De weddenschap

Hoofdstuk 8

POV Benjamin

Langzaam ontwaak ik uit mijn slaap. Wanneer ik mijn ogen open kijk ik recht in de ogen van mijn vader. Ik schrik en schiet overeind.

''PAP?'' roep ik wat luider.

''Niet zo hard, mama ligt nog te slapen!''

''Uh sorry pap! Het is niet wat het lijkt!'' zeg ik ongerust en nu wat zachter.

''Wat lijkt niet op wat? Je bent nog een beetje aan het dromen, he? Ik denk niet dat je weer naar school kan hoor.'' mijn vader kijkt me raar aan.

Ik kijk hem vragend aan. Ik snap het niet...

''Maar...?''

Ik kijk naast me, maar Iris ligt er niet. He? Hoe kan dit? Heb ik alles gedroomd? Mijn vader loopt mijn kamer uit. Vermoedelijk gaat hij naar beneden om zijn krant te lezen. Ik sta op uit bed en trek mijn kleren van gisteren uit en trek mijn fijnste joggingsbroek aan en een wijd shirt. Ik haal mijn mobiel van de oplader en zie dat het lichtje brand. Ik klik hem aan, Iris heeft me een berichtje gestuurd! 

Hee Benjamin! Toen ik naar huis ging sliep je nog en ik wou je niet wakker maken ^^ Ik vond het heel gezellig xx Iris ♥

Heb ik niet gemerkt dat ze weg ging? Waarom niet? Dan had ik haar nog gedag kunnen zeggen! Hoe kan ik nou zo stom zijn? Ik moet snel mijn excuses aanbieden.

Hee Iris! Het spijt me zo dat ik niet wakker werd!! Hoe kan ik het goedmaken? xx Ben

haar berichtje was gisteren verstuurd rond half 7. het is nu 12 uur later, dus is het nu half 7 's ochtends, dus ze zal het waarschijnlijk nu niet zien. Wat zal ze wel niet van me denken? Waarschijnlijk gaat ze vandaag weer naar school, maar op school kan ik ook niet met der praten, dat zullen mijn vrienden zien en dan heb ik geen vrienden meer... Ik blijf gewoon thuis en dan vraag ik of ze vanmiddag hier heen kan komen. Ik loop de trap af naar beneden. Mijn vader is aan het douchen, meestal doet hij dat in 5 minuten, dus ik moet snel zijn. Ik pak snel een aangebroken zak chips en een flesje fanta. Ik pak de laptop en probeer zo snel en stil mogelijk weer naar mijn kamer te lopen. Ik schuif de laptop onder mijn bed en hetzelfde doe ik met de zak chips en fanta. Ik leg er nog snel wat kleren op en naast, zodat het niet meer te zien valt. Ik spring samen met mijn mobiel in bed. Ik check mijn instagram en snapchat snel en kijk of Iris het berichtje al heeft gelezen. Ik hoor dat de douche is gestopt en dat mijn vader naar zijn slaapkamer loopt. Waarschijnlijk gaat ie straks hier kijken of doei zeggen. En ja hoor... Ik hoor de voetstappen mijn kant op komen. De deur klink gaat om laag en ik hoor het gekraak van de deur al. Ik spring onder de deken en doe als of ik slaap. De zware ademhaling van mijn vader is goed te horen. Ik probeer zo stil mogelijk te liggen. Ik hoor voetstappen uit mijn kamer lopen en de deur dicht gaan. Gelukkig ging dat goed.

POV Iris

PLING! Ik grijp gelijk naar mijn mobiel. Het is Benjamin!

Hee Iris! Het spijt me zo dat ik niet wakker werd!! Hoe kan ik het goedmaken? xx Ben

Het was niet zo leuk dat hij niet wakker werd, maar zo erg is het toch ook niet? Ik vind het wel schattig dat hij het zo serieus neemt. Zal hij vandaag weer naar school gaan?  dan kunnen we samen spijbelen. Ik kwam er laatst zo makkelijk van af, dat moet nog een keer lukken.

