YILDIZIN DİLEĞİ

1 . BÖLÜM

   Onu şu an ilk kez görüyordum. Ve o sahnede dans ederek şarkı söylüyordu. Bir ÜNLÜ. Ama hiç tanımadığım biriydi ve sadece sahnenin kenarında sessizce onu izliyordum. Konsere gelen herkese baktım. Ben onlar gibi değildim.

   Ne hayranı nede fanıydım.

   Peki ben neydim?

   Hayatım boyunca sıradan insanlar gibi oldum hep. Ama asla kimsenin ne hayranı ne de fanı oldum bu dünyada. Sahneden çağrıldığımı duyduğum an kafamı yerden kaldırdım. Ve gözlerim onun koyu kahve gözleriyle buluştuğunda itiraz ederek " Hayır, " dedim. Herkes 'aaaa' diye isyan ettiğinde ise konserden ayrıldım. Aslında pek ayrılmış sayilmam. Kulise doğru gittiğimde arkamdan güvenlik görevlileri koşmaya başladı. Ben ise bir odaya girerek izimi kaybettirdim.

   Fazla bir vakit sürmeden içeri ÜNLÜ girmişti.

   Yada Alper mi demeliydim?

   Alper ERÖZER ' di bu.

   " Senin burda ne işin var? " dedi.

   " Şeyy. . . Ben yanlışlıkla buraya geldim. "

   Bir dakika. . . Ben niye mahçup oluyorum ki? Hemen açıklama yapmak falan. Ben bu gıcığa bir de laf anlatacaktım. Alper ise hemen aynanın karşısındaki sandalyeye oturdu ve " Bana gıcık mı oluyorsun sen? " dedi.

   " Evet gıcık şey var mı buna bi itirazın? "

   Ve kapıyı çarparak odadan çıktım. Etrafıma bakınıp hemen kulisten ayrıldığımda kendimi bir kafeye attım. Lavaboya girip telefonumdan Yeşim ' i aradım.

   "Alo Berçin? "

   " Alo Yeşim gel kurtar beni ben yine sıvadım fena halde. Şişt alo kızım orada mısın? "

   Ve telefon suratıma kapanır. Ben Yeşim ' e fena halde küfür ederken lavabodan çıktım.

   " Yine mi sen ya? "

   Alper ise umursamaz bir tavırla lavaboya girdiğinde ona daha beter küfür ettim. Kafeden çıkıp eve geldiğimde annemin azarını umursamadan odama kapıyı kapatarak girdim.

   Bilgisayarın başına oturup Alperi araştırdığımda pis pis sırıdarak sandalyemden kalktım. Üzerimdekileri çıkarmadan yatağa yattım.

  
    Sabah uyandığımda uykulu gözlerle saate baktım.

   Saat 7.00

   Okulun ilk günü bugün ve ben ilk derse şimdiden geç kalmıştım bile. Hemen hazırlanıp evden çıktım. Koşarak gittiğimden biraz da daha tam ayılamadîğımdan bir ara elektrik direğine tosladım. Karşıdan yürüyen insanlar ise gülerek geçiyorlardi. Bense burnumdaki sızı yı umursamadan koşmaya devam ettim.

   Sonunda gelmiştim.

   Lise 1'e başlayacak ve yeni bir okul hayatına bir adım atarak başlayacaktim.

   Ben bunları düşünürken bir el hissettim omzumda. Arkamı döndüğümde o elin sahibi bir erkekti.
Uzun boylu,zayıf, kıvırcık saçlı ve güler yüzlü biriydi. Elini uzatarak "Ben Deniz,"dedi. Elini sıkarak " Bende Berçin, " dedim gülümseyerek.

   "Dersin beden mi?"

   "Ah hayir ben bu okulda yeniyim 9'a baslayicam. "

   Hemen yanından ayrılıp müdür odasına doğru ilerlemeye başladım.

   Müdür odasına giderken bir öküz hiç özür bile dilemeden bana çarparak yanımdan geçti. Bende sinirli bir şekilde ona bağırdım koridorun ortasında.

   "Dikkatli olsana be! "

   Bana doğru gelmeye başladığında o geldi ben gittim. O geldi ben gittim. O geldi ben gittim. En sonunda sırtım soğuk duvarla temas ettiğinde artık yolun sonuna geldiğimi anladım.

   "Bana bak ezik şey seni tek bir kelimemle bu okuldan toz ederim. Şimdi kaybol gözümün önünden. "

   "Ya olmazsam? "

   "Oyun oynamak mı istiyorsun ezik?"

   "Benim bir adım var tamam mı? Yani ismim ezik değil. "

   "Soyle ismini o zaman ezik."

  
    Bir kız sesi.

    Ve öfke dolu bakışlar.

     Acaba o kız sevgilisi miydi?

    "Delfin?"

    Alper bir anda şaşkınlıktan sadece bunu diyebilmisti.

MERHABA ARKADAŞLAR UMARIM HİKAYEYİ BEĞENİRSİNİZ. OY VERMEYİ VE YORUM YAZMAYI UNUTMAYIN. HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM . AMACIM BURDA ALPERİ KOTULEMEK DEĞİLDİR LÜTFEN YANLIŞ ANLAŞILMASIN. ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤💕❤💕