De weddenschap

Hoofdstuk 2

POV Benjamin

PIEPPIEPPIEP! langzaam openen mijn ogen. Ik zet de wekker uit en ga weer liggen. Ik spring op en kijk weer naar de wekker. 10.15??? ZO LAAT? Hoe kan ik door mijn wekker zijn heen geslapen? Dat wordt toch al 8 uur melden... dan kan ik beter rustig aan doen. traag loop ik naar de badkamer en zet de douche ijskoud aan. Ik springt er onder en ben gelijk weer fris en fruitig. Wanneer ik beneden kom is iedereen al weg. Mooi zo, dan heb ik geen gezeik aan me kop. In een normaal tempo smeer ik mijn brood en ga op de bank zitten. Wanneer ik de tv aanzet staat het nieuws nog aan, waarbij er onderaan de tijd staat. is het nu al 10.30? Jemig, de tijd gaat zo snel... Op school denken ze vast dat ik niet kom vanwege de weddenschap. Ik besluit om om 11.00 naar school te gaan, dan is het pauzen en valt het niet op dat ik veelste laat ben. Wanneer mijn brood op is, loop ik naar mijn kamer en trek het eerste wat ik zie aan. Als ik er nou lelijk uitzie vandaag, misschien zegt Iris dan nee. Ik pak mijn tas voor de vakken die nog moeten komen en trek mijn jas aan. Onderweg naar school bedenk ik hoe Iris zal reageren. Ze zal vast verbaast zijn dat zo'n super lekkerding haar mij uitvraagt. Ik moet lachen, maar het lukt me toch om het in te houden. Als ik de hoek om fiets zie ik al de ingang van de school. Hoe dichterbij ik kom hoe meer ik zie van het schoolplein. Er lopen al kinderen het schoolplein op zoals gewoonlijk voor de pauze. Ik kijk op mij horloge en zie dat het over 1 minuut 11.00 is, precies op tijd. Ik parkeer mijn fiets en zit nog een beetje op mijn mobiel. Pas wanneer de bel gaat loop ik naar binnen. Ik ga zitten aan een tafel en zie dat er al meer kinderen aan komen lopen. meestal probeert de bovenbouw, waaronder ik, eerder te zijn dan de brugpiepers. Dus zullen mijn vrienden er zo wel aankomen.

"Meneer Paskamp?"

Ik schrik, ben ik dan toch gesnapt? Ik kijk achter me en zie daar Michiel staan. Ik schiet in de lach.

"Je hebt me altijd weer te pakken man. Ik schrok echt" zeg ik lachend.

"Waar was je al die tijd? We dachten dat je Iris niet mee uit durfde te vragen."

"Ja sorry. Had me verslapen. Maar waar is de rest?"  Ik kijk een beetje om me heen of ik ze zie.

"Die moeten nablijven, zoals altijd haha"

"Oh ja, maar natuurlijk."

en we schieten in de lach.

Een kwartier later lopen Daan, Willem, Thomas en luuk de  hoek om richting de tafel waar ik en Benjamin zitten. Een voor een schut ik ze de hand zoals jongens dat doen. Waarschijnlijk beginnen ze gelijk over de weddenschap.

"Spijbelen? Ben je bang om Iris mee uit te vragen?" pest Thomas voor de gein.

En ja hoor... daar komt het al...

"Ja eigenlijk wel..." zeg ik vol sarcasme.

De andere beginnen me verbaast aan te kijken.

"Nee, natuurlijk niet. Ik heb me gewoon verslapen." dol ik.

En de rest begint te lachen. Daar zit Iris, op het bankje waar ze altijd zit. Ze heeft een lange rode rok aan met daar boven een groen gestreept shirtje en daar op een zwart vest. Ze draagt haar cappuchon over haar vuur rode haar, met haar bril op haar neus. Onder haar zwarte legging verstoppen lange dunne benen, met daaronder rode gympen. Een date en het is klaar, zo erg is het toch niet? Ik sta op en loop naar haar toe. Vol twijfels ga ik naast haar zitten. Verbaast draait ze haar hoofd naar me toe. Ze begint rood te worden.

"Iris toch? Ik wou vragen of we vanavond wat konden drinken in het café?"

"Ik? serieus?" vraagt ze met grote ogen en rode wangen.

"Ja jij! ik ga niet voor niets naast je zitten."

"Is dit een grap?"

ze kijkt me verbaast, vragend en verlegen aan tegelijkertijd. Wat moet ik nu zeggen? Het is inderdaad een grap! Ik aarsel even, maar geef dan toch antwoord.

"Nee, geen grap. Ik wil je graag beter leren kennen." lieg ik.

Dit is dus hoofdstuk 2. Als je nog ideeën hebt voor hoofdstuk 3, comment please! Ik zou graag jullie ideeën willen horen en mijn boek verbeteren!! kussies ♥