The Sweetest Lie (AWESOMELY COMPLETED)

Tongue Tied

IKAAPAT NA KABANATA

 

 

 

 

"Pssst! Brat, over here!" Nilingon ko si Adam na nakaupo na sa motor niya. Yumuko ako and ran as fast as I can at sumakay sa sasakyan niya. He put my helmet and drove right away.

 

 

"Higpitan mo yung yakap sa bewang ko. Baka konting hangin lang, mahulog ka na." he said. Nilingon ko siya.

 

 

"Ano?" hindi ko kasi siya narinig dahil sa lakas ng tunog ng motor niya.

 

 

 

He drove with one hand at hinila ang isang kamay ko then the other one tighter on his waist.

 

 

 

"Promise me you will never let go brat." His voice was so deep. Para bang may mas malalim pang ibig sabihin ang mga salita niya. I nodded kahit alam kong hindi niya ako nakikita and rested my head on his back.

 

 

 

"We're here." Masaya niyang sabi. Bumaba ako sa motor at nilagay ang helmet sa tabi ng kanya. I looked at the place. Nasa isa kaming parang market.

 

 

 

"Angel!" he waved at me. lumapit ako sa kanya. He tapped the seat beside him at umupo na ako roon.

 

 

 

"Where are we?" the place is full of people who eats using a stick tapos they get their food on a boiling pot, tapos they dip in in a bottle of sauce.

 

 

"Turo turo ang tawag dito." Amused na sabi niya. Tumaas ang kilay ko.

 

 

"Point point?" tinitigan ako ni Adam sa sinabi ko bago tumawa ng malakas. Tumawa na rin yung lady na I think, yung manager nitong place. Naglagay siya ng plastic cups sa tapat naming dalawa ni Adam, juice yata na may something na nagfofloat sa taas.

 

 

 

"Samalamig yan iha. Subukan mo. Masarap yan." She smiled at me genuinely. No one smiles at me except for my family and some close friends. Being a Montreal is hard.