De weddenschap

Hoofdstuk 4

POV Benjamin

Ik zet mijn fiets tegen een muurtje en zet hem op slot. Ik open de deur en zie Iris al zitten bij het raam. Ik zie dat ze me ziet en ze zwaait naar me. ik zwaai terug en doe alsof ik nog iets moet pakken om tijd te rekken. Ze maakt een gebaar dat ik moet komen. Ik loop naar haar toe en ga tegenover haar zitten. Ze heeft een zwart rokje aan met daarboven een wit shirtje. blote armen en blote benen. Ze draagt iets dat ze normaal nooit zou dragen. Ik merk dat ze echt haar best heeft gedaan.

"Zullen we drinken bestellen?" vraag ik.

"ja.. is goed." reageert ze ongemakkelijk en haar jukbeenderen kleuren rood.

"Wat wil je?" vraag ik zonder moeite.

"Doe maar een cola."

Ik loop naar de bar en bestel 2 cola's. Als ik de drankjes toe gediend krijg loop ik weer terug naar het tafeltje waar Iris op me zit te wachten. Ik graai naar mijn mobiel om te kijken hoe laat het is. het is 18.11. Waarom gaat de tijd nu nou zo sloom? Ik merk dat de stilte vrij lang is en dat ze zich ongemakkelijk voelt. 

POV Iris

Waarom zegt hij nou niks? Ik had het me heel ander voorgesteld. Mijn eerste date is een uur lange stilte... Misschien is hij nerveus? Vast niet voor zo'n loser als ik. Ik begin vragen te bedenken, misschien loopt het gesprek dan een beetje op.

"Dus... Waarom koos je mij om mee uit te gaan? Waarom niet Madelief?Of Sterre?(vriendinnen van Benjamin)" vraag ik verbaast.

"Uh.. Nou.. Ik vond jou wel interessant." zegt hij zonder te veel overtuiging.

"echt..? En heb je nog hobby's?" vraag ik me af

"Ja! Ik voetbal graag en speel gitaar!" zijn gezicht vrolijk een beetje op. "En jij?"

"Ik hou van tekenen en... verder kan ik niet zo super veel haha!" Waarom zij ik dat? Straks denkt hij dat ik een één of andere mislukking ben!Hij glimlacht lief naar me, of denk ik dat maar? Ik bedenk meer vragen en zo stel ik de een na de ander.

POV Benjamin

Ze praat meer dan ik had verwacht. Het lijkt als of ze al de woorden en meningen die ze op school nooit heeft verteld ineens aan mij verteld. Na een tijdje begint ze een beetje los te komen, heb ik zo het gevoel. Buiten school lijkt ze anders. Haar kleding is anders, ze praat meer, ze draagt make up, geen bril. Misschien was Iris uitvragen toch niet zo'n heel slecht idee... Ze praat over haar familie, hobby's en veel meer. Na zowat elke zin glimlacht ze naar me. Op een één of andere manier vind ik het enorm schattig. ik lach naar haar en kijk haar diep in haar ogen aan. Mijn ogen zijn niet van de prachtig heldere blauwe ogen af te slaan. Ik zie dat ze moet blozen. Ik voel heel even kriebels in mijn buik. Nee Ben! Dit kan niet! ik kan niet verliefd op haar worden, maar ze is zo enorm schattig dat ik wel moet. Ze is zo veel leuker dan ik had verwacht! Eigenlijk is ze helemaal niet zo lelijk.. Haar blauwe ogen staan prachtig bij haar vuur rode haar. Haar ogen.. ze zaten al die tijd verscholen achter haar bril. Haar rode haar.. zat al die tijd verscholen onder haar cappuchon. Hij lange slanke benen... zaten al die tijd verscholen onder haar leggings. Ze is zo onzeker als maar kan. Ik geloof dat door mijn actie om haar mee uit te vragen ze eindelijk het gevoel heeft gekregen dat ze zich niet hoeft te verschuilen.

"Wat staar je toch naar me?" vraagt ze met een onzekere stem.

"uh..uh.. sorry..."

Ze kijkt onzeker weg. Even was ik verdwaald in haar ogen. Ik bestel nog een cola aan de bar en kijk weer op mijn mobiel. Het is al half 8!! Shit! ik kijk naar mijn berichten en zie dat mijn moeder mij 4 keer heeft gebeld en kijk dan op mijn whatsapp, 14 berichten van mijn moeder!! Ik stuur haar een berichtje terug dat ik vandaag bij Michiel eet en ik dat was vergeten te zeggen. Ze reageerd dat het oké is, ik neem opgelucht adem.

"Je kijkt moeilijk is er iets?" vraagt ze ongerust.

"oh niks, mijn moeder vroeg waar ik was, heb gezegd dat ik bij Michiel eet."

"oh, oké."

"Zullen we anders ergens naar toe?" vraag ik met grote ogen.

"Sorry, maar ik moet zo naar huis..."

"Snap ik. Welke kant moet je op? Dan kunnen we misschien samen fietsen." vraag ik hoopvol. Ik hoop dat ze dezelfde kant op moet.

POV Iris

"Ik moet hier rechtdoor."

"Mooi zo! Ik ook" zegt hij met een lachje.
Telkens als hij lacht is hij zo super schattig! Ik kan het nog steeds niet geloven dat hij mij mee uit heeft gevraagd. Ik voel me beter dan ooit, mooier dan ooit. Hij heeft mij zelfvertrouwen gegeven.
 Ik pak mijn sleutel uit mijn jaszak en steek hem in het slot van mijn fiets. Benjamin doet hetzelfde en pakt zijn mobiel, waarschijnlijk om te kijken hoe laat het is. Ik stap op mijn fiets, ik lach naar hem. Ik krijg heel even kriebels in mijn buik. Man, wat is hij leuk. Waarom kiest hij mij toch uit, uit al die veel leukere meiden? Hij verdient mij niet! Die gedachtes maken mij onzeker..

"Oh, wacht! Ik moet nog langs mijn tante, om iets op te halen." inproviseer ik snel.

"Oh... jammer.." zegt hij betreurd.

"Sorry, vind je het erg?" ik voel me schuldig, maar hij verdient mij niet. Hij moet maar opzoek naar een ander, een meisje die hij wél verdient!

"j.. uh.. nee.. Als je dat wil moet je dat doen." en hij geeft me een knipoog. Ik voel me warm van binnen.

"Sorry, ik moet gaan." ik stap op mijn fiets en fiets weg.

Gelukkig, dit hoofdstuk is wat langer dan de andere. Ideeën zijn altijd welkom!

Vote?

Comment?

Follow?

Please?