Teenmom

Hoofdstuk 7

Anna 35 weken zwanger

De laatste kleertjes zijn klaar en ik begin vandaag aan mijn vluchtkoffer. Dat is een koffer met kleding voor mijzelf en spullen voor de baby, zodat mocht ik plots beginnen met bevallen, ik meteen weg kan naar het ziekenhuis. Dat is ook de reden dat Jace met spoed een rijbewijs gehaald heeft. 

Pyjama, extra pyjama, ondergoed, kraamverband, joggingbroek, setjes normale kleding, pyjamaatje voor de baby, reserve pyjamaatje, kleertjes, billendoekjes, luiertjes, hydrofiel doeken. Alles ligt in stapeltjes op mijn bed. Ik kijk op mijn lijstje en als ik alles bij elkaar gesprokkeld heb, stop ik alles in mijn koffer. Die zet ik achter het bed neer. 'Mama, mijn vluchtkoffer staat achter mijn bed, tegen de muur.' maak ik duidelijk. Jace is nog niet huis van werk en hem vertel ik dat ook meteen zodra hij thuis is. 

Ik haal het beddengoed van het bed en stop ze in de wasmachine. Dan ga ik even op bed liggen om uit te rusten. Als de wasmachine na een uurtje piept sta ik op en doe het schone beddengoed in de droger. Dan hoor ik Jace thuis komen en loop ik naar hem toe. 'Hey schatje' begroet ik hem en hij geeft me een kus. 'Hoe was je dag?' vraagt hij nieuwsgierig. 'Goed hoor, en die van jou?' stel ik de vraag terug. 'beetje saai' antwoord hij en we lopen de woonkamer binnen. Ik zet thee voor ons twee en pak de trommel met koekjes. 

We gaan op de bank zitten en ik vertel Jace van de vluchtkoffer. Hij snapt alles en we besluiten om televisie te gaan kijken. Ik ga, zoals gewoonlijk, tegen Jace aan zitten en ik leg mijn hand op de zijne. Als na een poosje onze kleine meid haar wil duidelijk maakt leg ik zijn hand op mijn buik. De mijne erbovenop. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en samen focussen we ons op mijn buik, die inmiddels echt al heel groot geworden is. En wonder boven wonder vallen het aantal striemen mee. 

Langzaam trekt Jace mij bij hem op schoot en hij blijft mijn buik vasthouden. Hij legt zijn schouder opnieuw op mijn schouder als ik geheel op zijn schoot zit. Wat een heerlijk gevoel is dit. Hij houd me beschermend vast. Als de droger piept geeft Jace me een speels duwtje in mijn rug 'je was is klaar' zegt hij en ik sta op. Ik loop naar boven en pak een wasmand. Ik maak de droger open en doe de schone was in de wasmand. Als ik hem op probeer te tillen gaat het niet zoals gepland. Jeetje wat is die zwaar. En mijn buik zit in de weg. 'JACE!!!!' roep ik en hij komt als een gek naar boven gerend. 'kun je die wasmand naar beneden tillen?' vraag ik en Jace zijn gezicht ziet er meteen een stuk geruster uit. 'tuurlijk' antwoord hij en hij tilt de wasmand naar beneden. 'waar mag hij heen?' vraagt hij. 'Naar de tuin' antwoord ik. Ik hang mijn lakens altijd nog even buiten op, dan zijn ze helemaal fris als ik ze terug op het bed doe. Jace zet de wasmand neer en begint met het beddengoed ophangen. Ik help hem mee en als we klaar zijn haalt hij het dekbed van boven en hangt die ook even te luchten.

Na een uurtje haal ik alles af en tilt Jace alles weer naar boven. Ik maak het bed op (met een beetje hulp van Jace) en daarna plof ik uitgeteld op het bed. Jace loopt vast naar beneden en begint aan het eten. Als het klaar is roept mama me. Ik loop naar beneden en schuif aan tafel.

'wil je eigenlijk nog iets van een pufcursus of iets dergelijks?' vraagt mama. 'nee, ik laat alles gewoon op me afkomen.' antwoord ik zelfverzekerd. Ik ben al 35 weken zwanger, dus het komt al steeds dichterbij. Pufcursus had ik sowieso niet gewild, maar mama is er ook wel erg laat mee. Maar dat geeft niet, het is ook gewoon lief dat ze eraan denkt. 'ik puf je er wel doorheen' zegt Jace stoer. 'en ik ondersteun Jace wel' reageert mama.

Ik help mama met de vaatwasser inruimen en ga daarna naar boven. Ik zet een film aan en Jace komt langs me liggen. Ik val al gauw in slaap, en Jace kijkt zoals gewoonlijk alleen de film af. Als ik na een uur wakker word van Jace die lacht kom ik niet meer in slaap. Een raar gevoel in mijn onderbuik houd me wakker. Het gaat wel weg. Houd ik vol en ik ga anders liggen. Maar het rare gevoel gaat niet weg. Het voelt een beetje alsof ik ongesteld moet worden. Een zeurende buikpijn, alleen die iets erger is als menstruatiepijn. 

'Gaat alles goed?' vraagt Jace bezorgd. 'Ja hoor' reageer ik koetjes. 'Echt niet je ligt helemaal te verkrampen hier' Zegt Jace en hij pakt me vast. 'Anna gaat het?' vraagt hij nog een keer. 'Ja... het gaat' antwoord ik en een kreun verlaat mijn mond. 'Echt niet ik haal je moeder' beslist Jace en hij loopt weg. 'Zou je even mee naar boven kunnen komen? Anna zegt dat het gaat maar ze ligt helemaal te verkrampen op bed' hoor ik Jace zeggen. Mama staat meteen op en samen komen ze naar boven. 

'Anna wat is er liefje?' vraag mama bezorgd. Een pijnscheut schiet door mijn buik heen en ik houd het niet meer. 'Mijn buik doet zo'n pijn' zeg ik met tranen in mijn ogen. 'Kun je beschrijven wat voor pijn het is? Heb je het ooit eerder gevoeld?' probeert mama. 'Het lijkt een beetje op menstruatiepijn maar dan veel erger' antwoord ik. Mama pakt haar telefoon. 'Dan ga ik nu de gynaecoloog bellen, ik denk dat jij weeën krijgt. ' zegt mama en ze loopt weg. Jace komt langs me zitten en houd mijn hand vast. 'Het komt allemaal goed!' stelt hij me gerust.