'Jace ga je even mee naar boven?' vraag ik als we het eten op hebben en hij knikt. Mama is in de tuin alle planten water aan het geven. Ik ga op het bed zitten en gebaar dat hij langs mij komt zitten. Hij gaat in kleermakerszit tegenover me zitten. 'even terugkomend op ons gesprek in het park toen jij naar die zwangere vrouw wees.' ik voel tranen omhoog komen maar ik druk het weg zo goed als ik kan. 'Zou jij het echt niet erg vinden, stel ik zou op deze leeftijd zwanger raken' vraag ik en hij kijkt me bezorgd aan. 'Ben je zwanger dan?' vraagt hij bezorgd. Tranen springen in mijn ogen en ik begin te huilen. Jace weet genoeg en hij kruipt naar me toe. 'Natuurlijk vind ik dat niet erg, het is wel vroeg, maar we maken er samen het beste van' zijn woorden laten mijn hart smelten en hij trekt me in een knuffel. 'Hoelang weet je het al? Vertel me alles' ik zucht en geef hem de envelop. 'Wat is dit?' vraagt hij en ik leg mijn hand erop 'Ik had 4 weken geleden al ongesteld moeten worden. Gister ben ik bij de huisarts geweest en zij raadde me aan om een zwangerschapstest te doen. Die heb ik gedaan.' ik maak het de lade van mijn nachtkasje open en pak de test eruit en geef hem aan Jace. 'toen ik zag dat hij positief was ging ik informatie opzoeken. Toen heb ik een afspraak gemaakt bij een Gynaecoloog en daar ben ik vanmorgen geweest.' ik gebaar hem dat hij de envelop open maakt. Hij opent de envelop en haalt de foto's eruit. Ik zie dat hij tranen in zijn ogen krijgt.
'Onze eigen mini' zegt hij trots. 'weet je moeder dit al?' vraagt hij terwijl hij zijn tranen wegveegt met zijn mouw. 'nee nog niet' antwoord ik. Met nadruk op de "Nog". 'Dan gaan we het haar nu vertellen' zegt Jace en hij loopt naar de deur. 'kom!' zegt hij en ik stap voorzichtig van het bed af. Voor ik de trap afloop sla ik af naar de badkamer. Ik ga voor de spiegel staan en Jace komt naast me staan. Je kunt duidelijk zien dat we allebei gehuild hebben. Jace slaat zijn arm over me heen en troost me. 'Wij kunnen dit!' motiveert hij me en hij trekt me de badkamer uit. Als we beneden komen is mama bezig met de vaatwasser.
'Hebben jullie gehuild?' vraagt mama bezorgd en ik ga naast Jace staan. Hij legt zijn arm om mij heen 'Je word oma' zegt Jace gauw en ik barst in tranen uit. Thank God Jace! Mama komt met een bezorgd gezicht naar ons toe. Ze pakt mijn hoofd vast en veegt mijn tranen weg. 'Oh my gosh liefje ben je zwanger?' vraagt ze en ik knik. Ze geeft me een knuffel en ze neemt me mee naar de bank. 'hoelang weet je dit al?' vraagt ze en ik leg alles uit. 'Gister ben ik bij de huisarts geweest, en gister middag heb ik een test gedaan. Vanmorgen ben ik bij de Gynaecoloog geweest. Ongeveer 7 weken ben ik zwanger' huil ik. Mama trekt me in een knuffel 'we gaan er samen het beste van maken lieverd' stelt ze me gerust.
Ja... dit was een goede beslissing. En ik ben blij met de reactie van Jace en mama.
'Heb je ook foto's van de echo?' vraagt mama nieuwsgierig. 'Ja, die heb ik' zeg ik trots en ik ren naar boven om ze te halen. Als ik terug kom staat mama in de kamer met een lijstje. 'kom hier, dan lijsten we ze in' zegt mama en ze doet de foto's in een lijstje. Dan hang ik ze op boven de tv. 'dan kun je de volgende foto's erbij hangen' zegt mama.
JE LEEST
Teenmom
General Fiction//VOLTOOID// Als je op je 16e erachter komt dat je per ongeluk zwanger bent geraakt.... Aan wie ga je het vertellen? Houd je het kindje of laat je het weghalen? En wat als er veel complicaties bij komen?
