Kasım ayında rastlantısı mümkünsüz şey yaz yağmuruna yakalanmak değil mi? Ama bizim adam yakalandı.
Bir buz dağını eritmek olmaz değil mi? Ama bizim kadın eridi.
Buz gibi bir dünyayı sevgi ve aşkının sıcaklığıyla eritdi adam.
Tüm acılarına, yaşadığ...
" Yine mi hazan vakti geliyor gizliden Sessizce vuruyor diplerden Yine mi seher vakti geliyor inceden Tek tek sırlar çıkıyor içinden "
..
Put gibi kalmıştı öyle adam. Karşısındaki karısı olmasa, ağzına geleni söyler ve yanından kovardı. Doğru olamazdı ki. Onlar parasızdılar. Onlar yetimdiler. Nereye giderlerdi ki? Bildiğine göre Sezenin ailesi de bir araba kazasında ölmüşlerdi. Öyle akrabası yoktu, arkadaşı yoktu. Kafayı yiyecekti en sonunda. "Ne saçmalıyorsun?" aslında karısına böyle sert çıkışmak istemiyordu ama sinirliydi. "Doğruları söylüyorum. En son ilk evlenme teklifini reddedince saçmalamıştım." deyip hızla ayağa kalktı. Karısının kalkmasıyla Raşit bey de ayaklanmış yapışmıştı sevdiğinin kolundan. "Doğru mu? Peki ya nerede yaşıyor? Hayatları nasıl? Yüzü nasıl kızın?" diye yüreğinin bunlara katlanamadığını bildiği halde acımasızca sıralamıştı tüm acıları geçen yıllarda gömen soruları. "Niye endişelendiğini biliyorum. Seni rahatlatacak birşey söyleyeyim mi?" deyip sevgiyle kocasının gözüne baktı kadın. Raşit bey yorgunca gülümsündü kadınına. Eşinin kolunu bırakıp iki elini yılların vermiş olduğu şefkatle tuttu. Başını yavaşça sağa doğru eğip karısının gözleriyle aynı hizaya getirdi gözlerini. "Lütfen. Lütfen Selime.. Kalbim, kalbim daha fazla kaldıramaz. Bu kalbim Sezenle Raufun nelerine dayandı, ama , ama Havine dayanamaz. Belki, belki Sezende suç vardı. Lakin, Havinde suç yok. O anne karnından çıktığı gibi temiz." göğsünden kahırla çıkan cümleler Selimenin gözlerinden inci inci süzülmüştü küçük kız çocuğunu andıran al yanaklarına. "Onun bir şirketi var. 'Sezenler' şirketi var. O annesine Rapunzel hikayesinin gerçek versiyonunu yaşatıyor. Sezen bir kalede ve ona hiç kimse, ama hiç kimse dokunamaz. Ona yaklaşmak isteyenler karşılarında Havini buluyorlar. Havin asla bir cadı değil, ancak Sezen bir Rapunzel. Havin Sezenin geçmişini geri vermiş. Geçmiş yaşantısını avuçlarına koymuş." gözlerinden yanaklarına doğru süzülmeye devam eden gözyaşları konuşmasını zorlasa da sonunda bitire bilmişti. "Şirket mi kurmuş?" diye dondu adam. "Evet, dört yıllık bir şirketi var. Ancak onu hafife almamalıyız, çok güçlü bir kız. Dört yılda çok gerekli ve meşhur projelere el atmış. Camiada en genç kadın CEO diye tanınıyor. Erkekler genellikle CEO, kadınlarsa, buzlar kraliçesi diyorlar. Ayrıca Sezen işine devam ediyor; Cinayet şube amiri. Rütbesi yükselmiş." deyip gülümsedi kadın. "Resmi var mı? Havinin resmi var mı?" diye telaşla sordu Raşit bey. "Var, var. Bekle, telefonumu alıp geliyorum." deyip içeriye doğru koştu kadın. Arkasından; "Çabuk ol Selime." diye bağırdı adam heyecanlı heyecanlı. Gözlerini kapatıp gülümsedi adam. Güçlüydü. Anne kız onlara inat hayattaydılar. Bir 'oh' çekmişti sonunda. Evet, onlarla nasıl karşılaşacağını bilmiyordu. Onlar yıllar önce her şeye susan bu vicdansızları nasıl karşılayacak onu da bilmiyordu. Fakat sevinçliydi, onun canından, kanından olanlar hala yaşıyor, nefes alıyordu. Nefes almakla kalmayıp, öz oğluna da nefes oluyorlardı. Hızla gelen karısının önüne geçti adam. Kadın telefonu eşine taraf çevirdi. İlk birşey anlamasa da, sonra gözleri parladı Raşit beyin. "Çok güzel.." diye fısıldaya bildi ancak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
