The Sweetest Lie (AWESOMELY COMPLETED)

143

DALAWAMPU'T ISA

 

 

 

 

Twenty four days later...

 

 

"Hannah, are you sure about this anak?" Mom asked me habang nilalagay ang mga damit ko sa maleta. Tumingin ako rito bago tumango na naging rason ng pagkalungkot ng mukha niya. She sighed at kinuha ang kamay ko at hinawakan iyon ng mahigpit.

"Anak naman.."pumiyok na ang boses niya at napaluha na. I stared at her bago umiling at humiga sa kama.

 

"Hannah.."

 

 

"I have to do this Ma." Tanging sabi ko lang rito. Tinitigan ko si Mommy na punong puno na ng luha ang mga mata. She brushed it off and looked at me.

"You have to take the risk Hannah.."

"I'm scared--"

 

"I know. That's the bad thing about taking a risk. Nakakatakot sumugal hindi ba? Hindi kasi natin alam kung ano bang kalalabasan. Masasaktan ba tayo o hindi? Mawawalan ba tayo o magkakaroon? But at the end of the day, it is not the result that we should think of Alhannah..it is the fear that we were able to overcome when we risked everything for something that is not guaranteed. Alhannah, kung hindi ka susugal, hindi ka sasaya. Anak naman.."

Hindi na ako sumagot kay Mommy. Tumayo na lang ako at kinuha na ang maleta ko. Hindi na ako napigilan ni Mommy nang sumakay na kami ni Colton sa kotse at bumyahe pabalik sa France.

 

Sixty eight days later..

 

 

"Mom, I'm cold." Colton snuggled behind me at yumakap na. we both continued staring at the snow falling from the sky. Maya maya lang ay naramdaman ko na rin ang mahinang mga hilik ni Colton tanda na rin na nakatulog na ito. Marahan kong hinimas ang apat na buwan ko ng tiyan. Dahan dahan kong binuhat si Colton at inihiga sa kama niya bago binuksan ang heater ng bahay.

Tahimik na ang bahay ng umupo ulit ako sa rocking chair para manuod ng snow. Sumandal ako at pinunasan ko ang luhang tumulo sa mga mata ko. I didn't even realize na umiiyak na pala ako.

I miss Adam. So much. But I am scared. Natatakot na akong sumugal pang ulit. Napupuno pa rin ako ng pagdududa at pagaatubili na baka maulit lang lahat ng nangyari sa amin noon.

Alam mo yung pakiramdam na mahal ninyo ang isa't isa pero hindi sapat ang pagmamahal lang? I can't take the leap of faith now. I can't jump into the canon without knowing that Adam is at the other side waiting for me. Paano kung iwan niya ulit ako?

Alam kong mali ang magpakain sa takot but I don't care. I can't go back and see him again unless I am not yet ready. And I don't know when will I be ready for him.

 

One hundred fourteen days later..