YILDIZIN DİLEĞİ

6. BÖLÜM

   Unut beni...
   Unuttuğum gibi seni...
   Unut ki beni yanındakini aldatma...
   Giden kaybedendir gittin ve kaybettin
   Bir şehir yakinima bile yaklaşma...

   2 ay 9 gün...
   Sadece bu kadar sürmüştü hikâyemiz. Şarkı eşliğinde bir kez daha kalbimi yakarken o gittiği günden beri yanındakiyle gülüyordu. O kadar yaşanmışlığı kuru bir hoşçakala sığdırmış ve gitmişti. Meğer onu unutmak içinmiş herşey. Meğer kocaman pespembe yalanlarmış. Meğerse bir rüyaymış... O gitti ve ben o rüyadan uyandım. Telefonumu elime aldım ve saate baktım.
 
   9.32

   Kendimi denize atmadan önce onun geldiği saatti. Sahildeydim. Ve hergün aynı saatte buraya gelip onun gelmesini bekliyorum. Ha gelse pişmanım dese... Affet beni dese... Sarilsa şu anda beni yeniden sev dese... Ve yeniden başlasa herşey.
Ayağa kalktım. Ama ayağa kalkmamla gözlerimin onu karşımda bulması...

   Bu gerçekten o muydu?

   "Beni hiç mi sevmedin?"

    Alper'den...
 
   Zehirledim seni bütün zehrimi kustum üstüne. Gitmek istedin ve ben kal demeyi beceremedim.

   "Beni hiç mi sevmedin?"

   Bakışlarında kırgınlık desem değil, pişmanlık desem... Bilemiyorum. Zehirledim seni affetme beni. Git.

   Gelme,

   ölürüm hasretinle

   ama olsun, sakın gelme.

   Bu aşkın katiliydim. Ellerim kanlıydı ve onun kalbini daha çok kana bulayamazdım. Beni daha fazla sevmemeliydi, haketmiyordum. Affetme beni sevgilim ,  ben seni hiç haketmiyorum. Sevme beni , unut sevgilim. Sen beni unuturken akıttığın her damla gözyaşında beni boğ. Zehirledim seni affetme beni.

   Ben senin elinden başkasının ellerini tuttum, sana baktığım gözlerim ile başkasının gözlerinin içine baktım, ben seninle yaşadıklarımızı başkası ile yaşadım.  Ve sen bunların hepsini görüyor biliyordun ama bile bile beni sevdin.  Zehirledim seni affetme beni.

   Bitir sendeki beni.

   Boğ beni akıttığın her damla gözyaşında.

   Üzülme bırak bitsin.

   Her hücresi sen olan aklım bir geliyor bir gidiyor. Ama sen sakın bu hatayı yapma. Aklımın yaptığı bu hatayı sakın sen yapma.

   Git...

   Zehirledim seni affetme beni...

 

   Berçin'den...

   "Sana soruyom beni hiç mi sevmedin? Neyim yetmedi sana? Sevgim mi? İlgim mi? Neyim eksikti de birlikte tamamlayamadık? Giderken kuru bir hoşçakala sığdırdın herşeyi... Bu kadar basit miydi yaşananlar? Sen benim duygularımı özellikle sana olan duygularımı ne sandın ha? Çocuk oyuncağı mı? Ben eminim ki benim duygularım o kadar basit değildi.  Ben seni kaybetme korkusundan herşeyine evet dedim... Daha ne yapmalıyım sana ? Ulan herşeyimi feda ettim uğruna. Fedakarlığımı da yaptım. Susma söyle neyim eksik neyi beceremedim ne yapmadım da sen beni sevmedin?"

   O ise...

   Onca söze rağmen susuyordu.

   Ben ise...

   O sustukca kafayı yiyordum sanki...

   Arkami döndüm. Tam gidecektim  ki tuttu beni. Ona doğru döndüm. Birkaç saniye öylece bakıştık. Ben daha fazla dayanamayarak ona sarildim.

   "Git..."

   Duyduğum şey...

   Hayır hayır...

   Onu sevdiğim söylemiş olamaz.

   Tamam o gittiydi ama şimdi dönmüştü. Kollarimin arasındaydı. Benden gitmemi istememeliydi...

   "Unut beni unuttuğum gibi seni..."

   Bir kez daha bitemezdi.

   Henüz daha başlamamıştık.

   O bunları söylerken ben sadece susuyordum. Beni hafifçe itti. Ben ise ısrarla ona geliyordum. Sanırım en sonunda...

   En sonunda sadece karanlık...

   Alper'den...

   Sanki yine o korkunç gece yaşanacaktı. Berçin ise...

   O denize düşmüştü.

   Ama bu sefer ki farklıydı.

   O kendi düşmemişti...

   Onu kendi ellerimle ben itmiştim.

   Ben orada öylece duruyordum olduğum yerde. Hala olayın etkisindeyim.  Ve ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum.

Ufak bir kesit....

   Yoğun bakıma alınmıştı. Onu o halde öyle görünce canım yanıyor içim kan ağlıyordu. Benim suçumdu. Benim yüzünden o haldeydi. O anda Yeşim ile göz göze geldim. Bana öfke ile bakıyor ve kendine hakim olmaya çalışıyordu. Ama başaramamıştı. Omuzlarimdan ittirerek bana bağırmaya başladı.

   "Senin yüzünden herşey senin yüzünden berbat oldu..."

   O bana öyle yaptıkça Berçin aklıma geliyor daha da kötü oluyordum. Bir anda Yeşim'i ittirdim o da yere düştü.
Benim bağırmamla yoğun bakımdan tiz bir ses gelmesi bir oldu.

   "BEN HİÇ Mİ PİŞMAN OLMADIM SANDINIZ???? KAÇ GECE AĞLADIM PİŞMANLIKTAN KAÇ KERE KENDİMİ -"

   O ses ile kendimi daha da kötü hissettim. Son söylediğim ise... Onun ismi oldu.