Take the Sun with you

Chapter 5

Chapter 5
Akala ko ba

Sumilay ang maliit na ngiti sa labi ni Mercedes at kasabay nito ang pagpalit ng buwan sa araw. Dumilim ang paligid, kaya't naglitawan ang mga bituin at muling nasilayan ang liwanag ng buwan.

Hulyo warmed a bit when he saw her smile, she's really beautiful. She has a small face, very angelic especially when she smiles. Iyon nga lang, nanatili pa rin tulala at parang walang buhay ang mga mata nito.

"The stars are beautiful right?" Ani ni Hulyo habang ang tingin ay nanatili pa rin kay Mercedes.

Tumango si Mercedes at nang hindi sumagot si Hulyo ay lumingon ito, hinihintay lang pala nito ang paglingon niya. Hulyo kept his face straight, walang ngiti sa labi ngunit namumutawi ang sinseridad sa kaniyang mata.

"Stars are beautiful but dead inside." He said with his cold voice, emphasizing the last two words.

Mercedes immediately straightened her back as she felt her hand turned cold, pumikit ito ngunit mabilis din na dumilit dahil sa kaba na maaring maulit ang nangyari kahapon. She needs to calm herself, and she knew she can only do that when she's alone.

Her mind is in chaos but she can't do anything about it.

Sa takot na mahuli ni Hulyo ay agad itong nagsalita bago tumingala upang pagmasdan na lamang ang langit.

"Dead inside but they still glow amidst the darkness."

Milyon o bilyon ang kailangan bilangin bago mamatay ang isang bituin, ngunit mahirap malaman kung ano nga ba ang patay na bituin sa hindi. All we know is that they are stars, they glow, they make us feel alive, and they give us hope that maybe just like them, we can also shine even with our own darkness.

Just like herself, just like Mercedes.

Nagkibit balikat si Hulyo dahil kung tutuusin hindi naman niya hilig ang mga ganitong bagay, iyong usapan tungkol sa kalawakan. Kung babalikan ay hindi naman siya nakikinig sa klase sa Agham noon, dahil ika niya ay masiyadong magulo kung aalamin mo pa kung saan tayo nagmula.

There are many theories that are not yet proven. So, how can he spend his time learning those wherein he can just enjoy his life productively? He can only hope for a peaceful life.

"Marunong ka palang kumanta," wala sa sariling ani ni Mercedes.

Hulyo's lips immediately rose, parang bigla siyang nabuhayan nang dahil lamang sa nabanggit iyon ng babae. So, in the end, he made her remember his voice.

"I think I like singing."

Mercedes nodded her head in agreement, maybe music is his safe place. If she found her comfort in other things ay ganoon din naman si Hulyo, ngunit sa musika naman nito binubuhos ang lahat ng emosyon.

Maybe, he can turn his tears into a tone and his voice speaks for his soul. Just maybe.

Si Mercedes naman ngayon ang tumitig sa kaniya, inaantay ang magiging sagot sa mga mata nito.

"Gusto mo bang maging isang kilalang musikero?"

Wala pang ilang segundo ay ngumiti na si Hulyo kasabay nang pagkinang ng mga mata nito, para bang inukit doon ang mga bituin. Walang pagdududa, musika nga talaga ang bumubuhay sa kaniya.

Mercedes smiled a little before looking up.

"I like the feeling of being heard, Mercedes." Ani nito, nanlalamig ang kamay sa biglaan pagtatapat.

"Then, sing." Mercedes said without hesitation.

Mabilis na lumingon si Hulyo sa kaniya habang ang tingin ni Mercedes ay nanatili pa rin sa kalangitan. He let out a big sigh knowing that no one will understand, because it's not easy to be heard.