Adrinette

8

Eve gittim.. Yatağıma uzandım.. Onu düşünmeden edemiyordum. Acaba o evde yaşayabilecek miydi tek başına?.. Veya o acı ile ? Peki kendine yine zarar verir miydi.. ?Bunları düşünürken uyuyakalmışım...

..

Marinette
Of.. Hani ben Adrien'dan nefret ediyordum.. Hani onu bir daha görmek istemiyordum.. Hastane olayından sonra bu duygularım tersine döndü nedense.

Şuan sanki her zaman onu seviyormuş gibi hissediyorum. Ne?! Bu yanlış bir düşünce.. Tamam.. Evet yanlış bir düşünce. Onu sevmiyorum. Yani belki arkadaş olarak içim ısınmış olabilir ama-

Adrien
Uyanır uyanmaz biraz araştırmış olabilirim bu duyguların ne olduğunu. Ama anlam veremedim bir türlü. Ondan hoşlanıyor olabilir miyim.. ? Ah' hayır.. Değil mi?

İkisi beraber

~E-eğer böyle bir şey varsa ona söylemeliyim değil mi?~

~En iyisi ona mesaj atmak~

Adrien
Telefonum yanıbaşımdaydı direk mesaj ona attım.

Marinette
Telefonumu bulamıyordum.. Birden yastığımın altında bıraktığım aklıma geldi. Aldım.. Aldığım anda bildirim sesi geldi. Bu durumda irkilmiştim. Telefonumu açtım tam adrien a buluşmak için mesaj atacaktım ki.. Benden önce onun bana yazdığını fark ettim.

'Marinette , seninle önemli bir şey konuşmalıyım.. ***** da buluşabilir miyiz? '

Yazdığı şey aynen böyleydi. Ne diyecektim? Tamam mı? Yoksa benimde konuşmak istediğim bir şey var mı?

Benimde konuşmak istediğim bir şey var demekte karar kılmıştım ama elime engel olamayıp 'tabiki ahaha' yazmıştım. Ah.

Peki.. Üstüme her zamanki kıyafetleri giymeye çalışırken biraz can çekiştim. Daha sonra tamamen hazırlanınca çantamı kaptım , ayakkabılarımı giydim ve yola koyuldum.

Orayı görebiliyordum. Adrien gelmişti. Ciddi görünüyordu. Umarım benim söylediğim şey ile benden uzaklaşmaz.

-Selam.

"M-merhaba" dedim selam demesine karşılık olarak.

-Imm ben şey...

"Adrien benim- ah' özür dilerim sözünü kestim."

İkisi beraber
~ Önce sen söyleyebilirsin ~

~Peki.. Ben-~

Ah' ~Özür dilerim~

Yazar

En son Adrien Marinette in bir şey söyleyeceğini düşünüp sessizliğini korudu.  Ancak Marinette de aynısını düşünmüştü.

Sonra Beraber söze girdiler.

~BEN~

-Pekala Marinette sen söyle ben susacağım.

"Hayıııır.. Önce sen söyle ben susarım."

-Pekala beraber söyleyelim mi?

"Ne ? Sözler birbirine karışır."

Adrien gülmüştü.

-Elden bir şey gelmez ama....

"Denemekte fayda var" Marinette de gülmüştü. 

-Peki.. 3, 2-

"BEN... SENİ SEVİYORUM" demişti Marinette aniden.

Adrien bunu duyunca kızarmasına engel olamamıştı... Ancak sevinmişti. Söylemek istediği şey de tam buydu.

-Onur duydum.

Adrien Marinette ' e sarıldı ve

-Bende.. Bende seni seviyorum.. Dedi.