Walkie Talkie : The Replacement Contract

chapter 4 : last thing on my mind

Maraming araw na rin ang nakalipas simula nang tumira ako dito sa kaibigan ko.

Kapalit naman nang pagtira ko ay ang pagluluto ko sa boss ni yura na nakatira sa kabilang pinto.

Hmm masarap.
Ang nangyari. Ako ang nagluto. Si yura ang magdedeliver nang food. At ang boss niya ang kakain.

Kung iisipin mo. Nakakatakot kasi hindi pa niya nakita ito sa personal.

I mean,anong kayang hitsura niya?...pero...bahala na...basta ang deal namin ni yura ay nakakabuti sa akin.

Kaya nagpapasalamat talaga ako nang marami sa kanya sa pagpatira niya sa akin.

Andito ngayon ang boyfriend ni yura. At rinig na rinig ko ang tawanan nang dalawa.
Narinig ko pang sinabi nang boyfriend niya.

"honey meron akong malaking surpresa na pinaplano para sa atin...pasasalamat ko sa pagtulong mo sa akin nung isang araw..."

"wahhh...really...?

"your so sweet..."

Nakita ko silang dalawa na masaya.

Naisip ko tuloy kung

Kailangan ko kayang subukan ulit at magbago na rin?

Pero hindi talaga magwowork out ang ganyang paraan...

Or maybe...ill just stay as i am.

"hey rose..tara inom tayo...lets have fun tonight...tayong tatlo lang....treat ko..."

"whoa...my bf is so reliable..."

Free food "but...yeah ofcourse...okay tatapusin ko lang to...malapit na to...."

Yeah...nag enjoy kami. Nagpakalasing kami.

Daniel yoon  pov

Hinatid na ako ni andrew sa bahay ko.
I want to rest na...im so tired.

"are you sure you dont want to eat out?..."

"no,ill just have something delivered..."

"from your employee..."

"yeah..see on monday...."

"okay bye..."

Medyo nagugutom na ako. Wala pa ang pagkain. Siguro hindi pa alam na andito na ako.

Kinuha ko ang walkie talkie.

"bring the food right now"

Yon lang ang sasabihin ko at ilang minuto lang dadating na yon.

Habang wala pa ang pagkain ko....magbibihis muna ako.

"hmmm...mukhang masarap ito sa ngayon ahh...."

Napakain nalang ako nang marami. Mukhang nag iba ang lasa nang pagkain ngayon. Bakit biglang sumarap?

Lumipas ang mga araw.
Bigla bigla na namang sumusulpot  si andrew sa bahay ko.

Alam kasi niya ang passcode ko...kaya nakapasok nang d nagpapaalam.

"yo..whats up social media prince?..."

"nom nom nom nom...andrew wag ka ngang pumasok nang di nagpapaalam... Nom nom nom nom kailangan ko na namang palitan ang passcode ko....nom nom nom nom..."  kumakain kasi ako nang dumating siya.

"alright....taposin mo muna yang kinakain mo bago ka magsalita....o nga pala may plan ka na bang expansion or updates sa lime?....malapit nang 4 th anniversary nito..."

"hmm...pag iisipan ko pa mamaya....."

Nanonood kami nang tv habang kumakain pa ako. As usual...lagi na namang laman ako nang balita.

"amazing!...ikaw na naman ang laman nang balita ngayon..."

"hindi nga yan nakakabuti.,actually....minsan naisip ko nga kung ganyan pa rin ba sila kung sakaling hindi ako ganito kabata?..."

"huh ? Hahaha para saan yang sinasabi mo?...."

"wala...."

"o nga pala....kumusta ang katulong mo?...tsaka bat ka nga ba nag hi hire nang ganyan?...."

"nakalimutan mo na ba?...yong weirdong delivery boy,sinubukan akong lasonin 2 months ago...at kailangan ko pang lumipat nang bagong bahay dahil dun...kaya hindi na ako nag tatake out nang pagkain eh....at isa pa mas naeenjoy ko mga luto niya..."

Marami pa kaming napag usapan.....tungkol sa trabaho. Malaki ang tulong ni andrew sa akin.

Rose choi pov

"hey sino yon...?

"sino...?

"yong babae...kanina pa siya nakatingin sa yo...."

"hindi ko siya kilala....."

Huh! What a dream!
Nanaginip na naman ako nun. Bakit ba balik ka nang balik sa panaginip ko. Gusto ko nang makalimot sayo.

Bumangon na ako. "ahh..masakit ang ulo ko...mukhang naparami ang inom ko kagabi ahh...at ang mapaginipan  na naman ang lalaking yon...huh! Bwesit siya!...."

Tumayo na ako. Pero bakit ang tahimik?
Lingon dito...lingon doon...

"nasaan sila?...siguro nag morning date sila or something...hintayin ko na lang sila..."

Pumunta ako sa kusina... Binuksan ang reef...

"huh ?...bakit wala nang laman to?...hay... Well...wala naman kaming ibang ginawa kagabi kundi ang kumain nang kumain at uminom...pano nato?..."

Lumabas nalng ako at pumunta sa pinaka malapit na suoer market.

Tumitingin tingin ako sa mga paninda...
Tumataas naman ang mga presyo. Hay naku talaga.

May nakita akong bata. Umiiyak dahil may gustong ipabili.

"ang sarap maging bata ulit,yon bang hindi mo na kailangang mamroblema sa mga bagay bagay tulad nalang nang pera...hay whatever"  nasabi ko nalang sa sarili ko.

Nasa counter na ako.
Tiningnan ko ang cellphone ko.
Ahh wala man lang reply si yura.

Nag open ako sa fb ko.
May bagong post na naman ang ang isa sa pina follow ko si via.

Ang ganda niya talaga...pati rin ang suot niyang damit...wow ang ganda...gusto ko niyan.

Napangiti lang ako. Sa tuwing makakita ako nang ganito sa net,sumasaya na ako.

Pero mula nang maraming bagay ang dumating at nangyari.....

"thank you for shopping maam"....    Yan nalang ang narinig ko sa cashier pagkatapos kung mag bayad.

Pagkalabas ko sa supermarket...sinag nang araw ang sumalubong sa akin...

Tama gaya nang panahon,bigla biglang nagbabago...kaya kailangan kong ipagpatuloy ang buhay ko gaya nang dati..

At kalimutan siya....

Biglang bumabalik sa isipan ko ang huling nangyari sa amin. At ang huling text niya sa akin.  

Hey rose,i think we should break up.

The last thing on my mind...