Soul

30

۞ Brandon

 

“Onu öyle yumruklaman gerekmiyordu.”

Beni 3FMMO1’in arka odalarından birine getirmişlerdi. Sakinleşip, o çocuğu öldürmemem için beni burada tutuyorlardı. Hâlbuki şu an da bile, sadece düşünerek onu öldürebilirdim. Bunu bilmemeleri iyiydi. Sarapen’in bana uzattığı peçeteyi hızlıca alarak kanayan kaşımı silmeye başladım. Her ne kadar onu öldüresiye yumruklamış olsam da, bende yaralanmıştım.

“Şimdi çıkıyorum. İçeride ki çocukla da ilgilenmem gerek.”

Tam çıkacakken duraksadı.

“Bu arada, neden onunla durup dururken kavga ettin?”

 

“Schaster’de bitmemiş bir olay diyelim. Gereksiz yere olmadığını bil, yeter.”

“Ah, pekâlâ Brandon. Lily’ye haber vermiyorum?”

 

“Teşekkürler. Eve gittiğimde açıklama yapacağım.”

Barın görevlilerinden biri olan Sarapen, ailemiz hakkında çok fazla şey bilmemesine rağmen, iyi bir çalışandı. Kanama durduğunda kaşımdan peçeteyi çekip attım ve küçük odada ki koltuğa uzandım. Buranın sahibi olmasaydık, bir daha giriş iznim bile olmayabilirdi. Yaşattığım kargaşa Lily’nin kulağına gitmeden evde olmam gerekiyordu. Ama buraya evden uzaklaşmak için gelmiştim, şimdi, bir aptal yüzünden eve geri dönmeyecektim.

Kapı tıklandı.

“Sarapen?”

Kapı açıldı ve içeriye sarışın bir kız kafasını uzatarak gülümsedi. Onu tanımıyordum. Yattığım yerden kalktım ve ona gelmesini işaret ettim.

“Loorde sen olmalısın.”

 

“Evet, ve sende?”

“Maveria Glithis. Sadece iyi olup olmadığına bakmak için gelmiştim. Sağlam bir kavgaydı.”

Kavgayı yorumlaması bir kız gibi değildi. Genellikle hemen telaşlanıp “İyi misin, iyi misin?” diye sorarlardı. Yani… Wendy böyle yapardı. Ama Maveria oldukça soğukkanlı bir şekilde karşımda duruyordu. Kollarını göğsünde birleştirerek kaşlarını çattı.

 

“Ah, onun sana vurabilmiş olduğunu düşünmüyordum.”

İşaret parmağını uzatarak kaşıma dokundu.