HAYAT ANLAMIM +18

ARTIK YETER Mİ SANKİ?

**
HAYATINIZDA YAŞANMASINI İSTEMEDİĞİNİZ ŞEYLERİN OLMAMASI İÇİN ÇABA GÖSTERMELİSİNİZ...
**

Ah kafamdaki ağrının yanında alarmın çalması beni daha çok sinir etmişti.Kalkmak zorundayım okula geç kalıcam.Okulum bitmesine yakın SEUL'den BUSAN 'a taşındık. Neden olduğunu sormayın,anlatmam uzun zaman alır.

Kalktım ve günlük işlerimi halledip üzerimi giyindim.Odamdan çıkıp aşağıya indim. (evimiz iki katlı)Annem evde değildi.Yanımızda çalışan ablaya annemin nerde olduğunu sordum.

ABLA:Canım annen erkenden çıktı.Akşam gelmeyeceğini.Bir arkadaşının ona ihtiyacı olduğunu söyledi.

BEN:Peki be çıkıyorum.Kolay gelsin.

Okula gelmiştim.Ah kafam sert bişeye çarptı.Kafam öne eyik yürüdüğüm için kim olduğunu görmek için kafamı kaldırdım.
Ahh bu...Bir dakika....Bu çocukken sinir olduğum ama sinirimi sevgiye çeviren çocuk.
Bana gülümseyerek baktı.

Beni hatırlıyor mu?

HYE WOO:Ah önüne neden bakmıyorsun..gülerek.

Yanındaki kız kim acaba.

BEN:Ah şey pardon yanlışlıkla oldu ama sen de önüne bakmıyorsun...sinirliydim.

HYE WOO:Seninle kavga edemem.Yanımdaki kızla geçirmem gereken güzel vakitlerimi harcayamam...Kızın gözlerinin içine bakarak.

Ahh gözlerim dolmaya hazırdı zaten dimi hiç beklemeden?
Zaman kaybetbetmeden önlerinden çıktım.

Kafamı eyerek yürümeye devam ediyordum,bir yandan da gözlerimden yaşlar geliyordu tabii.

AHH YİNE KAFAM SERT BİŞEYE ÇARPTI AMA BU DAHA SERTTİ.

Kafamı kaldırıp yaşlı gözlerle karşımdakine baktım.O bana şaşkın bir şekilde.

??:............?

Hadi bakalım devamını merak edenler kimler??

İlk hikayemde beni yanlız bırakmazsınız umarım...