The End of Once Upon a Time

Chapter 3 - "I WISH"

Dave's POV

Pagkatapos nang dalawang oras na pagdadaldal ng Business teacher namin dumiretsyo agad kami ng mga tropa ko sa tambayan.

"Bro. Wala akong naintindihan sa dalawang oras na daldal ni Ms. Dela Cruz" sabi ni Romeo

"Sinabe mo pa Bro. Buti sana kong Reproductive system yung topic bro eh. Siguro magigising diwa ko nun" dagdag pa ni Justin
May pagka maniac talaga tong isang to! Ewan ko ba kung bat ko naging kaibigan to!
Nagkatinginan lang kami ni Jerome sa parang batang sina Justin at Romeo

Childhood friends ko tong tatlong to. Since we lived in the same village we usually hang out together.
I was 6 years old nung nakilala ko si Jerome Lazaro. He is a quite type of guy. He always nod whenever he agreed on something and shut his mouth if he doesn't care at all. Jerome's family owns a car company. But he choose to be simple and ordinary. In the age of 18 He decided to lived alone. His parent's bought him a condo unit since madaming connections ang family nila about sa mga conto and hotels.

Nang makapunta na kami sa tambayan napagdisisyunan namin na kumain na lang.

"Bro. Lets eat na lang nang mawala tong badtrip ko" sabi ni Justin
"Yeah. Nang matahimik naman yang mga bunganga niyo!" sagot ko

We go to our school cafeteria to order foods. Me and Jerome ordered Coffee and pasta. While Justin and Romeo ordered Chips and Cola.

Nang makalabas na kami sa dagat ng tao sa cafeteria napagisipan naming maglakad papuntang rooftop.

"Bro. Ang boring ng inorder niyo!" pangaasar ni Romeo sa dala naming coffee at pasta ni Jerome.
"Walang pakielamanan Bro!" pikon na sagot ko na nagpatawa kay Justin at Jerome.

Romeo Cruz. His a type of Guy that is so irritating to see. 18 years old na pero parang 10 years old na bata kung umasta. Ewan ko ba kung bakit ko to naging kaibigan. But deep inside his childish and irritating personality He has gone through a lot of things. His father died in an accident while having a business trip. While His mother died 2 years ago because of Cancer. Romeo was do devastated that time but he tried to get away with the pain by being with us. Only child kaya ganun. Buti na lang at naiayos na ng parents niya ang last will nila at napasa ang lahat nang ito kay Romeo. But since Romeo is not that capable to handle such business His tito helped Him to manage the company.

"Hi! Dave, Justin, Jerome and Romeo" paghaharang samin ng babaeng hindi man lang nagawang magsuklay at mag pulbo.
"Hello!" sagot ni Justin with a tone of sarcasm
"Gusto ko lang sana ibigay tong letter na gawa ko sa inyo" dagdag ni ate girl.
Nagtinginan lang kaming apat at nagpatuloy na sa paglalakad na para bang hindi namin narinig yung sinabe nung babaeng yun.

Justin Villa is an big as*hole. Sa dami ng naging "ex" niya siguro makakabuo na tayo ng girl group sa Korea. Nahaluan ata nang pagka maniac ang dugo ng isang to!. Only child din tong hayop na to. 15 years old si Justin nagsimulang lumandi. At ngayong 18 na siya mas lumala. His family owns a hundreds of 5 star hotels around the world. Kaya ganto tong lokong to eh spoiled.

Nang naka akyat na kami sa rooftop pumwesto kami sa tapat ng exit.
"Pre nakita mo yung itsura nung babaeng lumapit sa atin kanina?" sabi ni Justin
"Oo pre. Ahahaha" nagulat ako sa sinabe ni Jerome. Siguro nga ganun nakakatawa yung babae dahil napa tawa niya ang seryosong Jerome Lazaro.
"Walang ka ayos ayos yung babaeng yun pre. Kahit siguro bulag hindi mamahalin yun eh" dagdag ni Romeo
"Sinabe mo pa bro!" sagot ko.

Habang hinihigop ko yung coffee na binili ko kanina nakita ko sa malayo ang anino ng babaeng nagaayos nang bag niya. Inobserbahan ko siya kung saan siya pupunta pero nagulat ako na nakabusangot yung itsura niya. Napangiti ako nung nakita kong parang pikon na pikon siya. She slowly walk towards us, or should I say towards the exit door in our back. Nilagay ko ang coffee na hawak ko sa mesa na nasa gilid namin. Laking gulat ko na may malakas na pwersa ang tumama sa aking dibdib. Napasigaw ako sa gulat pero mas nagulat ako kung sino ang nasa harap ko. "Napaka bilis naman nitong maglakad" sabi ko sa isip ko. Nagkatinginan kami pero nakita kong umiwas siya ng titig dahil dito, napa ngiti ako nang wala sa oras. Teka bat ako nakangiti? Dat nakasimangot ako.
Kinunot ko ang aking noo para maitago ang ngiti sa aking labi.
Nang bigla siyang tumakbo palabas nang may guhit ng kaba sa kaniyang mala anghel na mukha.

I'm Dave Laviña. 18 years old. Grade 12 ABM student. I have an undefined personality that even me can't understand. Seryoso ako depende sa sitwasyon pero pagkasam ko yung tatlong baliw, ay dalawa lang pala. Dun ako nagiging baliw. For me the three idiots means a lot to be. They are there when I feel that no one does. It may not be showed in my personality but deep inside I really cared for them. I'm very much willing to sacrifice my life for them.

I wish someone is willing to do the same. Willing to sacrifice her life just to save me. I wish!