ႏွစ္သက္မိေသာစာတိုေလးမ်ား

၄၃

ကိုယ္ကပဲ ခ်စ္ရၿပီး
ကိုယ္ကပဲ လြမ္းရေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့။

သူခ်စ္ ကေရာဘာထူးလဲ
ကိုယ္ကခ်ည္း ခ်စ္ရၿပီး
ကိုယ္ကခ်ည္း လြမ္းရတာပါပဲ။

ဒဏ္ရာနဲ႔ အၾကင္နာကို အမ်ိဳးစား မခြဲတတ္ေတာ့သလို
ကိုယ္ခ်စ္နဲ႔ သူခ်စ္ကို လဲ ကိုယ္ဟာ ေပါင္းမွတ္တတ္ေနပါၿပီ။

ေတာင္စမ္း ၊ ေျမာက္စမ္း ရင္း
ကန္းခဲ့ရတဲ့ ကိုယ့္ေနစြဲေတြမွာ
မင္းတစ္ေယာက္ကိုပဲ ျမင္ခဲ့ၿပီး
ဒဏ္ရာကိုအခ်စ္လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္မွားခဲ့တယ္။
ဒုကၡကိုလဲ သာယာမႈလို႔ အဓိပၸါယ္မွားဖြင့္ပစ္ အံုးမွာပဲ။

မနာတတ္ေတာ့ဘူး။
အထံုလြန္ေနလို႔ ရင္ေတြမနာတတ္ေတာ့ပါဘူး။
ရင္ကြဲနာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ကိုယ္ဟာ
ရင္ကြဲမနာ ကင္ဆာေနာက္ဆံုး အဆင့္မွာေပါ့ ...။
ဒူးေထာက္ရင္းပဲ လက္ေျမႇာက္လိုက္ပါတယ္ ကေလးေရ..💔