Feel // l.p // tłumaczenie

p i ę ć

Od czterech ostatnich tygodni, to dzisiaj był dzień, kiedy Liam i Lana zobaczyli siebie w miejscu publicznym.  Cztery tygodnie odkąd patrzyli na siebie. Przez łzy,  koszmary i krzyki  które przeżyli, by stwierdzić, że oboje już wyleczyli się z siebie nawzajem.

Lana chodziła po centrum handlowym z przyjaciółmi, śmiejąc się.  Jednak jednym spojrzeniem, gdy odwróciła głowę, ujrzała Liama z jakąś dziewczyną idących obok siebie.

Liam mógł poczuć na sobie czyjeś spojrzenie, bo odwrócił się znajdując Lanę, która zerkała na niego parę razy.  Brakowało mu dzwonienia do niej codziennie i spojrzenia jej niewinnych, czekoladowych oczu. Popatrzył na dziewczynę idącą obok niego o imieniu Kate, wiedząc, że była niczym w porównaniu do Lany.

Przeniósł wzrok z powrotem na Lanę, i mógłby powiedzieć, że ból sprawiało jej choćby patrzenie na niego. Czuł jakby coś przygniatało jego klatkę piersiową, tak, że nie mógł już dłużej jej obserwować.

Zobaczył ją i od razu poczuł się winny, przez to co zrobił.

Nim się zorientowali, oboje minęli siebie, ramię w ramię, z dziwną ciszą.

I w tamtym momencie Liam i Lana zdali sobie sprawę z jednej rzeczy.

Oboje wyleczyli się z siebie nawzajem. Oboje przewrócili kartki na nowy rozdział. Po przeżyciu złamania serca, zrozumieli, że jeszcze wiele razy taka sytuacja się powtórzy, dopóki nie znajdą tej jedynej drugiej połówki.

Nie ma powodu, by patrzeć wstecz, kiedy ma się tyle przed sobą.

KONIEC.

Okej, ludzie, wiec oto koniec historii Lany i Liama. Kiedy ją czytałam po raz pierwszy, nabrałam chęci na tłumaczenie właśnie po przeczytaniu ostatniej linijki, napisanej kursywą. Mam nadzieję, że to krótkie FF Wam się podobało i „morał” również ;) Choć pewnie i tak, każdy odbierze to na inny sposób.

Dziękuję tym, którzy to przeczytali – o ile w ogóle ktoś taki się znalazł :x Jednak mam nadzieję, że w przyszłym czasie więcej osób tutaj zaglądnie ^^

Więc dziękuję i zapraszam na inne moje prace! xx

Ily ♥