Sessizliğimin sesi...[Yarı Teksting]

0.6💙

Üstüme yüksek bel pantolonumu ve bol kısa kollu tişörtümü geçirerek spor ayakkabılarımı giydim. Kulaklığımı takarak müziği açtım ve markete doğru yola çıktım.

Zaten uzakta olmayan markete on dakika sonra geldiğimde yiyeceğim çikolataların tadını damağımda hissetmiştim bile. Otomatik kapıdan kendimi içeri atar atmaz. Çikolata bölümüne koştum çeşit çeşit çikolata gözlerimin önüne serilirken heyecanla elime doldurdum ve kasaya ilerledim.

Bir şeyleri düşünmemeye karar vermiştim bilinmeyenin bana bir zararı dokunmayacağını düşünüyordum. Çikolatalarımın parasını kasada ki adama uzatırken ensemde bir nefes hissetmemle irkildim.

Tam o sırada arka tarafımı biri sıktığında hızla ileri kaçtım ve arkamı döndüm nefesim düzensizleşmişti ve ölesiye korkuyordum bu iğrenç davranışı hak edecek ne yapmıştım gözlerim sulanırken karşımda duran kişiyi görmemle daha da korktum ve anında marketten çıkarak eve koştum.

Ağlaya ağlaya kendimden tiksinircesine çaresizliğime lanetler savurarak koştum.

En sonunda kendimi odama attığımda herşeyi yere serdim.

En sonunda yere fırlattığım vazo parçaları. Beni geçmişe götürürken..

Daha ne kadar sessizliğimi fırsat bilip vücuduma dokunabileceklerimi düşündüm.

Bundan iki yıl önce ki tecavüz girişimini düşündüm...

Ruhum avaz avaz çığlıklar atarken. Bu evi elizyayı ereni emreyi teyzemi hak etmediğimi düşündüm.

Kendimi bu eziyetten kurtarmak istiyordun kendimi lavaboya kilitledim ve aynada dağınık görüntüme bakarak yere attım kendimi.

Telefonum içerde çalıyordu ama artık kimse umrumda değildi. Tek istediğim artık bu eziyetten kurtulmaktı.

Sevemezdim ben. bu saatten sonra kimse de sevmesindi beni.

Dolaptan aldığım jiletle en acısız değil en acılı şekilde ölmek için kafamı duşa kabine yasladım ve en derinlere bir kesik attım.

Acı hissetmiyordum en doğru karardı bu.

En başından iki sene önce tecavüz girişiminde bulundukları zaman kendimi öldürmeliydim.

Bu dünya bana değil ben bu dünya ya faylaydım.

İki bileğimden akan kanlar ruhumu daha da derinlere çekerken.

Mutlu ölmek istedim.

Bilinmeyeni bilmek istedim.

Sevilmek istedim.

Erkeklerden nefret etmek değil...Aşık olmak istedim

Ama bu kadardı ve ben artık dayanamıyordum.

Artık gözlerim kararırken.

Bu kadar acıyla yoğrulmuş bedenimin ebediyete yapacağı bu yolculukta.

Arkamdan kimsenin göz yaşı dökmesini istememem tek temenimdi...