Би явсаар солонгосын хамгийн өндөр гэгдэхь барилгын гадаа ирлээ.
Хамгаалагч: Уучлаарай энэ барилгалуу хамаагүй хүн орж болохгүй
Би: Манай аав Жон Хэчан гэдэг гэхэд тэр хүн надад бөхийгөөд зам тавиж өгөв. Яг үнэндээ манай аав энэ компаны захирал гэхдээ одоо төв компанидаа ажилж байгаа энэ нь охин компани нь юм.
Би яагаад ч юм шатаар явхаар шийдлээ явсаар бараг арван минут явсны эцэст дээвэр дээр нь гарч ирлээ. Өөрийнхөө авчирсан төмөр гинжээр хаалгыг сайн бариж хаагаад цагаа харлаа. Би яг 9 цаг гээд үсрий гэж бодсон учир хүлээх болов яагаад гэвэл цаг 8:50 минут болж байв. Би шууд дээврээс үсрэхдээ бэлдэж булан дээр нь зогслоо. Удалгүй хүмүүс намайг доороос харж цагдаа онцгой байдлынхан ирэв. Гэтэл гэнэт нөгөө хаалга онгойх сонсогдов.
Аав: Миний охион тайвшир сайн ярилцья
Ээж: Битгий л дээ гээд шууд газарт суугаад уйлж эхэллээ.
Би: Намайг доор хүлээж байхгүй би үсрээд очих байсан юм
Жонкүүк: Хачин зүйл ярихаа болиод буугаад ир гэж ууртай хэлэв.
Би: Би ахыгаа сэтгэлдээ тээж өсгөж өгсөн аав ээжынхээ өмнө нүгэл үйлдсэн одоо тэрыгээ залруулах болно.
Аав: Үгүй дээ миний охин чи ямар ч нүгэл үйлдээгүй
Би: Би ахдаа хайртай болчихсон гээд нулимас унгааж эхэллээ.
Жонкүүк: Би ч бас чамд хайртай
Би: Одоо худлаа ярилаа гээд би итгэхгүй
Аав: Үнэншүү үнэн
Би: Та яаж хүны сэтгэлыг мэддэг юм
Аав: Намайг уучлаарай аавынх нь буруу би тэр өдөр та хоёрыг үнсэлцэж байхыг харчихсан юм. Тэгээд л Жонкүүкыг өрөөндөө оруулж уулзаад түүныг чамаас холд үгүй бол чамайг гадаад явуулж өргөж авсан гэх нэрээ болилуулна гэсэн юм
Би: Гэхдээ л би ахыгаа хайрлаж болохгүй ш дээ гээд нэг алхам ургашиллаа.
Жонкүүк: Тэгвэл чи өргөмөл хүүхэд байхаа боличох тэгээд хоёулаа үерхий
Аав: Бүүр гэрэлсэн ч болно
Би: Оройтсоон гээд үсэрлээ.
Гэтэл би эмнэлэгт ухаан орлоо хажууд минь Жонкүүк болон ээж маань унтаж байв.
Жонкүүк: Чи сэргэчихвүү
Би: Яагаад би энд байгаа юм
Жонкүүк: Яг үнэндээ би чамайг унхаас өмнө бариад авсан гэтэл чи ухаан алдчихсан тэгээд эмнэлэгт 2 хонолоо
Би: Ойлгомжтой
Жонкүүк: Би чамайг өмнө нь өөрөө явуулсан одоо бол чи өөрөө хүссэн ч би чамайг явуулахгүй гээд гараас минь чанга атгав.
Би: Таныг ийм үйлдэл гаргах бүрд миний зүрх догдлоод байна боль
Жонкүүк: Харин би чамайг зүгээр хархад л зүрх минь догдолдог гээд үнслээ гэхдээ би түүныг эсэргүүцээгүй юм.
Нэг жилийн дараа:
Аав: Болж байна уу?
Би:За одоо очлоо
Аав: Компаны хуралаас хоцорч болохгүй ш дээ
Би: Очиж байнаа гэсээр үүдны өрөөлүү хувцаа өмсөнгөө очлоо.
Жонкүүк: Би одоо бүүр ойлгохоо болилоо чи гэрийн эзэгтэй юу би гэрийн эзэгтэй юу?
Би: Яасан
Жонкүүк: Хоёр хүүхдээ надтай үлдээчихээд л ажилдаа явчихна тэгээд л би яг гэрийн эзэгтэй шиг хамаг юмаа хийнэ.
Би: Тэгвэл эртхэн ажилтай болохгүй яасан юм. Заза би хоцорлоо гээд хүүхдүүдээ үнсээд Жонкүүкыг үнсээд гараад гүйв.
Яг юу болсон бэ? Гэвэл Жонкүүк бид хоёр гэрлэж би хоёр ихэр хүүхэд гаргаж харин Жонкүүк маань бөөн баяр болсон. Удалгүй би аавын ажилыг залгамжилхаар компанид ажилж харин Жонкүүк маань гэртээ хүүхдүүдээ хараад үлддэг болсон.
Энэ гэр бүл маань миний хувьд хамгийн аз жаргалтай гэр бүл.
МИНИЙ ӨГҮҮЛЛЭГЫГ УНШИЖ РЕК ДАРЖ СЭТ ҮЛДЭЭДЭГ БАЙСАН ХҮМҮҮСТ БАЯРЛАЛАА. ОДОО ИНГЭЭД МИНИЙ НЭГ ӨГҮҮЛЛЭГ ДУУСЛАА УДАХГҮЙ ДАХИАД ШИНЭ ӨГҮҮЛЛЭГ ОРУУЛНАА.
