Би тэндээс гараад шууд аавын ажилруу очлоо.
Аав: Миний охин хэзээч миний ажил дээр ирж байгаагүй юм байна ямар нэг юм болоо юу?
Би: Тань дээр заавал ямар нэг юм болвол ирдэг юмуу?
Аав: Заза хамтаа хоол идэхүү?
Би: Тэгья гээд бид зоогын газарлуу явав. Бид хамтаа хооллож бас кино үзээд буцаад аавыг ажилруу нь явуулах болов
Би: Хайртай шүү
Аав: Аав нь ч бас
Би: Урт удаан амьдраарай гэж хэлчихээд аавын хэлэх үгийг сонсолгүй явлаа. Гэтэл аав надлуу хэдэн мянган удаа залгаж байлаа. Би утсаа унтраагаад хогын саванд хийчэхээд хувийн онгоцоороо ээжийн байгаа Японлуу хөдлөв.
Би: Ээжээ би таныг үнхээр их санлаа шүү!
Ээж: Миний охин хичээл сургуульдаа явахгүй энд юу хийж яваа юм
Би: Та намайг хөөгөөд байгаа юмуу?
Ээж: Яалаа гэж гээд намайг чанга тэвэрснээ буудалруугаа дагуулж явлаа.
Би: Ээжээ би өнөөдөртөө буцна танд зүгээр л үг хэлэх гэж ирсэн юм
Ээж: Тэгээд юу хэлэх гэсэн юм
Би: Хайртай шүү таныгаа би зөндөө их санасан шүү! Гээд буцхаар хөдлөв.
Солонгосдоо ирхэд аль хэзийнээ үүр болж байлаа би хэнд ч өөрийгөө таниулахыг хүсээгүй учир үсчин орж үсээ тайруулж будуулаад шинэ хувцас авч өмсөөд аялахаар шийдэв. Гэхдээ эныг аялал гэж яг үнэндээ хэлэхгүй байх л даа гэхдээ өөрийнхөө мэдэхгүй шинэ ертөнцөд очих гэж байгаа учир бас аялал гэж болхол юм. Би хамгийн сүүлд төрсөн аав ээжийнхээ булшин дээр ирлээ би энэ газар 12 настайгаасаа хойш ганц ч удаа ирж байгаагүй.
Би: Охин нь их муу хүн юмаа хайрлаж дурлаж болохгүй хүныг өөрөө хайралчихаад түүнээсээ хайр нэхэж байдаг бас хязгааргүй их шуналтай хүн юм. Би чинь баян айлын охин болсон шүү дээ гэхдээ л ханахгүй байх шиг байна гээд хэзээч гаргаж байгаагүй аймшигтай харууслын нулимас унгааж байлаа. Ингээд өөрийнхөө хувьд үнэтэй гэсэн бүх хүнтэйгээ салах ёс хийгээд явахаар боллоо.