Schatje, is niet erg! Ik ga vandaag naar school, misschien kunnen we weer samen spijbelen ;)

Hopelijk zegt hij ja. Ik heb echt geen zin in school! Ik wil samen met Benjamin zijn! Oké, Benjamin uit mijn hoofd, ik moet me aankleden. Het is inmiddels 7 uur. Ik trek mijn nieuwe high waisted jeans aan en de witte croptop die ik met mijn zus heb gekocht. (sorry dat ik geen stuk heb geschreven over het shoppen van Iris met haar zus, maar dat hebben ze dus al gedaan ^-^) Ik loop rustig naar de badkamer, want ik weet dat ik mog tijd zat heb. Terwijl ik mijn tanden aan het poetsen ben borstel ik mijn haar. Ik spuug de tandpasta uit en spoel mijn mond met wat water. In het kastje dat aan de muur hangt liggen mijn lensen. Ik stop ze een voor een en heel voorzichtig in mijn ogen. Die lenzen zijn nog steeds wennen. Ik steek mijn haar op in een staart en pak mijn toilettas. In de toilettas zit mijn make up dat ik laatst gekochten heb met advies van mijn zus. Ik knijp wat foundation op mijn hand, dat ik vervolgens gelijk over mijn gezicht smeer. Een soort lichtere foundation, genaamd concealer, smeer ik onder mijn ogen. Mijn zus heeft mij verteld hoe dat allemaal moet. Ik poeder het geheel af met een kleurloze poeder. Ik breng een beetje mascara aan met het gevoel dat het zo wel goed zit. Ik pak mijn tas van mijn kamer en loop naar beneden om mijn ontbijt te eten. Mijn ouders kijken me raar aan.

''Wat?''

''Uh.. Niks..'' zegt mijn vader terwijl hij verbijsterd naar mijn outfit zit te kijken.

''Je ziet er gewoon anders uit.'' verklaard mijn moeder.

''Ja klopt! Het is beter zo.'' ik lach naar ze.

Wanneer ik de keuken in loop voel ik hun ogen branden op mijn rug. Ik negeer het maar en smeer mijn brood. Ik prop het bolletje met hagelslag in mijn mond en loop naar de voordeur waar mijn schoenen staan. Ik laat mijn voeten in mijn bruine Timberlands glijden. Ik pak mijn sleutels, mobiel en tas en ik ben ready to go.Terwijl ik naar school fiets denk ik aan van alles. Hoe zullen ze op school reageren? Geen bril, make up, andere kleding. Zullen ze me wel herkennen? Ik ben al helemaal benieuwd hoe Benjamin zal reageren. Meestal kleed ik me zo aan buiten school, als ik naar Benjamin ga. Als ik eenmaal op school ben aangekomen, word ik pas echt zenuwachtig. Ik zie al een paar mensen opkijken. Niet heel lang, ze kennen me waarschijnlijk niet. Wanneer ik naar binnen loop zie ik de vrienden van Benjamin aan een tafel zitten, maar Benjamin is nergens te bekennen. Zal hij dan toch nog ziek zijn? Ik loop naar zijn vrienden toe. Oké Iris, gewoon normaal vragen waar Benjamin is.

''Hee, weten jullie waar Benjamin is?'' ik lach terwijl ik dat vraag.

Ze kijken me alle vijf met grote ogen aan.

''En jij bent?'' vraagt Micheal.

''Ik ben Iris! Sorry, maar volgens mij zit ik echt al 2 jaar bij jullie in de klas.'' ik kijk ze raar aan. Herkennen ze me dan echt niet? Hun ogen worden nog groter. Ik voel me bekeken...

''Wat? Iris? Serieus?'' Thomas kijkt me raar aan terwijl hij dat zegt.

''Ja! En waar is Benjamin?'' ik raak nu een beetje ongeduldig...

''Benjamin is nog ziek. Maar, kom maar bij ons zitten. Aangezien Benjamin er niet is.'' zegt Daan terwijl hij mij verleidelijk aan probeert te kijken.

''Nee, laat maar. Ik ga wel naar hem toe.'' als ik weg loop hoor ik hun allemaal praten. Ik hoor mijn naam een paar keer, ze zullen verrast zijn.

Ik pak mijn fiets en fiets richting het huis van Benjamin. Om het hoekje kijk ik even of er een auto staat. De oprit is zo goed als leeg. Ik fiets verder tot zijn huis. Ik zet mijn fiets tegen het hek en loop verder. Als ik voor de deur sta adem ik nog even 1 keer diep in en uit. Ik druk de bel in en hij gaat af. Dingdong...

Haaihaaii! Sorry  ik deed opzich best lang over dit hoofdstuk, omdat ik telkens kleine stukjes verder schreef.. Hoop dat jullie het goed genoeg vinden!

Please vote, comment of follow! THANKYOUU ♥♥

Oh en btw, 100 READS!! Yeaahh! Ik ben best blij, want ik heb pas 8 hoofdstukken ^-^