The Untold LoveStory

nag susumamo

Chapter 52

Lumipas ang isang araw, dalawang linggo, isang buwan, simula nang mawala na parang bola si ginoong. Miguel nang wala manlang nakaka alam at kahit ang pamilya niya. sinobokan ni ama at Ina na kausapin ang mga magulang ng ginoo ngunit wala rin silang maisagot sa biglaang pag babago nang disisyon nang kanilang anak kong kayat hinayaan nalang muna ni ama ang nangyari, samantalang halos araw araw ko namang naririnig na umiiyak si ate Louisa sa loob nang silid nito, ni ayaw niya kaming kausapin ni ate Carolina tanging si Ina lang ang nakaka pag pakain sakaniya ngunit isang araw umalis si ama at Ina upang mag tungo sa kabilang bayan para asikasohin ang mga palay na dapat ibinta at wala rin si ate Carolina dahil nag hatid ito nang pagkain sa mga Tao sa hacienda at kami lang ni ate Louisa ang naririto sa bahay, pa akyat na ako nang hagdan nang makita ko si anding na pababa na ngunit dala dala parin nito ang pagakain ni ate Louisa na wala manlang ka bawas bawas kong kayat nilapitan ko ito.

Isabella : ayaw na naman bang kumain ni ate Louisa?

Agad na napa tango si anding saakin at napa buntong hininga hindi ko tuloy napigilan ang mag alala na naman kay ate Louisa, simula nang iwan ito ni ginoong. Miguel ang laki na nang pinag bago nito at bumagsak din ang katawan nito dahil hindi ito madalas kumain at aaminin ko unti unti na akong binabagabag nang konsensya ko dahil hindi ko manlang sinabi kay ate Louisa ang totoo na may iba nang iniibig ang ginoo..

Isabella : akin na subokan kong pakainin siya hindi pweding hindi siya kumain baka mas lalo siyang magka sakit..

Agad kong kinuha ang pagkain kay anding at deri deritsong lumapit sa harap nang silid ni ate Louisa, kakatok na sana ako nang maisip kong hindi rin naman ako nito pag bubuksan kong kaya't lakas loob akong pumasok at pag bukas na pag bukas ko palang nang pinto  nakita ko agad si ate Louisa na naka upo sa gilid nang Kama nito habang tahimik na humihikbi at naka tingin sa bintana..

Biglang kumirot ang puso ko at binalot nang matinding awa nang makita ko ang kalagayan nang nakaka tanda kong kapated bigla ko tuloy na pag tanto na kong nasaktan ako nong umalis si ginoong.miguel, di hamak na mas masakit ang naramdaman nito ngayon kisa saakin ngunit ano ang kailangan kong gawin upang maka tulong at MA ibsan ang nararamdaman nang aking kapated..

Dahan dahan kong inilapag ang pinggan at baso sa maliit na mesa sa tabi nang Kama ni ate Louisa at agad na nilapitan ito..

Kahit naka upo na ako sa tabi ni ate Louisa parang hindi parin nito nararamdaman ang presensya ko dahil sa kakaiyak nito, kong kayat sinubokan kong hawakan ang kamay nito at hindi naman ito umimik..

Isabella : alam mo ate Louisa napaka ganda mo parin kahit na umiiyak ka, pero nasisigurado kong mas maganda ka kapag ngumiti kana ulit..

Sinubokan kong biroin si ate Louisa ngunit nabigo lang ako dahil wala parin itong imik kong kayat mas lalo akong binalot nang lungkot..

Isabella : alam kong sobrang nanabik kana sakaniya, ngunit ate louisa wag mo sanang pabayaan ang sarili mo, kailangan mong mag palakas dahil baka isang araw bumalik siya..

Nang marinig ni ate Louisa ang sinabi ko agad itong napatingin sakin nang deritso at punong puno nang galit ang mga Mata, nagulat nalang ako nang bigla ako nitong itinulak dahilan para mahulog ako sa kina ka upoan ko, agad naman akong tumayo at hinarap siya na hanggang ngayon ay naka tingin parin saakin..