Adrinette

3

Okul çıkışı Marinette demir kapının önünde bekledi.. bekledi ve bekledi..

'O gelmeyecek galiba' diye düşünürken bina kapısının önünde Adrien göründü. Yürürken pek de önüne bakmazdı.

Aşağı doğru eğik kafası ile sanki birilerini boynuzlamaya çalışan bir keçi gibi duruyordu.. Yani Marinette in düşüncesi bu şekilde idi.

"Hey Adrien , merhaba.. Bugün voleybol maçında ortalıkta gözükmüyordun.. Nerelerdeydin? Seni merak ettim. Sınıftan bu kadar uzak olmamalısın.. Ayrıca.. Ayrıca-" diye devam etti Marinette.

Adrien ile evlere yakın bir yere kadar tek konuşan ve susmayan kişi Marinette oldu. Adrien durumdan memnundu. Konuşması için onu zorlayan biri değildi Marinette. En azından ona gerçek bir arkadaş hissi veriyordu.

Mutlu olamasada.. Hayır hayır, mutlu gözükmesede en azından içinden de olsa gülümsüyordu.

Ancak Marinette onun düşmanı olmalı, ona yakın olmamalıydı. Adrien kendi karanlığında mutluydu. Ne kimse onu çıkarabilirdi, ne de onunla beraber karanlığa gömülebilirdi.

Öbür sabah okulda tekrar Marinette , Adrien ı aradı.. Sırasında oturduğunu fark etmesi pek zaman almadı. Gülümsedi. Yanına doğru giderken bacağını başka bir sıraya çarptı. Çığlık atmamak için zor duruyordu.

Etrafındakilere kıkırdayıp , Adrien a doğru yürümeye devam etti...

"Merhaba, tekrar ben. Ahaha.. Günaydın. Bugün nasılsın? Yine kara şövalye gibisin. Bu iyi bir şey mi ? Peki. Seni anlıyorum , benim gibi birinin konuşmasından sonra konuşman imkansız gibi geliyor. Ama bu da senin için iyi bir şey değil mi ? Ama biliyor musun dünkü sözlerimde ben çok haklıydım , biraz bize takılırsan arkadaşın olabilir. Ya da kendine biraz bakarsan ve düzenli bir yaşama başvurmak istersen aramıza senin katılmana gerek kalmaz , biz seni yanımıza alırız. Gerçi böyle de alırız. Bak her türlü geliyorsun işte. Beden dersinde aramıza katılmaya ne dersin?"

'Hayır' dedi Adrien.

Marinette in uzun konuşmasından sonra bu cevap biraz can sıkıcıydı. Ancak Marinette hiç canını sıkmadan konuşmaya devam etti.

" Ahaha, p-peki sen bilirsin. Ah gördün mü gemiler uçuyormuş , kuşlar da yüzüyor orada bak."

Marinette pencereden dışarısını göstermişti. Amcak daha sonra yüzüne vurulan gerçek ile karşılaştı.

"Az önce kuşlar orada yüzüyor mu dedim ben?"

Adrien başını sallamakla yetindi.

"Ah, lanet olsun" dedi ve kendi yüzüne vurdu Marinette