Hayır!

185 11 4
                                    

 İçeri girdik.Annesi;

"Sen benimle mutfağa gel tatlım, onlar da baba oğul otursunlar." dedi ve mutfağa doğru yürüdü.

"Peki." diyerek peşinden gittim.

  Mutfağa gittiğimizde kolumu tuttu ve kenara sıkıştırdı.

"Beni iyi dinle!"

"P-peki."

"Oğlumu asla üzmeyeceksin, ne derse yapacaksın."

"A-ama.."

"Ne ama siz çıkmıyormusunuz?!"

"H-hayır çıkmıyoruz." 

  Değil cümle kurmak konuşmayı bile zor beceriyordum.Kolumu bıraktı.

"B-ben özür dilerim.Oğlum ilk defa aşık oluyor ve herşey güzel olsun, oğlum mutlu olsun istiyorum."

"N-ne aşık mı!?"

"Evet oğlum sana aşık.Hemde seni ilk gördüğünden beri.Ya sen?" dedi ve gözlerimin içine bakmaya başladı.

"B-ben..."

"Evet bende ona aşığım." diyebildim.

  Kadın gülümsedi ve; 

"Buna sevindim.Umarım en kısa zamanda sana açılır.Konuştuklarımızda aramıza." dedi ve atıştırmalık birşeyler hazırlamaya başladı.Bende yardım ettim.

  Bu aileden cidden korkmaya başlamıştım.

  Sonunda eve gitme zamanı gelmişti.Vedalaştıktan sonra arabaya bindik.Saat 17:30 gibi eve gelmiştik.Sevim abla telefonumu arıyordu.

"Alo, Sevim abla?"

"Küçük hanım ben yurt dışında bir iş buldum.İşi bırakmak istiyorum."

"T-tamam Sevim abla, ama beni unutma ara sıra gel."

"Tabii küçük hanım." dedi ve telefonu kapattı.

  Aslında normal biri gitse bu kadar üzülmezdim ama Sevim abla farklıydı.Sanki annemmiş gibi korurdu beni.Bağrına basardı.Artık o da yoktu.Tümüyle yalnızdım.

"Defne hadi eve geldik." dedi Alp ve dalmış olduğum derin düşüncelerden çekti beni.

"Tamam."

  Eve girdik.

"Defne seninle konuşacaklarım var."

"Konuşalım."

"B-ben..."

"Ben ilk defa aşık oluyorum.Senin kadar iyi kalpli bir kız görmedim.Beni en mutsuz zamanlarımda güldürdün.Küçüklüğümden beri hayalim olan şeyleri benimle yaptın.Bana cesaret verdin.S-seni seviyorum."

"Ş-şey b-ben b-bende seni seviyorum." dedim ve Alp'e sarıldım.Sıkı sıkı sarılıyordum.Tek dayanağım o kalmıştı.Onu seviyordum.

  Kapıyı açık bırakmış olmalıyız ki dışardan biri geldi.Alp'e birşeyle vurdu ve Alp bayıldı.Çok korkmuştum.Alp yer düştüğünde karşımda Efe'yi gördüm.

"Ne istiyorsun bizden.Yaptıkların yetmedi mi!?"

"Bu daha başlangıç prenses." dedi ve beni kolumdan tutup arabasına götürdü.Kolumu öyle sert tutmuştu ki kıpkırmızı olmuştu.Alp'in yanına gitti.

"Elinden alabileceğim tek şey bu! Defne bana ait! Bunu öğrensen iyi olur!" diye bağırdı sonra hemen yanıma geldi.

"Bırak beni! Senden nefret ediyorum!" diye bağırmaya başladım.Beni dinlemiyordu.Arabaya bindi ve gaza kökledi.

İsimsiz HikayeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin