungit mo talaga Rhian. Meron ka ba?”
“tsss… Bahala ka nga sa buhay mo!” pagsusungit ko sa kanya
Nabigla na lang ako ng biglang may daliring sumundot sa tagiliran ko na nagging dahilan ng pagsigaw ko ng malakas.
“AY PWET MO!!! “
“PUWAHAHAHAAHAHAHAHHAAH!”
“Hoy! Lalaki! Ang tawa mo! Mahiya ka nga! >_< Psh!”
“Oy! Rhian! Bakit ba kasi ang sungit mo sa akin?”
“Heh! Hanap ka ng kausap mo!”
“Tsk! Toh naman oh! Ikaw na nga nilalambing diyan… Ganyan ka eh.. Pero parang kahapon lang.. hinaharot mo ako masyado.. tapos ngayon.. sungit effect?”
“tss.. ang sabihin mo.. na-MISS mo lang ako!”
“Tss.. Na-miss daw. Asa ka Rhian!”
“A-aaaah ganon? Eeeeh di hinde! Lumayas ka nga diyan! Ang laki mong harang eh! Chupi!”
Naglakad na ako ng mabilis papalayo kay Enzo, nang bigla kong maramdaman na may humawak sa braso ko
“uy! Joke lang Rhian! Ikaw naman.. ang seryoso mo masyado. TT_TT”
“tss. Sabi na nga ba eh! Na-miss mo ako! Hahahahha! Yiiiieeee si Enzo! Nami-miss ako!!”
Ako si RHIAN. Isang Fourth Year student. Matalino ako, may itsura.. Pero hindi kagandahan. Basta may itsura. Yung looks ng simpleng babae lang… Hindi ako gaanong ngumingiti… at.. Aaminin ko.. MOODY ako. Minsan sobrang taray.. minsan sobrang ligalig… At bilang member ng student council, istrikto rin ako. Ayoko ng maingay. Ayoko ng makulit. Ayoko ng paulit-ulit. Ayoko ng paharang-harang.
Pero…. Pag si ENZO na ang kaharap ko… NAWAWALA ang Rhian na kakilala ng lahat. Nagiging Sobrang hyper ako at napapangiti nya ako ng sobra. Nawawala lahat ng kasungitang taglay ng katawan at kaluluwa ko. Nagiging ibang tao ako.
Sabi nga nila.. si Enzo lang daw ang nakapagpapa-amo sa isang tulad ko. Sino nga ba si Enzo?
Si ENZO? Siya lang naman ang Cute na kaibigan ko. Sobrag cute nya… at muka syang bata. Simula ng makilala ko siya.. parang hindi na nag-mature yung muka nya. At sobrang kulit nya rin. Lagi syang hyper. Kaya nga hindi ko mapigilang mapangiti pag kasama sya eh.. Sya ang tumatayong.. STRESS RELIEVER ko… I can’t resist the cuteness within him. Ewan ko ba kung bakit baby-faced masyado yan… Eh mas matanda pa nga sakin yan ng isang taon eh… Pero Fourth year pa lang din sya ngayon..
“Oy! Rhian! Loner ka na naman ah!” Okeeey.. Ayan na naman ang makulit na si Enzo
“Tch! Eh ano?”
“oh! Oh! Oh! Ayan ka na naman eh! Ang sungit mo na naman sakin! Aynako! Kaya di ka magka-boyfriend diyan eh!” Napatayo ako sa sinabi nyang yun.. Hindi ko alam. Tinamaan ata ako masyado? Guilty? O nainis ako bigla… Hindi ko rin alam…
“Anong sabi --------“
“Yun oh! Salamat sa upuan! “ At umupo na sya dun sa iisang upuan na kani-kanina lang ay inuupuan ko “Uy! Rhian! Jino-joke lang kita kanina huh! Baka naman seryosohin mo yung sinabi kong wala kang boyfriend! Na.. In reality.. eh, WALA naman talaga!”
BINABASA MO ANG
My One Shot Stories <3
Historia Corta.. Mga Oneshots lang po ito, and mostly, INSPIRED by my close friends and classmates. This contains: HAPPY ENDINGS NOT-SO HAPPY ENDINGS TRAGEDY HORROR (meron ba? Hahahaha!) Ka-KORNYHAN at marami pang iba. ^o^ Included din po dito ang MADRAMANG BUHA...
