FANTASY Book 1: THEY EXIST

#Trouble

5. #TROUBLE

“Shet! Ano’ng klaseng nilalang ka?! Invisible tayo oh!” Tanong nang manghang-manghang si Joven. Speechless naman sina Tasya at Miah sa nasaksihan. Literal na hindi nila nakikita ang isa’t-isa pero alam nilang nakasakay pa rin sila sa humaharurot na kotse. Nakikita nila ang piligid, ang kakalsadahan. Gabi na kaya wala ng gaanong sasakyan. Marahil nagtataka ang ibang mga tao na nasa kalye at ang ibang mga motorista sapagkat nakakarinig ang mga ito ng isang kotseng humaharurot ngunit hindi naman nila nakikita.

Hindi lubos maisip ni Tasya na kaya rin palang gawing invisible ni Jelan kahit ang nasa paligid nito. Humanga siya sa kakayahan ng binata. Hindi na sila masusundan pa ni Jorizce.

Sa isang eskinita sila pumasok. Wala ng tao sa paligid ng madilim na eskinita. Ngunit napansin nila kaagad na sa dulo nito ay may isang babaeng nag-aabang. Lumapit pa ang kotse rito hanggang sa ito’y pinahinto ni Jelan. Unti-unti silang nalantad.

“Oh! Nakikita ko na ang mga sarili natin!” Muling pagkamangha ni Joven.

“Ba-bakit may hawak siyang espada sa kanang kamay at, at baril naman sa kaliwa?” Nauutal na tanong ni Tasya. Natatakot na siya. Hindi na niya mapigil ang kaba. Naisip niyang baka mas lalo pa silang mapahamak ngayon sa ginawang pagtakas.

Maiksi ang buhok ng babae na abot hanggang tainga lamang nito. Naka-shorts lamang ito at body-fit na polo shirt. Maganda ang pigura nito ngunit mabalasik tumingin ang pula nitong mga mata. Nakakatakot. Napalitan ng takot ang excitement na nadarama nila kanina.

“Hindi ka makakatakas Jelan Areus. Huwag na kayong humadlang sa mga balak namin ni Jorizce Avio. We only want to extend our lives. Alam kong nanaisin niyo rin iyon at ng lahat ng mga Exist.”

Hindi maunawaan ng tatlo ang tinutukoy nito. Mababakas naman kay Jelan ang labis na galit sa babae.

“Umalis ka sa daraanan namin!” Sumigaw ang binatang asul ang mata upang utusan ang babaeng pula ang mata. Si Tasya, ngayon lang nakitang ganito ang lalaki. Puno ng poot at galit.

“Bakit hindi mo ako banggain? Tingnan lang natin kung hindi mahati sa dalawa ang kotseng sinasakyan niyo. Sisiguraduhin kong si Jeremiah Oracion lang ang mabubuhay sa inyo.”

Nagkatinginan ang magkaibigan. Nagyakap sila.

“Bakit ako? Ano ba talagang nangyayari? Ano’ng klaseng mga demonyo sila?” Napatangis nalang si Miah sa kanya.

“Tama na Miah. Hindi ko rin alam kung ano’ng nangyayari.” Hinigpitan niya ang pagkakayakap dito. Nararamdaman niya rin ang takot na nadarama nito. Iligtas lang naman ang nais niya para sa kaibigan ngunit tila mas mapapahamak pa sila rito. Kung pagbabatayan naman niya ang sinabi ng babae ay makakaligtas si Miah ngunit sila naman ang masasawi. Naisip niyang pumasok lang sila sa mas malaking gulo.

“Miah? Miah?” Napansin niya ang pagluiwag ng yakap nito. Tuluyan na palang nawalan ng mala yang kaibigan. “Miah! Umalis na tayo rito! Ayoko na! Hindi na kami sasama sayo!” Siya naman ang nagpakawala ng luha dahil sa takot at pag-aalala.